Η Αναστασία, μια εργαζόμενη και παντρεμένη μητέρα εξομολογείται το πρόβλημα που αντιμετωπίζει με τον σύζυγο της. Η ίδια εκφράζει το παράπονο της για την καθημερινή επιθυμία του συζύγου της για ερωτική επαφή.
Ωστόσο έχει αντιληφθεί ότι η συχνότητα αυτής της δραστηριότητας γίνεται ενοχλητική και απαιτητική για εκείνην. Αν και προσπαθεί να εξηγήσει την άποψή της, ο σύζυγός της αντιδρά αρνητικά και εκδηλώνει εκνευρισμό, ακόμα και απομάκρυνση, όταν δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες του σε αυτό το θέμα. Η επίμονη απαίτηση του συζύγου της κάνει την Αναστασία να αναρωτιέται πώς να αντιμετωπίσει την κατάσταση και την απόσταση που δημιουργείται μεταξύ τους λόγω αυτής της διαφοράς στις ανάγκες τους.
«Είμαι μια εργαζόμενη μητέρα και παντρεμένη με έναν υπέροχο άνδρα. Με τον σύζυγό μου έχουμε τρία χρόνια διαφορά. Είμαστε μαζί εδώ και αρκετά χρόνια και από την αρχή της γνωριμίας μας έδειξε πως το σeξ ήταν κάτι πολύ βασικό για αυτόν.
Εντάξει, δεν λέω, κι εγώ πιστεύω ότι το σεξ δένει το ζευγάρι αλλά υπάρχει και ένα όριο. Ίσως οι άνδρες να το βλέπουν αλλιώς το θέμα αυτό αλλά για μένα έχει αρχίσει να γίνεται ενοχλητικό. Κάθε μέρα; Πότε να προλάβω να κάνω και καμιά δουλειά;
Έπειτα, στη ζωή ενός ζευγαριού δεν είναι μόνο το σεξ. Προσπάθησα πολλές φορές να του το εξηγήσω ότι δεν γίνεται αυτό το πράγμα καθημερινά. Άνθρωπος είμαι κι εγώ και δεν έχω όρεξη να το κάνω κάθε μέρα. Έπειτα, έτσι που το αποζητά, δεν με κάνει να αισθάνομαι ρομαντικά, αλλά ότι είναι κάτι, που το κάνω σαν να πλένω τα πιάτα, πράγμα που δεν το θέλω και αισθάνομαι, ότι δεν είναι σωστό. Στο σεξ, πρέπει και οι δυο παρτενέρ να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στον άλλον. Εγώ έτσι το βλέπω.
Ο σύζυγός μου όμως δείχνει να θυμώνει, αν και δεν το λέει. Μόνο αρχίζει να έχει νεύρα αδικαιολόγητα και να βρίσκει όλο και κάτι για να γκρινιάξει. Καταλαβαίνω πως αν δεν του φέρνω αντίρρηση, όλα καλά. Διαφορετικά, γίνεται απόμακρος και δεν μιλιέται για μια εβδομάδα.
Μπορεί να είναι διαφορετική η ιδιοσυγκρασία του από την δική μου αλλά δεν καταλαβαίνω αυτήν την εμμονή του να κάνουμε κάθε μέρα σeξ. Μα κουνέλια είμαστε;
Τι να κάνω πια;»
Η προσωπική αποκάλυψη για την απιστία αποτελεί ένα θέμα που απασχολεί πολλούς, με τους ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης να προτείνουν μία απρόσμενη προσέγγιση. Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Royal Society Journal, η μελέτη περιλάμβανε τη μέτρηση του μήκους των δακτύλων και τη συγκέντρωση DNA από 274 γυναίκες εθελόντριες, καθώς και ψυχολογικά τεστ για την αξιολόγηση της ποιότητας των σχέσεών τους.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η σχέση μεταξύ του μήκους του δείκτη των γυναικών και της πιθανότητας για εξωσυζυγικές σχέσεις είναι σημαντική. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την επικεφαλής της έρευνας, Eiluned Pearce και τους συνεργάτες της, εάν ο δείκτης τους είναι μεγαλύτερος στο αριστερό χέρι, αυτό συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα θηλυκών ορμονών και μεγαλύτερη πιθανότητα για εξωσυζυγικές περιπέτειες. Αντίθετα, οι γυναίκες με μεγαλύτερο παράμεσο και μικρότερο δείκτη θεωρούνται πιο ρομαντικές και εμφανίζουν μεγαλύτερη ικανοποίηση από τις σχέσεις τους.
Η ανάλυση της έρευνας επισημαίνει επίσης ότι οι γυναίκες με μεγαλύτερο δείκτη είναι πιο παρορμητικές και μπορεί να έχουν λιγότερα ευνοϊκά αισθήματα προς τις ρομαντικές τους σχέσεις, με το εύρημα να θεωρείται ενδιαφέρον για τις αντιστροφές συσχετίσεις που μπορεί να εμφανιστούν.
Το εύρημα αυτό έχει ερμηνευθεί ως ιδιαίτερα ενδιαφέρον, καθώς θέτει το ερώτημα εάν μπορεί να προβλεφθεί το αντίθετο φαινόμενο.
Στην ανάλυσή της, η επιστήμων υποστηρίζει ότι οι γυναίκες με αυξημένο δείκτη σε σχέση με τον παράμεσό τους φέρονται να εκπέμπουν πιο έντονα θηλυκά χαρακτηριστικά και να απολαμβάνουν μεγαλύτερη απήχηση στους άνδρες.
Το γεγονός ότι είναι ενήμερες για τις πολλαπλές επιλογές τους μπορεί, σύμφωνα με την επιστημονική έρευνα, να σχετίζεται με τη δυσαρέσκειά τους έναντι των συντρόφων τους, ενδεχομένως οδηγώντας σε φλερτ ή ακόμα και ευκαιριακές σχέσεις με άνδρες που δεν αποτελούν τον σύντροφό τους ή τη σταθερή τους σχέση.