Σίκινος: «Πρωτ’ αγαπούσα στο Χωριό, τώρα αγαπώ στο Κάστρο και μες στη Λότζια θα σφαχτώ που βασιλεύει τ’ άστρο». Πρόκειται για ένα δίστιχο του Ελύτη, το οποίο περιγράφει σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν της Σικίνου.
Η Σίκινος, είναι ένα άγνωστο μέρος για τους περισσότερους. Βρίσκεται κοντά στην Ίο και τη Φολέγανδρο, στο νότιο τμήμα των Κυκλάδων.
Σύμφωνα με την μυθολογία, πήρε το όνομα Σίκινος, από τον Σίκινο τον γιο του βασιλιά της Λήμνου. Λέγεται πως οι γυναίκες της Λήμνου θέλησαν να εκδικηθούν τους άντρες τους και έσφαξαν όλον τον αντρικό πληθυσμό του νησιού. Σώθηκε μόνο ο βασιλιάς Θόας, γιατί η κόρη του Υψιπύλη τον έκλεισε σε ένα κιβώτιο και τον έριξε στην θάλασσα. Τα ρεύματα τον έφεραν στις ακτές της Σικίνου, που τότε ονομαζόταν Οινόη. Εκεί παντρεύτηκε μια τοπική Νύμφη και μαζί απέκτησαν τον Σίκινο, απ’ όπου και πήρε το όνομά του το νησί.
Ένα νησί μικρό, πανέμορφο που προσφέρει κάτι εντελώς διαφορετικό από τις γειτόνισσες του Ιο και Φολέγανδρο: Φύση, ηρεμία, ψυχική αγαλλίαση, παράδοση και υπέροχες παραλίες!
Το λιμάνι της είναι η Αλοπρόνοια, ένα γραφικό ψαροχώρι που απέχει 3,5 χλμ από την Χώρα. Αλοπρόνοια σημαίνει φροντίδα από τις κακουχίες της θάλασσας. Με άλλα λόγια, μια φιλόξενη αγκαλιά για να αράξεις. Πολύ ταιριαστή υποδοχή στη Σίκινο.
Η Χώρα είναι χτισμένη στο χείλος ενός απόκρημνου γκρεμού στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού. Αποτελείται από δύο συνοικίες, εξίσου όμορφες και γοητευτικές, το Κάστρο και το Χωριό.
Τα κάτασπρα παραδοσιακά σπίτια θυμίζουν πίνακα ζωγραφικής.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Σικίνου είναι τα εξωκκλήσια της, έχει 61!
Υπάρχουν και έξι βυζαντινοί ναοί με τοιχογραφίες του 13ου και του 14ου αιώνα. Ο ναός της Επισκοπής, που βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία, απέχει από το κέντρο του νησιού περίπου 4 χλμ. και χρησιμοποιήθηκε σαν χριστιανικός ναός στα πρώτα χριστιανικά χρόνια της Σικίνου.
Οι 300 περίπου κάτοικοι της Σικίνου, έχουν ενασχοληθεί ιδιαίτερα με την καλλιέργεια, τη βοσκή, την αλιεία, τη μελισσοκομία και την τυροκομεία.
Ποικιλία τυριών, ξινόγαλο, μυζήθρα ξερή, μυζήθρα νωπή και σικινιώτικο τυρί, αμπελοφάσουλα, αγγούρια σε στρογγυλό σχήμα, θυμαρίσιο μέλι, από το οποίο, μαζί με σουσάμι, παράγεται εξαίσιο παστέλι, λάδι, ξύδι και κρασί και βέβαια ποικιλία ψαριών είναι τα προϊόντα του μικρού νησιού.
Απομεινάρια αρχαίων οικισμών, βυζαντινές εκκλησίες, φαράγγια, απόμακρες παραλίες, ξέφωτα με πανοραμική θέα και πλούσια φύση είναι μερικά από τα «δώρα» του νησιού στους περιπατητές.
Αξίζει να πάτε στην Μαύρη Σπηλιά, τη μεγαλύτερη σπηλιά του νησιού και από τις πιο μεγάλες σπηλιές των Κυκλάδων. Βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας στη βόρεια πλευρά, κάτω από το μοναστήρι της Χρυσοπηγής. Είναι προσβάσιμη μόνο από τη θάλασσα.
Οι παραλίες της Σίκινου είναι ιδιαίτερες. Καταγάλανα και καθαρά νερά. Ερημικές παραλίες που έχουν πρόσβαση μόνο με καΐκι. Μόνο η παραλία της Αλοπρόνοιας, το Διαλισκάρι και ο Άγιος Γεώργιος είναι προσβάσιμες οδικώς.
Ένα μικροσκοπικό νησί με τεράστια ομορφιά.