Η νόσος Bowen δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστή στο ευρύ κοινό, όμως ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η Harriet Williams είναι μία απ΄αυτούς.
Μια νεαρή γυναίκα που πάσχει από την εν λόγω νόσο είναι αναγκασμένη να κουβαλάει πάντα επάνω στην κοιλιά της ένα ειδικό σακουλάκι.
Η νόσος Bowen είναι μία ασθένεια φλεγμονής του παχέος εντέρου(ελκώδης κολίτιδα) που ταλαιπωρεί την 25χρονη Harriet Williams από την ηλικία των 14 ετών.
Πριν από 11 χρόνια η κοπέλα πήγαινε στην τουαλέτα περισσότερες από 25 φορές την ημέρα με διάρροιες, εμετούς, αιμορραγίες και κράμπες στο στομάχι. Είχε χάσει πάρα πολύ βάρος και είχε έλλειψη καλίου εξαιτίας των εμετών. Μέχρι που έφτασε στα πρόθυρα να πεθάνει, όπως της είπαν οι γιατροί.
Το αποτέλεσμα ήταν να μπαίνει κάθε τόσο στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου, γιατί δεν μπορούσε να φάει, ούτε να κρατήσει φαγητό κι όλοι νόμιζαν πως είχε κάποια διατροφική διαταραχή. Οι γιατροί της έδωσαν στεροειδή φάρμακα και τη συμβούλευσαν να βρίσκεται πάντα σε ένα δωμάτιο με τουαλέτα, γιατί ανά πάσα στιγμή θα χρειαζόταν να πάει.
Η φαρμακευτική αγωγή δεν τη βοήθησε σχεδόν καθόλου, αλλά αντιθέτως την έκανε να πάρει πάρα πολύ βάρος σε σημείο να μην την αναγνωρίζουν οι συγγενείς της.
Έτσι, μετά από οκτώ χρόνια ταλαιπωρίας κι αγωνίας αποφάσισε να τοποθετήσει μια ειδική σακούλα ιλεοστομίας ώστε να έχει άνεση στην καθημερινότητά της. Το ειδικό σακουλάκι την βοηθάει να μην παίρνει φάρμακα κι έτσι δεν καταστρέφει την υγεία της. Οι πρώτοι δυο μήνες με το σακουλάκι ήταν πολύ επώδυνοι, όπως δήλωσε η ίδια, αλλά μετά συνήθισε κι όλα έγιναν ευκολότερα.
Ο γιατρός της λέει ότι μπορεί ακόμα να κάνει τα ίδια πράγματα με πριν, αλλά πρέπει να προσέχει τι τρώει. Τα ωμά λαχανικά κι ό, τι δεν μπορεί να χωνευτεί εύκολα δεν επιτρέπεται. Πρέπει να ελέγχει τι θα δεχτεί το σώμα της μέσω της τροφής και τι θα απορρίψει.
Στην αρχή νόμιζε ότι θα πρέπει να αγοράσει και να φοράει ρούχα εγκυμοσύνης κι ότι δε θα μπορούσε να φορέσει τα κανονικά της ρούχα ποτέ ξανά.
Πλέον είναι πολύ ευτυχισμένη που μπορεί να διαχειριστεί όπως θέλει τη ζωή της.
Τόσο ευτυχισμένη μάλιστα, που έχει κοινοποιήσει φωτογραφίες της με μαγιό κι εσώρουχα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ποζάρει υπερήφανα.
Δείχνει γεμάτη σιγουριά κι αυτοπεποίθηση χωρίς να ενδιαφέρεται για το σακουλάκι που έχει στην κοιλιά της, το οποίο πολλοί το χαρακτηρίζουν ως αηδιαστικό.
Η νόσος Bowen δεν την κατέβαλλε. Το αντίθετο μάλιστα.
Σκοπός της είναι από τις προκλητικές φωτογραφίες της να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να νιώθουν σίγουροι και να έχουν αυτοπεποίθηση για το σώμα τους. Να αποδείξει πόσο όμορφη είναι παρά το πρόβλημα της υγείας της.
Πράγματι, είναι μια πολύ εντυπωσιακή κι όμορφη καστανή κοπέλα. Τα σχόλια του κόσμου, που έλαβε κάτω από τις φωτογραφίες της, ήταν άκρως ενθαρρυντικά κι όμορφα.
Όπως λέει η ίδια, οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι αυτή η σακούλα μυρίζει πολύ άσχημα κι ότι συνήθως οι ηλικιωμένοι είναι αυτοί που την κουβαλούν.
Η Harriet κάθε άλλο παρά άσχημα νιώθει.
Όπως λέει δε μυρίζει καθόλου και πλέον έχει εξοικειωθεί πολύ με το να την έχει πάνω της.
Νιώθει σαν να μην υπάρχει και ζει τη ζωή της απελευθερωμένη και χωρίς ντροπές.
Θέλει να εμπνεύσει τους άλλους να είναι σίγουροι για το σώμα τους.
Έχει ενταχθεί σε μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης για την αυτή την κατάσταση των ανθρώπων με εντερικά προβλήματα
Ο John Walsh, ιδρυτής της φιλανθρωπικής οργάνωσης Stomawise, συμφώνησε ότι η ζωή των ανθρώπων με ειδικό σακουλάκι μπορεί να συνεχιστεί με σχετικά φυσιολογικό τρόπο.
Ο κ. Walsh δήλωσε: «Όσο μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση μπορεί να υπάρξει για το θέμα αυτό, τόσο το καλύτερο.
Γίνεται αντιληπτό ότι η νόσος Bowen είναι μια κατάσταση την οποία αντιμετωπίζουν μόνο οι ηλικιωμένοι.
Όπως μπορείτε να δείτε, η ανάγκη για αυτή τη χειρουργική επέμβαση μπορεί να προκύψει σε κάθε ηλικία.
Πολλοί άνθρωποι ζουν τη ζωή τους κρύβοντας αυτό το πρόβλημα υγείας και το ειδικό σακουλάκι τους.
Ο λόγος είναι από φόβο για τα αρνητικά σχόλια και γιατί το θέμα θεωρείται ταμπού.
Δείτε το παρακάτω βίντεο:
Η νόσος Bowen δεν φαίνεται να στερεί τίποτα από τη νεαρή γυναίκα. Έχει μία φυσιολογική ζωή και μπορεί να γίνει παράδειγμα για πολύ κόσμο.
Είναι μία ευκαιρία να αντιληφθούμε πως έχοντας μία ασθένεια μπορούμε να συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή μας.