Ο Παναγιώτης Τριανταφύλλου και το ατύχημα που του άλλαξε τη ζωή. Ο παραολυμπιονίκης μοιράστηκε το παράπονό του μέσα από την τηλεοπτική του συνέντευξη στην εκπομπή «Μεσάνυχτα».
Όλα όπως λέει ξεκίνησαν από μια ξένοιαστη κυριακάτικη βόλτα με φίλους. Και όλα άλλαξαν όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε έπεσε σε χαράδρα 100 μέτρων.
Ένα τροχαίο ατύχημα το 2004 ανέτρεψε τη ζωή του Παναγιώτη Τριανταφύλλου, αθλητή της Εθνικής Ομάδας Ξιφασκίας. Ήταν μόλις 18 ετών τότε, όταν μαζί με άλλους δυο φίλους του αποφάσισαν να πάνε βόλτα με το αυτοκίνητο. Ο οδηγός, 18 χρονών και άπειρος, έχασε τον έλεγχο και το αμάξι ανετράπη με αποτέλεσμα να καταλήξει στο γκρεμό, βάθους 50 μέτρων.
Ο Παναγιώτης, ο οποίος βρισκόταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, από τις τούμπες που έφερε το αμάξι, εκτοξεύτηκε έξω από αυτό και «έσκασε» με τη μέση πάνω σε ένα λόφο. Όπως ο ίδιος θυμάται. Από την πτώση έσπασε τη σπονδυλική του στήλη.
Ο ίδιος θυμάται να έχει τις αισθήσεις του αλλά δεν μπορούσε να κουνήσει τα πόδια του για να μπορέσει να απεγκλωβιστεί από το αυτοκίνητο. Η πρώτη σκέψη που έκανε ήταν «εντάξει, με λίγη γυμναστική θα γίνω καλά» χωρίς να γνωρίζει την μετέπειτα πορεία του.
«Ήμουν σχεδόν 18 ετών όταν συνέβη το τροχαίο και θυμάμαι ότι ήταν Κυριακή και έφτιαχνα το μηχανάκι μου. Ήρθε ένας φίλος με το αμάξι και μου ζήτησε να πάμε μια βόλτα προς την Πεντέλη μαζί με έναν άλλον φίλο. Το αυτοκίνητο έφυγε από τον έλεγχο του οδηγού, και πέσαμε σε γκρεμό. Μόνο εγώ τραυματίστηκα στο τροχαίο, που βρισκόμουν στο πίσω κάθισμα. Την ώρα που έπεφτε το αμάξι στο γκρεμό, έχασα τις αισθήσεις μου. Εκτοξεύτηκα από το αυτοκίνητο και μόλις τις ανέκτησα πάλι, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να κουνήσω τα πόδια μου».
Από εκείνη την ημέρα ο Παναγιώτής έμεινε ανάπηρος. Έχει κοπεί ο νωτιαίος μυελός από την 8η θωρακική μοίρα και κάτω και κυκλοφορεί με την βοήθεια αμαξιδίου.
«Ο οδηγός και ο συνοδηγός ήταν καλά στην υγεία τους. Στην αρχή δεν πονούσα αλλά μετά άρχισα να κρυώνω και να πονάω. Έσπασα πέντε σπονδύλους και η ζημιά έγινε στον όγδοο θωρακικό σπόνδυλο. Σε εκείνο το σημείο κόπηκε σχεδόν όλος ο νωτιαίος μυελός. Δεν μπορούν να προχωρήσουν οι εντολές από τον εγκέφαλο στα κάτω άκρα».
«Το ατύχημα έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή όλων μας στην οικογένεια. Έπρεπε να βοηθήσω τους γονείς μου. Τρελάθηκαν με αυτό που μου συνέβη. Οπότε εγώ έπρεπε να είμαι ο πιο δυνατός σε αυτή την ιστορία. Σε νοσοκομείο δεν είχα πάει ποτέ μου. Ούτε για πυρετό. Πήγα μια και καλή. Στην ανάνηψη μετά το χειρουργείο έκλαψα. Όταν μια νοσοκόμα, που της είπα το ιστορικό μου, μου απάντησε πως δεν θα ξανασηκωθώ. Οι γιατροί δεν μου έλεγαν τι συμβαίνει και άργησα να καταλάβω το μέγεθος της ζημιάς. Έμεινα μόνος μου γιατί δεν άντεχα να βλέπω άλλο τη μάνα μου στεναχωρημένη. Μακάρι να μην το ζήσει αυτό καμία μάνα γιατί είναι πολύ οδυνηρό».
Όπως ο ίδιος δηλώνει με παράπονο, ο οδηγός του οχήματος που ήταν φίλος και παλιός συμμαθητής του, τον επισκέφθηκε μόνο μια φορά στο νοσοκομείο. Στην αρχή ένιωθε διαφορετικός. Δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει αυτό που του είχε συμβεί αλλά με τον καιρό αποδέχτηκε ότι θα ζούσε σε καροτσάκι. Κατάλαβε ότι πρέπει να νιώθει τυχερός. Τυχερός που ζει. Το μοιραίο ατύχημα δεν στάθηκε ικανό να εμποδίσει τον Παναγιώτη από την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό. Μάλιστα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του στο Μόντρεαλ, το 2009. Από τότε μετρά πολλές διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις, αλλά και πολλά μετάλλια.
Ο Παναγιώτης Τριανταφύλλου ξέρει να κοιτάζει μπροστά κι όταν τον ρωτάς ποιες ήταν οι πιο δυνατές στιγμές της ζωής του, αποκλειστικά σου λέει, αυτές που έζησα μέσα από τον αθλητισμό. Αυτήν την περίοδο προετοιμάζεται για την συμμετοχή του στους Παρολυμπιακούς του Τόκιο το 2020.