Κίμωλος: Τα νησιά των Κυκλάδων αποτελούν έναν από τους πιο δημοφιλής τουριστικούς προορισμούς παγκοσμίως, με χιλιάδες τουρίστες, τόσο ντόπιους όσο και ξένους, να επισκέπτονται τα νησιά αυτά κάθε χρόνο. Καράβια κάθε είδους σπεύδουν να μεταφέρουν τους επισκέπτες σε κάθε γωνιά του αρχιπελάγους, για μερικές ημέρες διακοπών σε ένα περιβάλλον που αποπνέει την ελληνική φιλοξενία. Πέραν από τα δημοφιλή νησιά που πάντα μαζεύουν πλήθος κόσμου, υπάρχουν και τα νησιά που παρουσιάζουν μεγάλες διακυμάνσεις στη δημοτικότητα, ανάλογα με τις τάσεις και τα γούστα των ταξιδιωτών.
Η Κίμωλος βρίσκεται σε μια περίοδο αξιοσημείωτης οικονομικής άνοδου. Σε λίγους μήνες, όταν θα συναντηθούμε τον Σεπτέμβριο για να μοιραστούμε τις καλοκαιρινές μας εμπειρίες, θα παρατηρήσουμε ότι τουλάχιστον μέρος της παρέας έχει επισκεφθεί το νησί αυτό. Αυτό το κρυμμένο διαμάντι των δυτικών Κυκλάδων, η πολλές φορές παρεξηγημένη Κίμωλος, προσφέρει την αυθεντική ομορφιά των Κυκλάδων και την ατμόσφαιρα που θυμίζει τα παλιά χρόνια σε άλλα νησιά, πριν από πολλές δεκαετίες.
Αν και η Κίμωλος έχει ήδη μεγάλο αριθμό επισκεπτών (και αναμένεται να έχει ακόμη περισσότερους το καλοκαίρι), παραμένει πιστή στα βασικά χαρακτηριστικά που κάνουν τις Κυκλάδες τόσο ελκυστικές. Ακόμη και με λίγους μόνιμους κατοίκους, αυτό το νησί προσφέρει πολλές δυνατότητες για εξερεύνηση και ανακάλυψη.
Παρότι η Ψάθη λειτουργεί ως το λιμάνι του νησιού και είναι η πρώτη επαφή του με τον έξω κόσμο, η πρωτεύουσα βρίσκεται στο εσωτερικό και ονομάζεται Χωριό. Αυτό το ορεινό χωριό, που παραπέμπει σε οικισμό των μεγαλύτερων Κυκλαδίτικων νησιών, αντί για θέα στη θάλασσα, προσφέρει μια περιοχή προστατευμένη από τον χρόνο. Το μεσαιωνικό κάστρο της Κιμώλου είναι ένα από τα σημεία αναφοράς, με τα σπίτια του εξωτερικού κάστρου να λειτουργούν ως μουσεία. Στο Χωριό, τα σοκάκια είναι στενά και απαγορεύεται η κυκλοφορία αυτοκινήτων, ενώ οι προσόψεις των σπιτιών παραπέμπουν σε κουκλίστικες εικόνες. Μια βόλτα εδώ δεν αρκεί, αλλά αξίζει να επισκεφθεί κανείς το χωριό περισσότερες φορές.
Η Κίμωλος προσφέρει μια ποικιλία από παραλίες, αλλά οι τρεις που ξεχωρίζουν είναι το Ρέμα, ο Ελέφαντας και ο Καρράς, τοποθεσίες που βρίσκονται στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού, λίγο προς τα βορειοανατολικά από το λιμάνι της Ψάθης. Αν και είναι απαραίτητο να απολαύσει κανείς το εκπληκτικό τοπίο, είναι επίσης σημαντικό να προμηθευτεί ομπρέλα, νερό και ενδεχομένως κάποιο σνακ, αν σκοπεύει να παραμείνει στην παραλία για πολλές ώρες. Είναι ένας τόπος που δεν διαθέτει ξαπλώστρες ή beach bar, αλλά τα κατάλευκα βράχια του Καρρά προσδίδουν ένα εντυπωσιακό τιρκουάζ χρώμα στο νερό, κάνοντας την εμπειρία ακόμα πιο εκπληκτική.
