Καρκίνος του μαστού: Στη σύγχρονη εποχή που ζούμε, πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχουν προσβληθεί από καρκίνο. Μία από τις πιο συχνές ασθένειες των γυναικών είναι ο καρκίνος του μαστού. Πολλές γυναίκες έχουν νοσήσει από αυτή την κακιά αρρώστια. Ανάμεσα σε αυτές ήταν η Χάρις Αλεξίου, η Μαρία Χούκλη και η Γωγώ Μαστροκώστα. Επίσης, η Μαρία Ιωαννίδου, η Βάσια Τριφύλλη και η Ελένη Γερασιμίδου.
Αναλυτικά οι εξομολογήσεις των Ελληνίδων, που πέρασαν από τη δοκιμασία του καρκίνου του μαστού:
Η Χάρις Αλεξίου και ο καρκίνος του μαστού
«Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο εμείς οι επώνυμοι είναι να μάθουμε να μην υποτιμάμε τους άλλους. Αυτούς που έχουν το ίδιο πρόβλημα μ’ εμάς. Είτε είναι ο φόβος της απόρριψης, είτε η αρρώστια. Εγώ έπαθα καρκίνο. Από αυτό έχασα και τη μητέρα μου. Ήμουν τυχερή γιατί τον πρόλαβα. Κάνοντας τη μαστογραφία μου, όπως κάθε χρόνο, το διαπίστωσα. Η πρόληψη με έσωσε.
Αυτό που παίρνεις από ένα τέτοιο γεγονός είναι η ταπείνωση. Επειδή, ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα το πάθεις κι εσύ. Χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Βλέπεις ότι είσαι κι εσύ μια καρδούλα που έχει ανάγκη από φροντίδα. Αν, όμως, έχεις τον τίτλο του δυνατού. Σκεφτείτε πως όταν χειρουργήθηκα στο μαστό, καταδέχτηκα μόνο να αναβάλω την πρεμιέρα μου για μία βδομάδα. Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να με πάρουν αγκαλιά και να πενθήσω. Αλλά είπα όχι. Δεν θα το αφήσω αυτό να με νικήσει. Θα του δείξω εγώ. Πόσους τέτοιους βιασμούς δεν έχουμε κάνει στον εαυτό μας; Τότε, ένιωσα και την ανάγκη να μπω σε μια ομάδα. Και με βοήθησε πολύ. Είναι εξαιρετικά λυτρωτική η στιγμή που ζητάς βοήθεια. Τότε, αρχίζεις να μαλακώνεις. Όταν λες φτάνει πια το smile. Φτάνει το πάμε παρακάτω. Ε, δεν πάμε παρακάτω αν δεν πενθήσουμε πρώτα για ό,τι έχουμε χάσει. Το πένθος είναι μεγάλη θεραπεία. Το να καταπίνεις τα δάκρυα σου είναι σαν να καταπίνεις θάνατο. Αυτό το χαστούκι, με έκανε να πάρω αποφάσεις στη ζωή μου. Να μη συμβιβάζομαι. Να παίρνω ρίσκα. Πιστέψτε με. Αυτή η διάσταση της αρρώστιας ήταν από τα ωραιότερα δώρα που μου έγιναν στη ζωή».
Η Μαρία Χούκλη και ο καρκίνος του μαστού
«Χρειάστηκαν πολλά χρόνια να μιλήσω για τον καρκίνο. Αρχικά, γιατί βρισκόμουν μέσα στο πρόβλημα. Αργότερα, γιατί δεν ήθελα να νομίζουν ότι το ρευστοποιώ. Δηλαδή ότι το πουλάω. Όμως, είδα πως αυτή η ιστορία με τον καρκίνο είναι μια επιδημία. Μου τηλεφωνούσαν γυναίκες από τα πιο απίθανα σημεία του κόσμου. Μου ζητούσαν συμβουλές. Τότε, κατάλαβα πόσο κουράγιο παίρνουν οι άνθρωποι που πάσχουν. Όταν έχουν μπροστά τους μια συγκεκριμένη περίπτωση, παρόμοια με τη δική τους».
