Είμαι μια κλασική Ελληνίδα σύζυγος και μητέρα που τρέχει όλη μέρα να τα προλάβει όλα. Πρέπει να πηγαίνω στη δουλειά, να γυρίζω σπίτι να βοηθήσω τα παιδιά στο διάβασμα και να φροντίσω να υπάρχει φαγητό.
Πέρα από όλα τα υπόλοιπα που πρέπει να κάνω μέσα στην ημέρα. Όσες είστε στη θέση μου με καταλαβαίνετε. Ο σύζυγός μου είναι καλομαθημένος. Βασικά, εγώ τον καλόμαθα. Αυτό όμως, τώρα, έχει αρχίσει να γίνεται πρόβλημα.
Η μαγειρική ήταν για μένα κάτι πολύ αγαπητό, αφού όταν ασχολούμαι με αυτήν, ξεχνιέμαι. Ο νους μου αρχίζει να πλανάται και χαλαρώνω. Έτσι, όταν γνώρισα τον άντρα μου, του μαγείρευα καθημερινά δύο τουλάχιστον φαγητά και δυο γλυκά. Έψαχνα καινούργιες συνταγές και του έκανα έκπληξη για να τον ευχαριστήσω. Πολλές φορές το φαγητό ήταν πολύ για δυο άτομα, έτσι καλούσαμε και φίλους να φάνε ή τους το πηγαίναμε εμείς. Τότε, βέβαια, δεν δούλευα ακόμη.
Τώρα, όμως, που είμαστε παντρεμένοι και με παιδιά, ο ελεύθερος χρόνος μου είναι πολύ λίγος. Η δουλειά μου με κρατά σχεδόν όλη μέρα και πολλές φορές αναγκάζομαι να μαγειρέψω κάτι πρόχειρο ή μαγειρεύω το βράδυ για να φάμε το ίδιο φαγητό και την επομένη ημέρα. Αυτό, όμως, δεν αρέσει καθόλου στον άντρα μου. Θέλει κάθε μέρα διαφορετικό φαγητό και μάλιστα, θυμώνει όταν πρέπει να φάμε τα ίδια, ακόμη και εάν αυτά είναι τα αγαπημένα του, όπως ο μουσακάς και το κοκκινιστό με μακαρόνια.
Του έχω εξηγήσει ότι δεν γίνεται να μαγειρεύω καθημερινά, λες και κάθομαι στο σπίτι όλη μέρα. Θα πρέπει να εργάζομαι, και αυτός θα πρέπει να βάλει λίγο νερό στο κρασί του και να με καταλάβει. Το φρεσκομαγειρεμένο φαγητό είναι καλύτερο, αλλά πώς να γίνει; Πάντως φαγητό στο τραπέζι βρίσκει πάντα.
Γιατί πρέπει να είναι διαφορετικό το φαγητό κάθε μέρα;
Είναι, όμως, καλοφαγάς και δεν εννοεί να το καταλάβει.
Έλσα