Αυτοθυσία μητέρας: Η 18χρονη Brianna Rawlings ήρθε αντιμέτωπη με μια πολύ δύσκολη και σκληρή απόφαση. Να τερματίσει την εγκυμοσύνη της και να βελτιώσει τις πιθανότητες της να επιβιώσει ή να σώσει το παιδί της.
Η 18χρονη Brianna Rawlings έμαθε τα άσχημα νέα. Στους τέσσερις μήνες από την έναρξη της εγκυμοσύνης της, της είπαν ότι πάσχει από μια επιθετικής μορφής λευχαιμία.
“Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αποκάλυψαν αρχικά μια μόλυνση κάπου στο σώμα μου. Οι γιατροί δεν μου επέτρεψαν να φύγω μέχρι να βρουν για ποιο λόγο πονούσα. Έλεγχαν την καρδιά μου και όλα τα άλλα όργανα, αλλά δεν έβγαζαν άκρη, έτσι πρότειναν βιοψία μυελού των οστών.”
Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο διέγνωσαν τη λευχαιμία, ανακαλύπτοντας ότι το σώμα της πάλευε για μήνες.
Έπρεπε σε εκείνο το σημείο να αποφασίσει: είτε να γεννήσει το παιδί της και, ως εκ τούτου, να βάλει τη ζωή της σε κίνδυνο, είτε να τερματίσει την εγκυμοσύνη της, ώστε να ενισχύσει τις δικές της πιθανότητες επιβίωσης.
Η νεαρή κοπέλα από το Colyton του Σίδνεϊ, πήρε αμέσως την απόφασή της. Έβαλε την υγεία του μωρού της πρώτη. Επέλεξε να προχωρήσει στη γέννα και να δώσει στον γιο της την ευκαιρία να ζήσει και αφήφισε τις δικές της πιθανότητες επιβίωσης, αφού έπρεπε να αναβάλει την θεραπεία για την λευχαιμία.
“Η απόφασή μου ήταν μόνο για τον Kyden. Ήταν ο γιος μου, το μικρό μου θαύμα,” είπε η νεαρή μητέρα. Υποβλήθηκε σε επείγουσα καισαρική τομή τρεις μήνες νωρίτερα.
Παρά την έκτακτη καισαρική τομή εξαιτίας της λευχαιμίας, ο γιος της ανέπνεε κατευθείαν από μόνος του και έκλαψε αμέσως. “Αυτές τις 12 ημέρες ήμουν σε θέση να περάσω χρόνο με το αγόρι μου, τον Kyden, μπόρεσα να τον κρατήσω, να του μιλήσω όπως του μιλούσα όταν ήταν στην κοιλιά μου. Ήταν τόσο ξεχωριστό, ήταν οι καλύτερες 12 μέρες της ζωής μου!”
“Τότε, μου είπαν ότι το μωρό μου είχε μια λοίμωξη στο στομάχι. και μέσα σε λίγες ώρες μου είπαν ότι δεν τα κατάφερε…”
“Ήταν μια πολύ σκληρή, εξαντλητική και επώδυνη διαδικασία. Παρόλο που ο Kyden δεν είναι πλέον μαζί μας, μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσω,” είπε η μητέρα. “Ήμουν πολύ χαρούμενη και ενθουσιασμένη που έγινα μητέρα – το μόνο που ήθελα πάντα ήταν να έχω είναι μια οικογένεια.”
Μετά από μερικούς μήνες, η κα Rawlings είπε ότι η υγεία της έγινε «καλύτερη από ποτέ». Παρά την ψυχική και σωματική ταλαιπωρία της, είναι σε θέση να βγαίνει από το νοσοκομείο και εργάζεται σκληρά για να γίνει και πάλι εντελώς καλά. Τώρα σκοπεύει να σταματήσει τη χημειοθεραπεία και να κάνει μια επιτυχημένη μεταμόσχευση. “Θέλω να νικήσω αυτή τη φρικτή ασθένεια. Πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω αυτό και έδωσα μια υπόσχεση στον γιο μου. Ελπίζω να περάσω τα Χριστούγεννα με την οικογένεια και τα ζώα μου.”
Η περίπτωση της κ. Rawlings είναι τόσο σπάνια και επιθετική που έχει μελετηθεί από φοιτητές και γιατρούς σε όλο τον κόσμο.
“Η περίπτωσή μου ελπίζω να βοηθήσει κάποιον άλλον στο μέλλον. Λέω την ιστορία μου, έτσι ώστε να δώσω ελπίδα σε άλλους εκεί έξω που δίνουν τη δική τους μάχη. Σε οποιονδήποτε εκεί έξω που πολεμάει με κάτι τέτοιο και διαβάζει αυτό το κείμενο, θέλω να πω να παραμείνει θετικός, δυνατός και είναι δίπλα σε υποστηρικτικούς ανθρώπους και μακριά από κάθε αρνητικότητα, να αγαπά τις καλές μέρες και αγωνίζεται με τις κακές.
“Να είσαι ευγνώμων για αυτό που έχεις μπροστά σου.”