Μαρία Χούκλη: Τι άλλο ανέφερε για τον καρκίνο του μαστού
«Τότε, αποφάσισα πως είναι κάτι που πρέπει να συζητήσω. Στην αρχή νόμιζα πως όλη η συμφορά του κόσμου έχει πέσει στο κεφάλι μου. Όταν συνειδητοποιείς ότι σχεδόν σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένας καρκινοπαθής, λες ότι αξίζει να το προσπαθήσεις. Δηλαδή, να το πολεμήσεις. Νιώθεις, όμως, και μια περηφάνια, γιατί νίκησες. Σημασία έχει να προχωράς στη ζωή».
Η Γωγώ Μαστροκώστα και ο καρκίνος του μαστού
«Κι ας μην είχα μαλλιά. Κι ας μην ήμουν καλά. Για τον Τραϊανό ήμουν Θεά. Μακάρι, όλες οι γυναίκες να είχαν έναν σύντροφο σαν τον δικό μου. Μακάρι να αποκτήσω όχι μόνο ένα, αλλά και περισσότερα παιδιά. Είναι το μεγάλο μου όνειρο. Νιώθω ότι το χρωστάω στον άνδρα μου. Πραγματικά, τα λατρεύει. Δεν μπορώ όμως να το φέρω στον κόσμο η ίδια. Μου έχουν πει ότι μετά την πενταετία, μπορείς να κάνεις άφοβα παιδί. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Εγώ, όμως, φοβάμαι. Επειδή, πέρασα όλο αυτό και ήταν συνδεδεμένο με την εγκυμοσύνη μου, με φοβίζει πολύ. Σκέφτομαι πάρα πολύ την πιθανότητα να αποκτήσω παιδί, με παρένθετη μητέρα. Δεν μου αρέσει να μιλάω συνέχεια γι’ αυτό που μου συνέβη δημοσίως. Το έκανα μια φορά. Ήταν κάτι πολύ όμορφο. Ένιωθα πραγματικά ότι κανείς δεν θα μου βγάλει τα όσα έζησα καλύτερα από εμένα την ίδια».
Γωγώ Μαστροκώστα: Τι άλλο ανέφερε για τον καρκίνο του μαστού
«Γι’ αυτό κάθισα και έγραψα το κείμενο μόνη μου. Επίσης, εξέθεσα την ιστορία μου, όταν ήμουν πλέον καλά. Επειδή, πραγματικά σιχαίνομαι να προκαλώ τον οίκτο. Μπορεί να έχω εκατό προβλήματα και να μην το ξέρει κανείς. Να σου μιλάω και να μην υποψιάζεσαι τίποτα. Είναι ο χαρακτήρας μου, έτσι. Ο καρκίνος δεν είναι επάρατος. Έχουμε τόσα μέσα. Η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ και υπάρχουν τόσοι τρόποι αντιμετώπισης. Θα πρέπει να σκεφτόμαστε λίγο πριν χρησιμοποιούμε τέτοιες λέξεις. Πιστεύω ότι πρέπει να την καταργήσουμε αυτή την έκφραση».
Η Μαρία Ιωαννίδου και ο καρκίνος του μαστού
«Είχα μια κληρονομικότητα. η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο του μαστού. Πριν από τρία χρόνια, μου είχε πει ένας γιατρός ότι δεν είχα κάτι. Όμως, έπρεπε να προσέχω. Μου είχε πει να κάνω μαστογραφία κάθε έξι μήνες. Οι γυναίκες συνηθίζεται να κάνουν κάθε χρόνο. Εγώ δεν το έκανα. Το λάθος μου, το χρεώθηκα. Στη μαστογραφία αποκαλύφθηκε ότι έχω καρκίνο. Έπρεπε να είσαι στο χειρουργείο χθες, μου είπε ο γιατρός. Όταν μου είπαν ότι έχω καρκίνο, ρώτησα τρεις φορές το γιατρό, αν το λέει σε μένα».
Μαρία Ιωαννίδου: Τι άλλο ανέφερε για τον καρκίνο του μαστού
«Έκλαψα πολύ. Μετά θύμωσα με μένα. Μετά το είδα σαν κάρμα. Μετά πέρασα στη διαδικασία του φόβου. Όχι, να μην πεθάνω. Να μη σακατευτώ. Ο καλλιτέχνης τα βλέπει όλα όμορφα, Ένα σακατεμένο στήθος. Το έβλεπα σαν καμένη γη. Μπήκα και δεν ξέραμε ακριβώς, τι θα μου συμβεί. Μπήκα με τα δύο μου στήθη και βγήκα με τα δύο μου στήθη. Πρέπει να ψηλαφίζουμε συνεχώς το στήθος μας. Να κάνουμε τακτικά εξετάσεις. Να μην το αμελούμε. Η πρόληψη σώζει ζωές».
