Θρόμβωση μετά το εμβόλιο: Στο ιατρικό περιοδικό New England Journal Of Medicine, δημοσιεύθηκαν νέα δεδομένα, σχετικά με ένα νέο σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από σχηματισμό θρόμβων και από θρομβοπενία (χαμηλά αιμοπετάλια.
Το νέο αυτό σύνδρομο, παρουσιάζεται από πέντε μέχρι και 24 ημέρες μετά τον εμβολιασμό με εμβόλια κατά του κορωνοϊού που είχαν ως φορέα αδενοϊό. Ο Ευστάθιος Καστρίτης και ο Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ), είναι καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και συνοψίζουν τα συγκεκριμένα δεδομένα.
Τα δεδομένα παρουσιάζονται σε άρθρα με τρεις ανεξάρτητες περιγραφές 39 ατόμων. Το σύνδρομο αναπτύχθηκε από 5 έως 24 ημέρες μετά τον αρχικό εμβολιασμό με το ChAdOx1 nCoV-19 (εμβόλιο της AstraZeneca). Πρόκειται για έναν ανασυνδυασμένο αδενοϊό-φορέα από χιμπατζή που κωδικοποιεί την πρωτεΐνη-ακίδα του SARS -CoV-2.
Τα συγκεκριμένα άτομα ήταν υγιή και λίγοι είχαν γνωστό ιστορικό προηγούμενο θρόμβωσης ή προθρομβωτικής διάθεσης. Σε αυτές τις αναφορές, οι περισσότεροι ασθενείς ήταν γυναίκες ηλικίας κάτω των 50 ετών, ενώ μερικές λάμβαναν και οιστρογόνα. Οι θρομβώσεις διαπιστώθηκαν συχνά σε ασυνήθεις περιοχές, όπως οι εγκεφαλικές φλέβες, οι ηπατικές φλέβες η σπληνική και η πυλαία φλέβα (αλλά και οι φλέβες των κάτω άκρων και πνευμονικές φλέβες). Σύμφωνα με τον εργαστηριακό έλεγχο, διαπιστώθηκε χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων σε αυτές τις περιπτώσεις. Παράλληλα, τα επίπεδα D-Dimers (προϊόντα αποδόμησης των θρόμβων) ήταν υψηλά και υπήρχε μείωση του ινωδογόνου. Πρόκειται δηλαδή για ευρήματα συμβατά με μια γενικευμένη και μη ελεγχόμενη ενεργοποίηση του μηχανισμού της πήξης. Οι μέσοι όροι των αιμοπεταλίων κατά τη διάγνωση του συνδρόμου ήταν περίπου 20.000 με 30.000 ανά κυβικό χιλιοστόμετρο (Φυσιολογικά είναι πάνω από 150.000).
Περίπου το 40% των ασθενών πέθανε, μερικοί από ισχαιμική εγκεφαλική βλάβη, υπερκείμενη αιμορραγία ή και από τις δύο καταστάσεις, συχνά μετά από χορήγηση αντιπηκτικών. Αυτός ο συνδυασμός θρόμβωσης και θρομβοπενίας οδήγησε αρχικά στη διάγνωση της προκαλούμενης από ηπαρίνη θρομβοπενίας, ένα σύνδρομο που αναπτύσσεται μετά από χορήγηση ηπαρίνης (ενός αντιπηκτικού που χρησιμοποιείται ευρέως), όμως, κανένας από τους ασθενείς δεν είχε γνωστή έκθεση στην ηπαρίνη, πριν από την έναρξη της νόσου.
Το σύνδρομο αυτό ονομάστηκε vaccine induced immune thrombotic thrombocytopenia – VITT, δηλαδή ανοσολογικής αρχής θρομβωτική θρομβοπενία μετά από εμβολιασμό. Ένα χαρακτηριστικό εύρημα στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι η παρουσία αντισωμάτων έναντι του παράγοντα 4 των αιμοπεταλίων (PF4). Σε αντίθεση με την προκαλούμενη από ηπαρίνη θρομβοπενία, το αντίσωμα συνδέεται με τον παράγοντα PF4 απουσία ηπαρίνης. Αυτό το μοτίβο είναι συμβατό με μια «άτυπη» ή «αυτοάνοση» θρομβοπενία, στην οποία αναπτύσσονται θρόμβοι χωρίς προηγούμενη έκθεση στην ηπαρίνη.
Επιπλέον η κατανομή των θρόμβων σε αυτές τις δύο καταστάσεις διαφέρει. Με βάση αυτές τις αναφορές, η διάγνωση της ανοσολογικής αρχής θρομβωτικής θρομβοπενίας μετά από εμβολιασμό (VITT) πρέπει να επιβεβαιώνεται με ειδικό τεστ (όχι με τις ταχείες δοκιμασίες που χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση θρομβοπενίας από ηπαρίνη).
Συμπτώματα τα οποία πρέπει να έχει κανείς υπόψη του είναι η εμφάνιση δύσπνοιας, άλγους στο θώρακα, οίδημα στα κάτω άκρα, κοιλιακό άλγος, κεφαλαλγία, θάμβος οράσεως, πετέχιες (σαν μικρά αιματώματα) στο δέρμα.
Αν και ακόμα τα δεδομένα είναι σχετικά περιορισμένα, η χορήγηση ενδοφλέβιας ανοσοσφαιρίνης και κορτιζόνη σε υψηλές δόσεις μπορούν να βελτιώσουν τον αριθμό των αιμοπεταλίων μέσα σε λίγες ημέρες, γεγονός που μπορεί να περιορίσει τον κίνδυνο αιμορραγίας, ειδικά όταν αρχίζει η αντιπηκτική αγωγή. Παρόλο που η κατάσταση χαρακτηρίζεται από χαμηλά αιμοπετάλια, η χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής μπορεί να σταματήσει την αλυσιδωτή ενεργοποίηση των μηχανισμών της πήξης. Επίσης, είναι προτιμότερο να χορηγηθούν ως αντιπηκτική αγωγή όχι ηπαρίνες χαμηλού μοριακού βάρους αλλά διαφορετικής κατηγορίας αντιπηκτικά, μη ηπαρινικά, όπως αυτά που χορηγούνται στην θεραπεία της θρομβοπενίας που προκαλείται από την ηπαρίνη. Επίσης η χορήγηση αιμοπεταλίων θα πρέπει να αποφεύγεται διότι μπορεί να ενεργοποιηθεί περαιτέρω το σύνδρομο.
Με βάση την εμπειρία που αποκτάται αναμένεται ότι το υψηλό ποσοστό θνησιμότητας που σχετίζεται με αυτό το σύνδρομο θα μειωθεί σημαντικά λόγω της πιο έγκαιρης αναγνώρισης και της κατάλληλης αντιμετώπισης.
Πηγή : capital.gr