Δεν έχει διερευνηθεί ακόμη η προέλευση του ιού της Ισπανικής γρίπης όμως όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στο ότι η γρίπη εμφανίστηκε πρώτη φορά στην Κίνα και εξαπλώθηκε στη συνέχεια στην Βόρεια Αμερική, στην Ευρώπη και την Αφρική. Ονομάστηκε «Ισπανική» επειδή οι πρώτες αναφορές για την πανδημία προήλθαν από τον Τύπο της Ισπανίας, η οποία δεν συμμετείχε στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ο ιός μεταπήδησε από τα πτηνά στον άνθρωπο και στη συνέχεια άρχισε να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Το ποσοστό θνητότητας άγγιζε το 10%! και πρωτοεμφανίστηκε τον Μάρτιο του 1918 ως μια επιδημία περιορισμένη κυρίως στη Β. Ευρώπη με μέτρια θνητότητα, παρουσίασε ύφεση τους καλοκαιρινούς μήνες και επανήλθε το φθινόπωρο του 1918 και την άνοιξη του 1919 με παγκόσμια επέκταση. Το χαρακτηριστικό της ασθένειας ήταν ότι πρόσβαλε νέους ενήλικες. Κάποιοι παρομοίασαν την γρίπη του 1918 με τη Μαύρη Πανώλη του Μεσαίωνα, με τους 75-200 εκατ. νεκρούς.
Στη Μεγάλη Βρετανία η γρίπη προκάλεσε τον θάνατο 220.000 ανθρώπων, στις ΗΠΑ καταγράφηκαν πάνω από 550.000 θάνατοι, ενώ στην Ιαπωνία 250.000. Στις Ινδίες οι νεκροί έφτασαν τα πέντε εκατομμύρια!
Το πρώτο κρούσμα εντοπίστηκε στην Πάτρα, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία για τον αριθμό των νεκρών. Από τα μέσα Οκτωβρίου του 1918 μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, η ασθένεια βρίσκεται στην κορύφωσή της.
Τότε, χώρες όπως η Γερμανία, οι Ηνωμένες Πολιτείας, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία δεν ήθελαν να αναστατώσουν την κοινή γνώμη που βρισκόταν ακόμα βαθιά βουτηγμένη στη δίνη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η παραπάνω συνθήκη έδωσε σε ολόκληρο τον κόσμο την λανθασμένη εντύπωση ότι η Ισπανία ήταν εκείνη που χτυπήθηκε πιο βάναυσα από τον ιό, ονομάζοντας τον «γρίπη της Ισπανίας». Η κατάσταση μπορεί εύκολα να παραλληλιστεί με την σημερινή αργοπορία των Ηνωμένων Πολιτειών να εντοπίσουν πάρα πολλούς ασθενείς που ήταν για μέρες θετικοί στον ιό καθώς –στο πρώτο στάδιο εξάπλωσης της πανδημίας-τα τεστ γινόντουσαν με τρομερές καθυστερήσεις ή δεν γινόντουσαν καν.
Η λογική της υποχρεωτικής καραντίνας που εφαρμόστηκε αναπόφευκτα στην Κίνα και στη συνέχεια στην Ιταλία έχει σαν στόχο την πλήρη απομάκρυνση των πολιτών, σε μία καθοριστική προσπάθεια επιβράδυνσης της εξάπλωσης του ιού. Την ίδια στιγμή, όλο και περισσότερες χώρες προτρέπουν τους πολίτες τους να μείνουν μέσα στα σπίτια (Ισπανία, Ελλάδα, Γαλλία) και τονίζουν την ανάγκη για άψογη προσωπική υγιεινή, ακυρώνοντας παράλληλα όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις και τα μεγάλα events.
Ο ιός έγινε επικίνδυνος λόγω των μη διαχειρίσιμων περιβαλλοντολογικών συνθηκών. Αυτές ήταν ο έντονος συνωστισμός σε κεντρικά (ή μη) δημόσια μέρη, τα γεμάτα νοσοκομεία και η κάκιστη προσωπική υγιεινή.
Με τον Παγκόσμιο Πόλεμο να φτάνει στο τέλος του τεράστιος αριθμός στρατευμάτων επέστρεφε από τα χαρακώματα πίσω στην πατρίδα, μεταφέρνοντας πολύ πιο εύκολα και γρήγορα τον ιό από χώρα σε χώρα.
Ο περιορισμός των κοινωνικών επαφών θα μειώσει το ρυθμό μετάδοσης του ιού. Χωρίς τα μέτρα κάθε ασθενής μεταδίδει σε 2,3 κατά μέσο όρο ανθρώπους. Αυτός ο αριθμός θέλουμε να γίνει όσο το δυνατόν πιο κοντά στο 1. Αν δηλαδή κάθε ασθενής μεταδίδει μόνο σε 1 άνθρωπο ο αντίκτυπος της πανδημίας μπορεί να ελεγχθεί. Να μειωθεί δηλαδή ο αριθμός των ανθρώπων που θα βρίσκονται στο νοσοκομείο κάθε μέρα, ο οποίος είναι και ο καθοριστικότερος παράγοντας για να μειωθούν και οι θάνατοι από τον κοροναϊό.
Θεωρούμε ότι ο αγγλικός όρος “social distancing” εξηγεί πολύ καλά τι πρέπει να κάνουμε. Κρατάμε πάντα μια απόσταση. Πώς θα γίνει αυτό; Όταν δεν χρειάζεται να μετακινηθούμε (δηλαδή όταν δεν έχουμε να πάμε στη δουλειά, ή στο φαρμακείο ή στο super market) δεν το κάνουμε. Αυτό θα δημιουργήσει αποστάσεις μεταξύ μας, ώστε ο ιός να μην μπορεί να μεταδοθεί με τον ίδιο τρόπο.
Το κάνουμε για να δώσουμε τη δυνατότητα στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό να κάνει το έργο του ώστε να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Όχι μόνο των ανθρώπων που κινδυνεύουν περισσότεροαπό τον κοραναϊό, αλλά και όλων των υπόλοιπων, οι οποίοι σε περίπτωση υπερφόρτωσης του συστήματος υγείας δεν θα μπορέσουν να έχουν την νοσοκομειακή φροντίδα που χρειάζονται.