Αν θέλεις να επισκεφτείς έναν βράχο που έχει ενταχθεί στον «Άτλαντα των Γεωλογικών Μνημείων του Αιγαίου», μπορείς να περπατήσεις μέχρι το Σκιαδί. Εκεί θα αντικρίσεις κάτι παράδοξο: Ένα μεγάλο βράχο με τη μορφή «μανιταριού», σχηματισμένο από διάφορα είδη πετρώματος. Το μανιτάρι, σύμφωνα με το μύθο, χρησίμευε στο παρελθόν ως τοποθεσία κρυφών συναντήσεων για ερωτευμένα ζευγάρια…
Δεν απαιτείται να είσαι πιστός ή να ανάβεις κεριά σε κάθε ευκαιρία για να θαυμάσεις τις κυκλαδίτικες εκκλησίες. Στα περισσότερα νησιά, αυτές έχουν χτιστεί σε τόσο εντυπωσιακά σημεία που μπορείς να απολαύσεις τη θέα τους. Παρά το μικρό της μέγεθος, η Κίμωλος έχει πάνω από 80 ιερούς ναούς και ξωκλήσια. Ο πλέον σημαντικός από αυτούς είναι ο Μητροπολιτικός Ναός της Παναγίας της Οδηγήτριας, κατασκευασμένος μεταξύ των ετών 1867 και 1874 με την προσωπική εργασία των κατοίκων του νησιού.
Οκτώ από αυτές τις εκκλησίες θεωρούνται μνημεία με ιδιαίτερη αρχαιολογική και ιστορική αξία και προστατεύονται από το Υπουργείο Πολιτισμού. Αυτές περιλαμβάνουν τη Γέννηση του Χριστού, που είναι και η παλαιότερη (1592) και βρίσκεται στο Μέσα Κάστρο, τον Χρυσόστομο (17ος αιώνας), την παλιά Μητρόπολη, την Παναγία του Κονόμου (17ος αιώνας), τους Ταξιάρχες (17ος αιώνας), τη Χρυσοπηγή (17ος αιώνας), το Σωτήρα (17ος αιώνας), τους Άγιους Αναργύρους (17ος αιώνας) και την Παντοκράτορας, που βρίσκεται στην περιοχή Ξαπλοβούνι.
Αν δεν το γνωρίζεις, στη μικρή Κίμωλο υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα μουσεία που μπορείς να επισκεφθείς. Το κύριο μουσείο του νησιού είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο που βρίσκεται στο Χωριό, απέναντι από τον Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας. Εγκατεστημένο σε ένα από τα παλαιότερα κτίρια του οικισμού, λειτουργεί από το 2006 και προσφέρει μια μοντέρνα εμπειρία με διαδραστικές εκθέσεις που αναδεικνύουν την ιστορία του νησιού και παρουσιάζουν διάφορα ευρήματα από την ύστερη νεολιθική περίοδο στην Κίμωλο.
Ένα άλλο σημαντικό μουσείο είναι το Λαογραφικό, που βρίσκεται σε ένα διώροφο, παραδοσιακό σπίτι στο Κάστρο της Κιμώλου, στην περιοχή της «Πάνω Πόρτας». Στο ισόγειο, οι επισκέπτες μπορούν να δουν εκθέματα που παρουσιάζονται κατά ενότητες στη μεγάλη αίθουσα, ενώ στη μικρότερη υπάρχουν κρεβατοκάμαρες και όλα τα σχετικά με την ύφανση εργαλεία. Στον επάνω όροφο έχει αποκατασταθεί η αρχική διαρρύθμιση του σπιτιού, παρουσιάζοντας αυθεντικά έπιπλα από την παλιά εποχή.
Στην περιοχή Ελληνικά, προς τα νοτιοδυτικά του νησιού, υπάρχει μια γνωστή νεκρόπολη και ερείπια αρχαίων τάφων. Υποθέτεται ότι ανήκαν σε μέρη ενός αρχαίου οικισμού που υπήρχε κατά την μυκηναϊκή εποχή και καταστράφηκε από έναν μεγάλο σεισμό. Λίγο πιο πέρα, ανακαλύπτετε την αμμουδερή παραλία Μαυροσπηλιά, όπου πραγματικά υπάρχει μια θαλάσσια σπηλιά μέσα στα βράχια.
