Το ξέσπασμα μια δασκάλας: «Εγώ είμαι που στηρίζω το παιδί σου και ας λες ότι πληρώνομαι για να κάθομαι»

Ο εκπαιδευτικός δεν είναι απλά ένα επάγγελμα. Είναι λειτούργημα, καθώς το να προσφέρεις παιδεία στα παιδιά δεν είναι εύκολο πράγμα.

Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να χαίρουν της εκτίμησης των γονέων και φυσικά των παιδιών. Είναι μια σπουδαία δουλειά και όσοι την κάνουν πρέπει να είναι σίγουροι και συνειδητοποιημένοι.

Το σχολείο χωρίς εκπαιδευτικούς δεν θα ήταν τίποτα.. Θα ήταν μόνο ένα άψυχο κτήριο.

Μία εκπαιδευτικός όμως μας δείχνει την άλλη πλευρά του νομίσματος. Την αντίδραση των γονέων, την έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπό της και τη στάση που κρατούν επειδή είναι δημόσιος υπάλληλος.

Η “κραυγή” αυτής της εκπαιδευτικού πρέπει να ακουστεί απ’ όλους:

“Εγώ είμαι η «άχρηστη» δασκάλα που ζητώ από τους γονείς να μη βάζουν ετικέτες με τα ονόματα των παιδιών τους πάνω στις τέμπερες, τις κηρομπογιές και τους μαρκαδόρους τους. Διότι υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν χρήματα και θέλω ό, τι έχει ένα παιδί να το μοιράζεται με τα υπόλοιπα.

Εγώ είμαι εκείνη η «άχρηστη» δασκάλα που ζητώ από τους γονείς μαζί με το κολατσιό που δίνουν στο παιδί τους να στέλνουν και ένα ταπεράκι με κουλουράκια, κρουασανάκια ή άλλα σνακ. Ώστε τα παιδιά που δεν έχουν τίποτα να φέρουν από το σπίτι τους να μπορούν να κολατσίσουν μαζί με τους φίλους τους.

Είμαι η «άχρηστη» δασκάλα που όταν κάποιο παιδί πεινάει και δεν έχει λεφτά να ψωνίσει από το κυλικείο πηγαίνω εγώ και δίνω κρυφά λεφτά στην κυρία του κυλικείου. Που θα φέρει στο σχολείο μια τσάντα γεμάτη καθαρά ρούχα, ώστε αν προκύψει ανάγκη και λερωθεί κάποιο παιδί να έχει ρούχα να αλλάξει. Που προσπαθεί να προωθήσει το «εμείς» και όχι το «εγώ» και το «δικό μας» αντί για το «δικό μου».

Είμαι η «άχρηστη» δασκάλα που προσπαθεί να μάθει στους μαθητές της να βοηθούν ο ένας τον άλλον, Να περιμένουν όταν κάποιος χρειάζεται περισσότερο χρόνο. Να ζητούν ο ένας τη βοήθεια του άλλου. Να προσφέρουν τη βοήθειά τους στους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη και να παίζουν ειρηνικά χωρίς να τσακώνονται.

Εγώ είμαι εκείνη η «άχρηστη» δασκάλα που είναι πάντα δίπλα στους μαθητές της. Που υποσχέθηκε να βοηθήσει τους πιο αδύναμους και να επαινέσει τους δυνατούς.

Μπορεί να με αποκαλείς «άχρηστη» πίσω από την πλάτη μου, ότι δουλεύω τους 9 μήνες από τους 12. Ότι το καλοκαίρι και τις γιορτές πληρώνομαι για να κάθομαι, ότι απεργώ γιατί τα ξύνω. Και μάλιστα όλα αυτά, τα λες μπροστά στο παιδί σου που τυγχάνει να είναι μαθητής μου. Και τον επηρεάζεις αρνητικά και τον παροτρύνεις έτσι να μην με υπολογίζει. Και αυτό δεν είναι εις βάρος μου, αλλά του παιδιού σου, που όσο με αμφισβητεί, κλείνει τα αυτιά του και παύει να μαθαίνει.

Είμαι εκείνη η «άχρηστη» δασκάλα που πάει κάθε μέρα στη δουλειά της για να προσφέρει αγάπη και υποστήριξη στα παιδιά σας, όταν οι γονείς μαλώνετε ή χωρίζετε ή μένετε άνεργοι. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα με αποκαλέσεις «άχρηστη» και ότι κάθομαι και με πληρώνεις, σκέψου όλους τους παραπάνω λόγους που το κάνεις”.

Μήπως η εκπαιδευτικός λέει την αλήθεια; Μήπως όλοι όσοι υποστηρίζουν διάφορα για τον κλάδο θα πρέπει να το ξανασκεφτούν; Μην ξεχνάτε πως ο δάσκαλος είναι πάντα ένας φάρος γνώσης για όλους. Μαζί με την οικογένεια παίζει τον σπουδαιότερο ρόλο για την συγκρότηση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας των παιδιών.