Η Βάσια Τριφύλλη και ο καρκίνος του μαστού
«Ήξερα ότι ανήκα στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Υπήρχε γονίδιο από την πλευρά της μητέρας μου. Αποδείχτηκε και με τα τρίδυμα αδέλφια μου. Τα έχασα από καρκίνο. Παραμονή Πρωτοχρονιάς του ’91 έκανα ψηλάφηση στο στήθος μου. Έπιασα έναν όγκο. Έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις. Δεν έδειξαν κάτι, το ανησυχητικό. Όμως, ο γιατρός μου, επειδή τότε ήθελα να κάνω παιδί με εξωσωματική και έπαιρνα ορμόνες, μου σύστησε να κάνω εγχείρηση. Να βγάλω τον όγκο. Πού να φανταστώ όμως τι με περίμενε».
Βάσια Τριφύλλη: Τι άλλο ανέφερε για τον καρκίνο του μαστού
«Στη διάρκεια της εγχείρησης που έγινε με μέθη, έβλεπα τον γιατρό μου. Τον Δημήτρη Λινό, καταϊδρωμένο και τους άλλους γιατρούς και νοσοκόμους, που ήταν στο χειρουργείο να κλαίνε. Με το που διαγνώστηκε ότι έχω καρκίνο, αρχίζουν τα ιατρικά συμβούλια για το αν θα μου κόψουν όλο το στήθος. Οι νέοι γιατροί επέμεναν. Είναι νέα γυναίκα. Είναι ηθοποιός και έχει ωραίο στήθος. Γιατί να της το κόψουμε και να μη βγάλουμε το ένα τέταρτο; Παρεμβαίνει ο Παπανικολάου. Καθηγητής Ογκολογικού στο Αρεταίειο και λέει: Δεν θα την πειράξετε. Θα την ακτινοβολήσω εγώ. Έτσι κι έγινε. Έχουμε σπουδαίους γιατρούς. Να το γράψεις αυτό. Είναι κρίμα που οι νέοι γιατροί φεύγουν και πάνε στο εξωτερικό».
Η Ελένη Γερασιμίδου και ο καρκίνος του μαστού
«Δυστυχώς δεν προσέχω τον εαυτό μου. Είμαι αμελής. Ξέρω ότι είναι λάθος. Αν κρίνω από μένα, η αμέλεια προκύπτει από το φόβο του αποτελέσματος. Η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής παίζει το μεγαλύτερο ρόλο. Πέρασα από μια τέτοια κατάσταση. Στην αρχή της οποίας υπήρχε μια μικρή υποψία. Τελικώς, δεν ήταν κάτι κακό. Ήταν απλώς μια φλεγμονή. Τελικά, έκανα μια μεγάλη εγχείριση στον πνεύμονα. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την πληροφορία ότι κάτι μπορεί να έχω, μέχρι τη στιγμή που έγινε το χειρουργείο, ανακάλυψα στον εαυτό μου μια τεράστια δύναμη. Δεν το περίμενα από μένα. Μέχρι να μου ανακοινώσουν τα αποτελέσματα, πέθαινα από την αγωνία. Όταν όμως η κατάσταση ήταν δύσκολη, δεν φοβήθηκα καθόλου. Αυτό το έζησα και με τη Νατάσσα. Δηλαδή, την αδερφή μου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να κάνεις τον καραγκιόζη. Τα πράγματα εξελίσσονται περίεργα. Τελικά, εκείνη ήταν, που μας έδινε κουράγιο. Θυμάμαι μια συνάδελφο. Όταν της είπα ότι πρέπει να χειρουργηθώ, γιατί υπάρχει μια υποψία, άρχισε να κλαίει. Εγώ την παρηγορούσα. Το ίδιο συνέβαινε και με την αδερφή μου. Αυτό, σε όλο το διάστημα που πέρασε τον καρκίνο. Όσο καιρό υπήρχε, έκανα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μέσα μου, όμως, πέθαινα. Κάθε στιγμή είχα φόβο για εκείνη».
