Η δισκοκήλη βασανίζει μεγάλο ποσοστό ανθρώπων με έντονους πόνους στη μέση, στον αυχένα και στα άκρα, ανάλογα με τη μοίρα της σπονδυλικής στήλης στην οποία εντοπίζεται.
Η δισκοπάθεια (αλλοίωση του δίσκου) και η δισκοκήλη (κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου) είναι δύο διαφορετικές, αλλά άμεσα συνδεδεμένες παθήσεις των μεσοσπονδύλιων δίσκων, οι οποίοι αποτελούν βασικό δομικό στοιχείο της σπονδυλικής στήλης.
Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι είναι “ελαστικά μαξιλαράκια” που βρίσκονται ανάμεσα στους σπονδύλους και λειτουργούν ως “αμορτισέρ” της σπονδυλικής στήλης.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελείται εσωτερικά από ένα παχύρρευστο τζελ (τον πηκτοειδή πυρήνα) και εξωτερικά από έναν σκληρό δακτύλιο (τον ινώδη δακτύλιο) που περιβάλλει με αλλεπάλληλες στρώσεις ινώδους ιστού, κολλαγόνου και ινοχόνδρου τον πυρήνα.
Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι απορροφούν τους κραδασμούς του κορμού, μειώνουν την πίεση των σπονδύλων όταν σηκώνουμε βάρη και συμβάλλουν στην κίνηση της σπονδυλικής στήλης όταν κάνουμε επίκυψη ή περιστροφή.
Η αλλαγή στη φυσιολογική δομή του δίσκου χαρακτηρίζεται ως δισκοπάθεια. Όταν προκύψει ρήξη του ινώδους δακτυλίου, τότε παρουσιάζεται διαφυγή gel (γέλης) από τον πυκτοειδή πυρήνα, με αποτέλεσμα την κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου, γνωστή ως δισκοκήλη.
Στη δισκοκήλη, το εσωτερικό περιεχόμενο του δίσκου προβάλλει προς τον σπονδυλικό σωλήνα και πιέζει νεύρα ή/και το περιεχόμενο του νωτιαίου σωλήνα (νωτιαίο μυελό στην αυχενική και θωρακική δισκοκήλη και τις οσφυοιερές ρίζες – ρίζες της ιππουρίδας – στην οσφυϊκή δισκοκήλη). Το τμήμα που προεξέχει είναι η δισκοκήλη.
Τα συμπτώματα είναι διαφορετικά ανάλογα με τη μοίρα της σπονδυλικής στήλης στην οποία εντοπίζεται η δισκοκήλη και ορισμένα είναι “απρόσμενα”.
Μεταξύ των πιο συνηθισμένων συμπτωμάτων είναι:
Πόνος στη μέση (οσφυαλγία)
Δυσκολία στη βάδιση
Πόνος στο πόδι (ισχιαλγία)
Πόνος στο χέρι ή τον αυχένα (αυχεναλγία)
Αδυναμία συντονισμού κινήσεων
Προβλήματα στύσης
Απώλεια του ελέγχου ούρησης και αφόδευσης.
Η δισκοκήλη είναι συνήθως αποτέλεσμα σταδιακής φθοράς (εκφύλιση δίσκου). Καθώς μεγαλώνουμε, ο μεσοσπονδύλιος δίσκος χάνει το περιεχόμενό του, γίνεται λιγότερο ευέλικτος και περισσότερο επιρρεπής σε ρήξη.
Τα συμπτώματα της δισκοκήλης ξεκινούν συνήθως όταν σηκώσουμε κάποιο βάρος ή κάνουμε μία απότομη στροφή της μέσης.
Οι παράγοντες που συμβάλουν στην εμφάνιση δισκοκήλης, είναι μεταξύ άλλων:
Λανθασμένη στάση όταν καθόμαστε στο γραφείο.
Λανθασμένη θέση όταν χρησιμοποιούμε τον υπολογιστή.
Αυξημένο σωματικό βάρος.
Αδυναμία μυϊκού συστήματος λόγω έλλειψης άσκησης.
Τραυματισμοί (πτώση ή απευθείας κάκωση της σπονδυλικής στήλης).
Συνεχής, έντονη σωματική δραστηριότητα.
Επαγγέλματα που απαιτούν άρση, τράβηγμα ή σπρώξιμο βαρών, παρατεταμένο λύγισμα ή στρίψιμο της μέσης.
Πιο συχνά, προβλήματα στο αυχένα παρουσιάζουν επαγγελματίες όπως οδηγοί, οδοντίατροι και ελαιοχρωματιστές, ενώ στη μέση οι οικοδόμοι, οι αγρότες και οι χειρώνακτες.