Στο νησί της Κιμώλου, η παραδοσιακή συνταγή δεν είναι άλλη από την ελληνική… πίτσα! Πρόκειται για μια πίτα, απλή στην κατασκευή της, με υλικά που θεωρούνται ταπεινά, αλλά όταν ετοιμαστεί σωστά, είναι πεντανόστιμη. Έχει μια καθαρά κιμωλιάτικη γεύση με ζύμη, φρέσκια ντομάτα, κρεμμύδι, ελαιόλαδο και ρίγανη. Θα τη βρεις σχεδόν σε όλα τα εστιατόρια στο νησί, αλλά όσο πιο παραδοσιακή είναι, τόσο πιο νόστιμη.
Η Κίμωλος είναι ένα γραφικό Ελληνικό νησί που μοιάζει ολόκληρο με πίνακα ζωγραφικής. Στην Κίμωλο ξεχωρίζουν τα λευκά πετρώματα κιμωλίας ενώ έχει μόνο ένα Χωριό και μάλιστα από τα αρχαία χρόνια.
Η ονομασία Κίμωλος δόθηκε στο νησί λόγω του λευκού πετρώματος της κιμωλίας που χρησιμοποιούμε στους γνωστούς σε όλους μας μαυροπίνακες. Στη Κίμωλο μπορείτε να απολαύσετε μερικά εντυπωσιακά αξιοθέατα και να χαρείτε τις παραλίες που δίνουν μια διαφορετική αίσθηση στις διακοπές σας.
Στην Κίμωλο, θα χορτάσει η ψυχή σου ομορφιά και απλότητα. Θα σε συγκινήσει με τα τοπία της, τα κρυστάλλινα νερά της, τη ζεστασιά των κατοίκων και την ηρεμία της.
Ετοιμάζοντας βαλίτσες για την Κίμωλο, νιώθεις σαν να κρατάς ένα μυστικό.
Μακριά από άφιλτρα ίνσταγκραμ, ονόματα τοπικών μπαρ που ακούς ξανά και ξανά λες και βρίσκονται στην Αθήνα, τσεκ-ιν και αμέτρητα χάσταγκ που μοιάζουν να κόβουν άπληστα το νησί σε μικρά κομματάκια, η Κίμωλος είναι ένα από τα νησιά των Κυκλάδων που δίνει ακόμα την αίσθηση του ανεξερεύνητου παραδείσου.
Φτάνοντας στο λιμάνι, το νησί σε παίρνει αγκαλιά. Κατάλευκο, μικρό, ήσυχο και απλό με 2 ή 3 μαγαζιά το πολύ. «Αυτό είναι», συνειδητοποιείς. Ό,τι έχεις ακούσει ή διαβάσει, επιβεβαιώνεται. Εδώ δεν υπάρχει hype, δεν υπάρχει μόδα. Υπάρχει ένα τοπίο που σε συγκινεί με την απλότητά του.
Ανεβήκαμε στη χώρα με το αυτοκίνητο. Υπάρχει ένα καλόγουστο, vintage λεωφορειάκι που κάνει βολικά δρομολόγια στις παραλίες, αλλά αν πρόκειται να μείνεις μέρες, προτίμησε να έχεις το δικό σου όχημα, για να εξερευνήσεις όσο περισσότερα μπορείς. Οι campers, πάντως, (που εκπροσωπούν ένα σημαντικό κομμάτι του τουρισμού του νησιού), πηγαινοέρχονταν με τα πόδια ή με ωτοστόπ. Κάνεις και γνωριμίες, δηλαδή.
Η χώρα είναι ψηλά και λέγεται Χωριό. Δε βλέπει θάλασσα και μοιάζει με ορεινό, παραδοσιακό χωριό- αλλά με κυκλαδίτικο twist. Αφήνεις το αυτοκίνητο εκτός, γιατί στα μικρά σοκάκια χωράς μόνο εσύ, καναδυό ακόμα, και οι πανέμορφες προσόψεις των σπιτιών των ντόπιων. Μέσα στο Χωριό, υπάρχει το μεσαιωνικό κάστρο. Τα σπίτια είναι χτισμένα μέσα και έξω από αυτό και συναντάς διαρκώς περάσματα που παλιά οδηγούσαν στο εσωτερικό του- τώρα απλώς δημιουργούν δροσερά ρεύματα αέρα τις βραδινές ώρες.
