Ένας σκύλος γάβγιζε κάθε μέρα στον τοίχο του σπιτιού και έτσι ο ιδιοκτήτης του αποφάσισε να βάλει κρυφή κάμερα για να δει τι συμβαίνει. Μόλις ανακάλυψε τι κρυβόταν μέσα στον τοίχο, τα έχασε!
Ο George είδε πως υπήρχε ένα συγκεκριμένο σημείο στο κάτω μέρος του ξύλινου τοίχου που είχε μία τρύπα, αλλά ήταν πάρα πολύ μικρή για να του επιτρέψει να ερευνήσει το εσωτερικό του τοίχου, γι’ αυτό είπε αντίο στην εγγύηση που είχε δώσει για το σπίτι και έκανε την τρύπα στον τοίχο μεγαλύτερη.
Ο George κατάφερε να χώσει το χέρι του μέσα στην τρύπα παίρνοντας μία βαθιά ανάσα, μέχρι που και ο αγκώνας του είχε μπει μέσα στον τοίχο. Άρχισε να εξερευνάει τον χώρο γύρω, μέχρι που τον ακούμπησε κάτι και τον έκανε να πεταχτεί πάνω από φόβο!
Καθισμένος στο πάτωμα, φοβισμένος και περιτριγυρισμένος με κομμάτια τοίχου, ο George δεν μπορούσε να πιστέψει πως κάτι ακούμπησε! Αυτό που κρυβόταν μέσα στον τοίχο κουνιότανε!
Έτσι, ο George ήξερε πως ότι κι αν ήταν αυτό, έπρεπε να το βγάλει αμέσως από τον τοίχο. Αντί να επιτρέψει στον φόβο να τον κυριεύσει, προσπάθησε να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο ψύχραιμος.
Σηκώθηκε και πάλι και έβαλε το χέρι του μέσα στον τοίχο, αυτήν την φορά με μεγαλύτερη προσοχή, μέχρι που τα χέρια του ακούμπησαν κάτι απαλό και μικροσκοπικό. Ήταν σίγουρος πως δεν ήταν παρά κομμάτια του τοίχου, αλλά τρόμαξε μόλις ο “τοίχος” έβγαλε έναν ήχο.
Άκουσε όμως και έναν δεύτερο αχνό ήχο, σαν ένα μικρό γατάκι, και τότε κατάλαβε πως ήταν μία γάτα που κρυβόταν εκεί μέσα! Και αφού πέρασε λίγο ώρα ακόμα μεγαλώνοντας κι άλλο την τρύπα, κατάφερε και έβγαλε το γατάκι!
Το γατάκι ήταν καλυμμένο με σκόνη και πολύ αδύναμο, και ο George δεν είχε ιδέα πως βρέθηκε εκεί.
Καθώς φρόντιζε το γατάκι, ο Crosby καθόταν δίπλα του κουνώντας την ουρά του, και έδειχνε πολύ χαρούμενος.
Είχε την ελπίδα πως οι ιδιοκτήτες της γάτας ή έστω η μαμά του το έψαχνε. Έτσι, μόλις το φρόντισε και το έβαλε σε ένα ζεστό μέρος, μακριά από τον Gosby με αρκετό φαγητό και νερό, ο George προσπάθησε να μάθει περισσότερα σχετικά με το μικρό ζωάκι.
Χωρίς να χάσει χρόνο, ο George ξεκίνησε να ψάχνει τους ιδιοκτήτες. Ρώτησε τους γείτονες μήπως κάποιος είχε χάσει ένα γατάκι ή μήπως κάποια γάτα έψαχνε το μικρό της, αλλά κανένας δεν είχε τις πληροφορίες που έψαχνε.
Το πρωί, ο George αποφάσισε να τυπώσει αφίσες, ελπίζοντας πως κάποιος θα το δει και θα βρεθούν οι ιδιοκτήτες του γατιού.
Και πάλι, δεν βρέθηκε κανείς να του δώσει πληροφορίες, έτσι πήγε το γατάκι στον κτηνίατρο. Ο γιατρός έλεγξε τον λαιμό του μήπως είχε τσιπάκι, αλλά και πάλι δεν βρήκε απολύτως τίποτα.
Ο George δεν είχε ιδέα τι έπρεπε να κάνει με το γατάκι, και ο κτηνίατρος του συνέστησε να ανεβάσει την φωτογραφία του σε μια ομάδα που είχε η πόλη στο Facebook. Σίγουρα, έτσι θα μπορούσε να βρει τους αρχικούς ιδιοκτήτες, κι ενώ αυτό ήταν κάτι που ήθελε ο George, κάποιος άλλος μέσα στο σπίτι του δεν θα ήθελε να χάσει τον καινούργιο του φίλο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, ο Crosby περνούσε υπέροχα με την παρέα του μικρού γατιού, και ενώ ο George ήξερε πως ο σκύλος του ήταν πάτα πολύ φιλικός, η αφοσίωσή του στο μικρό γατάκι τον είχε αφήσει έκπληκτο.
Ο κτηνίατρος ανέφερε επίσης ότι αν δεν εμφανιζόταν κανείς, το γατάκι θα έπρεπε να δοθεί σε κάποιο καταφύγιο, καθώς ο George δεν έκανε σχέδια να αποκτήσει μια γάτα ούτε ήταν και έτοιμος να την φροντίσει, αλλά βλέποντας τον δεσμό μεταξύ του Crosby και του γατιού, άλλαζε γνώμη.
Ο George δήλωσε, «Ο κτηνίατρος μου είπε πως αν την πήγαινα στο καταφύγιο, σίγουρα θα της έκαναν ευθανασία γιατί υπήρχαν ήδη πάνω από 300 γατάκια στο καταφύγιο του δήμου που χρειάζονταν σπίτια».
Ο κτηνίατρος επίσης πρότεινε να την αφήσει ελεύθερη στο δρόμο μήπως και βρει το σπίτι της, ή να την κρατήσει εκείνος.
Και εν τέλει, έκανε ακριβώς αυτό! Καθώς κανένας δεν την διεκδίκησε, ο George πήρε την μεγάλη απόφαση να υιοθετήσει το μικρό γατάκι που βρήκε μέσα στον τοίχο του. Την ονόμασε Lil Ray-Ray κι ενώ ο George ερωτεύτηκε το γατάκι, ο δεσμός που είχε ο Crosby μαζί της ήταν απερίγραπτος.