Η δισκοκήλη σε ήπια μορφή αντιμετωπίζεται συντηρητικά με άσκηση, φυσικοθεραπεία, ξεκούραση, αποφυγή συγκεκριμένων κινήσεων και αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή.
Σε περιπτώσεις που οι παραπάνω χειρισμοί δεν αρκούν, είναι δυνατή η τοπική έγχυση κορικοστεροειδών ή/και αναισθητικών ουσιών (επισκληρίδιες και ενδοτρηματικές εγχύσεις).
Όταν η προβολή του δίσκου είναι εκτεταμένη και η δισκοκήλη πιέζει και ερεθίζει τα νεύρα, η λύση για ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος, είναι η χειρουργική αποκατάσταση.
Στόχος της χειρουργικής αντιμετώπισης της δισκοκήλης είναι συνήθως η αφαίρεση του τμήματος του δίσκου που προεξέχει.
Η σύγχρονη αντιμετώπιση της δισκοκήλης γίνεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων με την ελάχιστα επεμβατική μέθοδο της μικροχειρουργικής δισκεκτομής (μικροδισκεκτομή).
Η μικροχειρουργική δισκεκτομή γίνεται μέσω μικρών τομών, διαρκεί λιγότερο από μία ώρα και είναι εντελώς αναίμακτη.
Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του την ίδια μέρα εάν το επιθυμεί, συνήθως όμως μένει το πρώτο βράδυ στο νοσοκομείο.
Με τη μικροδισκεκτομή ο ασθενής απαλλάσσεται από τον πόνο, δεν χρειάζεται να μείνει στο κρεβάτι και εντός 2-3 ημερών μπορεί να επιστρέψει στη φυσιολογική του ζωή.
Η διαδερμική δισκοπλαστική με discogel είναι μία αναίμακτη, ελάχιστα επεμβατική μέθοδος για τη ριζική αντιμετώπιση της δισκοπάθειας που οφείλεται είτε σε δισκοκήλη είτε σε εκφυλισμό μεσοσπονδύλιου δίσκου.
Μέσω μίας λεπτής βελόνης χορηγείται στον πυρήνα του μεσοσπονδύλιου δίσκου ένα διάλυμα σε μορφή gel , το οποίο μπλοκάρει τους αλγοϋποδοχείς, σφραγίζει τις ρωγμές του εξωτερικού σκληρού δακτύλιου (του ινώδους δακτυλίου) και περιορίζει τη φλεγμονή στο κέντρο του δίσκου, μακριά από τις νευρικές ρίζες.
Η δισκοπλαστική με discogel (βιοσυμβατή σιλικόνη) έχει εξαιρετικά αποτελέσματα σε ασθενείς με σχετικά μικρές δισκοκήλες, διαρκεί περίπου 30 λεπτά και ο ασθενής μένει στο νοσοκομείο μόνο για λίγες ώρες.
Η μείωση του πόνου είναι άμεσα αισθητή και υπάρχει πλήρης αποκατάσταση μέσα σε 2-3 εβδομάδες.
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις υπάρχει η πιθανότητα να χρειαστεί να αφαιρεθεί μέσω μία μικρή τομής ο δίσκος που έχει υποστεί βλάβη και να τοποθετηθεί τεχνητός δίσκος, με κινητικές δυνατότητες παρόμοιες με αυτές του φυσιολογικού.
Η αρθροπλαστική του δίσκου αφορά ασθενείς με προβλήματα δισκοπάθειας στην αυχενική και οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.
Στόχος της επέμβασης αρθροπλαστικής δίσκου είναι να αποκατασταθεί η σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης και το φυσιολογικό εύρος του σπονδυλικού σωλήνα.
Ο ασθενής νοσηλεύεται συνήθως για ένα 24ωρο.
Το είδος της εργασίας του ή οι συνήθεις δραστηριότητές του αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για το χρόνο που θα χρειαστεί μέχρι να είναι και πάλι πλήρως ενεργός. Στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, υπάρχει πλήρης αποκατάσταση και επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες εντός μίας εβδομάδας.
Η σπονδυλοδεσία αποτελεί τη χειρουργική επιλογή σε ασθενείς με πολυεπίπεδη εικόνα δισκοπάθειας, με στοιχεία σπονδυλικής αστάθειας, αλλά και σε περιπτώσεις υποτροπής μιας δισκοκήλης, όπου εξατομικευμένα για κάθε ασθενή, με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους (διαδερμικά ή όχι) και με τη χρήση μοντέρνων απεικονιστικών και διαγνωστικών μέσων (ακτινοσκόπηση, O-ARM- νευροπλοήγηση (navigation), διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση) επιλύεται οριστικά το πρόβλημα του ασθενούς υπό καθεστώς μέγιστης ασφάλειας και χειρουργικής ακρίβειας.