Η προσέγγιση των ντόπιων στο νησί είναι ελαφρώς καλλιτεχνική και μυρίζει αγάπη. Περπατώντας στα σοκάκια συναντάς γραμμένα τα ονόματα από τοποθεσίες του Χωριού στο πλακόστρωτο, βελάκια με κατευθύνσεις, μικρά σχέδια που δημιουργούν ένα ιδιότυπο κυνήγι θησαυρού. Σε μια μυστική στροφή, θα δεις γραμμένο το «Κίμωλό μου, παράδεισό μου». Είναι η φράση που λένε οι ντόπιοι για το νησί- και δεν έχουν άδικο.
Σε διάφορα σημεία του Χωριού θα συναντήσεις μικρές, υπαίθριες δανειστικές βιβλιοθήκες, που έχει δημιουργήσει το κεντρικό βιβλιοπωλείο του νησιού, κρεμώντας τα βιβλία με σχοινάκια από κάτι σαν ξύλινες κρεμάστρες. Όσο ήμασταν στο νησί, παρακολουθήσαμε τη σταδιακή κατασκευή του θερινού σινεμά, σε μία ταράτσα μέσα στο Κάστρο, το οποίο βρισκόταν ήδη σε λειτουργία και προέβαλε το La vita e bella. Ένα απίστευτα πρωτότυπο και «ψαγμένο» σκηνικό, που εκεί αντιμετωπιζόταν με απόλυτη φυσικότητα. Επίσης, η Κίμωλος έχει το δικό της Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο αν και μικρό, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Η δημιουργικότητα των κατοίκων, φαίνεται και στον τρόπο που έχουν φροντίσει το νησί τους. Οι μικρές ξύλινες πόρτες δεν είναι βαμμένες μόνο στο κλασικό μπλε, αλλά σε μια ποικιλία παστέλ χρωμάτων- απαλό μωβ, μπανανί, βεραμάν, λιλά, κόκκινο. Μια πραγματική ζωγραφιά. Περπατώντας στα δαιδαλώδη σοκάκια που συνδέουν τον κεντρικό δρόμο με τα μαγαζιά, και τις αμέτρητες εκκλησίες με την κεντρική πλατεία, τον Κάμπο, θα δεις μπουκαμβίλιες, γλάστρες με φουντωτούς βασιλικούς και δεδνρολίβανα, γιασεμιά και μαργαρίτες. Οι ντόπιοι αγαπούν το νησί τους.
Τα Πράσα, η πιο διάσημη παραλία του νησιού, δικαιώνουν τη φήμη τους. Ένα μικρό beach μπαρ (κάτι που σπανίζει στο νησί) που σέβεται απόλυτα το τοπίο, καταλαμβάνει μια γωνιά της παραλίας και παίζει απαλά μουσική. Άλλος κόσμος. Η άμμος κατάλευκη και χοντρή- η ποικιλία που δεν κολλάει πάνω σου και τα νερά καταπράσινα και καθρέφτης. Πηγαίνοντας στα Πράσα, βλέπεις μικρότερες παραλίες, και κόλπους, όπου μπορείς να σταματήσεις για μια βουτιά.
Το Ρέμα και ο Καρράς είναι ένα σετ παραλιών που θα συναντήσεις πηγαίνοντας στα Πράσα. Εκεί παρκάρεις ψηλά, κατεβαίνεις και βρίσκεις την απόλυτη ηρεμία στα κατάλευκα βράχια που θαρρείς επίτηδες, σχηματίζουν ιδανικές καμπύλες και φωλιές για να αράξεις με το βιβλίο σου, κάνοντας σύντομες βουτιές.
Ένας άλλος συνδυασμός που επιχειρήσαμε ήταν οι παραλίες Αλυκή, Μπονάτσα και Καλαμίτσι. Παρόμοιες μεταξύ τους, πιο οικογενειακές, με διάφανα νερά που βαθαίνουν σταδιακά, σε κοντινή απόσταση από το λιμάνι. Ησυχία, αλμυρίκια, απαλό αεράκι και μια μικρή βάρκα να συμπληρώνει το πλάνο. Καρτ-ποστάλ.
