Αλλεργία στο νερό έχει μία έφηβη από το Μιζούρι, με αποτέλεσμα αν βραχεί, νιώθει ότι την περιλούζουν με βενζίνη και της βάζουν φωτιά.
Ειδικότερα, η Σάντι Τέσμερ διαγνώστηκε, πριν από τέσσερις μήνες με υδατογενή κνίδωση, η οποία προκαλεί στο δέρμα κόκκινα σημάδια και φαγούρα, αν εκτεθεί σε νερό.
«Παθαίνω πάντα αλλεργία όταν κάνω ντους ή πλένω τα χέρια μου, ή ακόμα και όταν κλαίω ή ιδρώνω», υπογράμμισε στην βρετανική Independent και προσθέτει «πονάει τόσο πολύ που αρχίζω να κλαίω και αυτό το κάνει χειρότερο, επειδή είμαι αλλεργική στα ίδια μου τα δάκρυα, κάτι που με αγχώνει».
Κατάλαβε την κατάστασή της μια ημέρα που βγήκε από το ντους. Η μητέρα της, υπέθεσε ότι η κόρη της έκανε το νερό πολύ ζεστό και αστειεύτηκε ότι πρέπει να είναι αλλεργική στο πλύσιμο.
«Μερικές φορές νιώθω σαν κάποιος να ρίχνει βενζίνη στο σώμα μου και να μου βάζει φωτιά και με φαγουρίζει», επεσήμανε και συμπλήρωσε «προσπαθώ να αποφεύγω να ρίχνω νερό στο πρόσωπο ή στο λαιμό μου, γιατί δεν θέλω να πάθω αναφυλακτικό σοκ. Είναι τρομακτικό».
Η σπάνια πάθηση λέγεται ότι επηρεάζει περίπου 50 έως 100 άτομα παγκοσμίως.
Η έφηβη σημειώνει ότι οι αλλεργικές αντιδράσεις στο νερό ξεκίνησαν στα μέσα του 2021 και ότι χρειάστηκε σχεδόν ένας ολόκληρος χρόνος για να γίνει μια σωστή διάγνωση.
«Δεν φαινόταν αληθινό ότι κάποιος θα μπορούσε να είναι αλλεργικός στο νερό», τόνισε η 14χρονη και πρόσθεσε «αν κάποιος μου έλεγε ότι υπάρχει αυτό, θα πίστευα ότι έλεγε ψέματα».
Όπως εξηγεί, η ασθένεια είχε βαθιές επιπτώσεις στην ψυχική της υγεία και στους φίλους της.
Για τη ψυχική της κατάσταση είπε «ανησυχούσα για πράγματα που θα μπορούσα να κάνω στη ζωή μου, όπως η καριέρα μου ή ακόμα και το σχολείο. Είχα κατάθλιψη για μερικούς μήνες, εξαιτίας της πάθησης και αναστατώνομαι πολύ όταν με ρωτούν αν θέλω να πάω στην παραλία. Συνέχεια σκέφτομαι ότι η ζωή μου έχει τελειώσει. Ήθελα να είμαι στο στρατό όλη μου τη ζωή και ανακάλυψα ότι δεν μπορώ να το κάνω πια, επειδή δεν μπορώ να γυμναστώ, κάτι που με διέλυσε».
Στην προσπάθεια να μειώσει την επίδραση της νόσου, η μητέρα της έχει αναλάβει την κατ’ οίκον διδασκαλία της, προκειμένου ν’ αποφεύγει την εφίδρωση μέσω της σωματικής δραστηριότητας.
Στην 14χρονη πάντα άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο και να κολυμπάει, αλλά τώρα δεν μπορεί να το κάνει λόγω της διάγνωσής της.
Παρά τον πόνο, βρίσκεται ακόμα σε θέση να καταναλώνει υγρά, αρκεί να χρησιμοποιεί καλαμάκι, ώστε το νερό να μην αγγίζει το δέρμα της.
Από την πλευρά της, η μητέρα της υπογράμμισε ότι «είναι σπαρακτικό ως γονιός να ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Βγαίνει από το ντους κατακόκκινη και κλαίει και πρέπει να προσπαθώ να μην κλάψω γιατί θα κλάψει ακόμα περισσότερο. Ελπίζω απλώς να γίνουν περισσότερες έρευνες, μόνο και μόνο για να βεβαιωθώ ότι μπορεί να ζήσει μια πλήρη ζωή, κάνοντας όλα τα πράγματα που θέλει».