Οστεοπόρωση – Προβλήματα υγείας: Αποτελεί μια σιωπηλή επιδημία, η οποία δεν αντιμετωπίζεται σωστά. Το ίδιο συμβαίνει και με τα κατάγματα ευθραυστότητας. Οι ειδικοί πιστεύουν πως θα έπρεπε να έχουν προτεραιότητα ως προς την αντιμετώπισή τους. Μάλιστα, οι γυναίκες άνω των 45 ετών αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών, που πάσχουν από οστεοπόρωση.
Ο Σύμβουλος Ρευματολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ανέφερε: «Αυτά τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που πολλοί από εμάς ήδη γνώριζαν. Κάθε έτος που περνά, όλο και περισσότεροι ασθενείς δεν απολαμβάνουν αποτελεσματική διαχείριση, γεγονός που τους καθιστά ευάλωτους σε κατάγματα που επηρεάζουν τις συνθήκες ζωής τους. Χρειαζόμαστε ειδικές συμβουλευτικές ομάδες που να υποστηρίζουν τους ειδικούς της οστεοπόρωσης και τις ομάδες ασθενών κάθε χώρας, προκειμένου να εφαρμοστούν αποτελεσματικές προσεγγίσεις, που θα γεφυρώσουν το χάσμα στις προτεραιότητες των θεσμικών φορέων που χαράσσουν τις πολιτικές υγείας, του συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας και των ασθενών».
Ένας στους τρεις ειδικούς κατανοούν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της οστεοπόρωσης. Πέρα από αυτό, το 81% των ειδικών πιστεύει πως χρειάζεται περισσότερη ενημέρωση και κατανόηση της οστεοπόρωσης από τους γενικούς ιατρούς.
Η οστεοπόρωση είναι η πιο συχνή νόσος σε παγκόσμια κλίμακα. Έτσι, χρειάζεται καλύτερη εκπαίδευση και υποστήριξη των γενικών ιατρών για την παροχή των καλύτερων δυνατών υπηρεσιών υγείας στους ασθενείς.
Ο επικεφαλής της επιχειρηματικής μονάδας του Οστού και Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος στη UCB επεσήμανε: «Οι ασθενείς με οστεοπόρωση μπορεί να αντιμετωπίσουν μεγάλη απώλεια της ανεξαρτησίας τους και μειωμένη ποιότητα ζωής, ειδικά μετά από ένα κάταγμα ευθραυστότητας, και αυτά τα ερευνητικά αποτελέσματα τονίζουν ότι οι ειδικοί που διαχειρίζονται την πάθηση πιστεύουν ότι δεν γίνονται αρκετές ενέργειες για να διασφαλιστεί ότι η νόσος λαμβάνει την απαιτούμενη προτεραιότητα στο επίπεδο του συστήματος υγείας. Χρειάζεται να βοηθήσουμε στην πρόληψη της εξάπλωσης αυτής της σιωπηλής επιδημίας, με την καλύτερη ενημέρωση αυτών που χαράσσουν τις πολιτικές υγείας, των ιατρών και των ασθενών για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της οστεοπόρωσης, έτσι ώστε να είναι εφικτή η αποτελεσματική διαχείριση της πάθησης και να μειωθεί ο κίνδυνος επακόλουθων, επαναλαμβανόμενων καταγμάτων.»