Στα Ελληνικά, στον Δέκα, το τοπίο είναι πιο άγριο. Εκεί στήνουν τις σκηνές τους οι campers- το νησί έχει ελάχιστα δωμάτια και δεν έχει οργανωμένο κάμπινγκ-, οι οποίοι δείχνουν σεβασμό για το τοπίο. Δεν είδαμε ένα σκουπίδι. Αντίθετα, βρεθήκαμε σε μια απέραντη παραλία με ψηλά βράχια από πίσω, δυνατό αέρα και υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Μάλιστα, μπορείς να βάλεις μάσκα και να εξερευνήσεις, την αρχαία πόλη της Κίμωλου, που βυθίστηκε μετά από κάποιο σεισμό. Μαγικό ηλιοβασίλεμα θα δεις επίσης και στα Μαυροσπήλια.
Μην παραλείψεις να κλείσεις θέση με το καραβάκι που κάνει το γύρο της Πολυάιγου. Είναι το μεγαλύτερο ακατοίκητο νησί του Αιγαίου και τα νερά της θυμίζουν Καραϊβική- αλλά θα πρέπει να είσαι γρήγορος, λόγω μεγάλης ζήτησης.
Υπογραμμίζοντας με ιδανικό τρόπο την απλότητα που διαπερνά όλο το νησί, το «παραδοσιακό» πιάτο του είναι η λαδένια και η τυρένια. Η λαδένια, είναι σαν πίτσα, με σάλτσα ντομάτας, κρεμμυδάκι και μυρωδικά- απλούστατη, αλλά πολύ γευστική. Έγινε το καθημερινό μας σνακ, από τον φούρνο Παραδοσιακός στο Χωριό.
Στην Καλή Καρδιά ή το καφενείο του Μποχώρη που υπάρχει στο νησί από το 1920, φάγαμε πεντανόστιμο «μαμαδίστικο» μαγειρευτό φαγητό και υπέροχη πορτοκαλόπιτα για επιδόρπιο. Στο Stavento καθίσαμε για κοκτέιλ και καφέ το πρωί, και απολαύσαμε σπιτικό παγωτό σε γεύσεις τιραμισού και πάβλοβα.
Στο διάσημο Κύμα, στο λιμάνι, θα φας μακαρονάδες με μύδια και κουζίνα υψηλών προδιαγραφών εκεί που σκάει το κύμα, ενώ ο Λοστρόμος είναι ιδανικός για μια βραδινή μπύρα, ώστε να «ζήσεις» και λίγο το λιμάνι, χαζεύοντας το μίνιμαλ σκηνικό.
Η ταβέρνα Καλαμίτσι, στην ομώνυμη παραλία, είναι επίσης must- εκεί ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει και τρως ολόφρεσκα ψαρικά με μοναδικό soundtrack τη μηχανή της βάρκας που ετοιμάζεται για ψάρεμα.
Στην Κίμωλο, η ζωή κυλά αργά, ήρεμα και υπνωτιστικά. Στην παραλία, πολλοί είναι βυθισμένοι στις σελίδες κάποιου βιβλίου, αλλά τη νύχτα, στην πλατεία του Κάμπου απέναντι από την εκκλησία και την παιδική χαρά, όλοι μοιάζουν να γίνονται μια παρέα. Το παραδοσιακό καφενείο και τα διπλανά μπαράκια βγάζουν τα τραπέζια σε κυκλικό μοτίβο, όπου κάθεται κόσμος όλων των ηλικιών, κοιτάζεις με προθυμία, χαιρετάς με ενθουσιασμό, ανταλλάσσεις προτάσεις, κρυφακούς τη συζήτηση της διπλανής παρέας για την παραλία που πήγαν σήμερα, πίνοντας ούζο με πάγο.
Καθίσαμε 6 μέρες και θα θελαμε να μείνουμε 16. Το νησί αυτό σου προκαλεί συναισθήματα- ο αργός ρυθμός του σε ρουφάει, νιώθεις να επιστρέφεις στα βασικά, στα απαραίτητα, σε μια ομορφιά ανεπιτήδευτη που σχεδόν είχες ξεχάσει ότι μπορεί να υπάρξει. Δεν είναι εντυπωσιακή η Κίμωλος, είναι απλώς ανομολόγητα όμορφη. Κι εσύ ευγνώμων που σε έκανε κομμάτι της.
Στο πλοίο του γυρισμού, δοκιμάζεις ξανά μια μοναδική συγκίνηση.Το συναίσθημα ότι η ψυχή σου χόρτασε ομορφιά και απλότητα. Παραδέχεσαι ότι την αγάπησες με πάθος και δίνεις ραντεβού για του χρόνου.