Zούμε σε έναν περίεργο κόσμο. Έναν κόσμο που οι καλοί άνθρωποι πάνε στον ψυχολόγο για να μάθουν πώς να υπομένουν τους κακούς ανθρώπους.
Αρκετοί κοινωνιολόγοι έχουν αναλύσει την κοινωνία από τότε που μπήκε στη ζωή μας η τεχνολογία.
Οι σχέσεις βασίζονται στην υπερβολή, κάτι που οδηγεί τα άτομα, συμπεριλαμβανομένων των καλών ανθρώπων, να μην αγαπούν τον εαυτό τους και τους άλλους.
Οι καλοί άνθρωποι βρίσκονται εκτοξευμένοι σε ένα αντιφατικό σύμπαν. Ο ακραίος ανταγωνισμός και ο υλισμός οδηγούν σε υπερβολές και σε μια αγχωτική ανάγκη για επιτυχία. Έτσι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι λιγότερο ανταγωνιστικοί να υποφέρουν και να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν τους ανθρώπους που έχουν σαν σκοπό να πετύχουν με κάθε τίμημα.
Επομένως η ζωή γίνεται μια βάρβαρη σαπουνόπερα, μια σειρά γεγονότων όπου η αίσθηση των πραγμάτων χάνεται μεταξύ της γενικής αδιαφορίας. Και αυτή η συγκαταβατική απάθεια προς το κακό προκαλεί ενόχληση μεταξύ των καλών ανθρώπων, με αποτέλεσμα να νιώθουν μόνοι.
Και επειδή δεν τους καταλαβαίνει κανένας, τις περισσότερες φορές επισκέπτονται έναν ειδικό για να μπορέσουν να βρουν συναισθηματική ισορροπία.
