Το μήνυμα μίας κακοποιημένης γυναίκας προς όλες τις γυναίκες που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, είναι να τις δώσει κουράγιο και να τις παρακινήσει να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να βάλουν ένα φρένο στην κακοποίηση που βιώνουν.
«Άραγε κινδυνεύω; Θα γίνουν τα πράγματα χειρότερα; Αυτό αναρωτιόμουν όταν κατήγγειλα τον πρώην μου για ενδοοικογενειακή βία. Ακόμα και οι φίλες μου είχαν τις ίδιες σκέψεις με μένα! Και είναι λογικό αν σκεφτεί κανείς τα όσα συνέβησαν μεταξύ μας.
Η καταγγελία, αλλά και το γεγονός ότι έπρεπε να μιλήσω ήταν μια επίπονη διαδικασία. Έπρεπε να μοιραστώ προσωπικές πληροφορίες αλλά και σκοτεινά σημεία αυτής της σχέσης. Ντρεπόμουν, αλλά δεν μπορούσα να κάνω πίσω.
Είμαι 34 χρονών με μια κόρη 3 χρονών. Ο άντρας μου πέθανε μερικά χρόνια πριν, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στην καρδιά μου. Τον πρώην φίλο μου τον γνώρισα πριν από ένα χρόνο. Στην αρχή όλα ήταν ήρεμα, καθώς περνούσε όμως ο καιρός άρχισα να βλέπω ότι πίνει πολύ (μπορούσε να καταναλώσει ένα μπουκάλι κρασί μέσα σε 1 ώρα!) και εκνευρίζεται με το παραμικρό. Ως δικαιολογία χρησιμοποιούσε τη δουλειά του – του προκαλούσε υπερβολικό άγχος και νεύρα.
Ήξερα ότι η δουλειά του ήταν απαιτητική και έδειχνα κατανόηση. Μετά από κάποιο διάστημα άρχισε να με υποτιμά μπροστά στην κόρη μου. Ένα βράδυ δεν άντεξα και τσακωθήκαμε άσχημα. Του ζήτησα να φύγει απ’ το σπίτι και αυτός έβαλε τα κλάματα παρακαλώντας με να τον συγχωρήσω. Ήμουν ανένδοτη και σε εκείνο το σημείο, τα πράγματα ξέφυγαν απ’ τον έλεγχο.
Άρχισε να με βρίζει και να σπάει αντικείμενα στο σπίτι μου. Εκείνο το βράδυ δεν σήκωσε χέρι πάνω μου. Την επόμενη μέρα που ήταν ήρεμος και νηφάλιος μου ζήτησε συγγνώμη και μου υποσχέθηκε ότι θα ζητήσει βοήθεια. Το τήρησε για ένα διάστημα.
Μέχρι που ένα βράδυ που είχα βγει με τις φίλες μου έχασε κάθε αίσθηση λογικής και άρχισε να με χτυπάει στο πρόσωπο και στο σώμα, κατηγορώντας με ότι τον απατούσα. Πονούσα, αλλά είχα παραλύσει απ’ τον φόβο και δεν κουνιόμουν. Ήθελα απλώς να σταματήσει, αλλά δεν το έκανε. Κάποια στιγμή λιποθύμησα…
Το επόμενο πρωί μου είπε μετανιωμένος ότι δεν ήξερε τι έκανε και ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ ξανά κάτι τέτοιο μεταξύ μας. Του είπα ότι τον πιστεύω. Είπα ψέματα και αμέσως απευθύνθηκα στη μητέρα και τις φίλες μου και έπειτα, στην αστυνομία.
Επανέρχομαι, λοιπόν, στις σκέψεις που με καταδίωκαν όταν έκανα την καταγγελία… Ναι, τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα. Και ναι, θα μπορούσα να κινδυνεύσω και εγώ και το παιδί μου αν δεν μιλούσα.
Μίλησα για να προστατεύσω εμένα και την κόρη μου και για να στείλω ένα ηχηρό μήνυμα στον πρώην μου. Οι πράξεις του έχουν συνέπειες και δεν δικαιολογούνται! Και φυσικά δεν θα μείνουν ατιμώρητες.
Θα ήθελα να πω σ’ όλες τις γυναίκες που βρίσκονται σε παρόμοια θέση δύο πράγματα. Πρώτον, αν σε χτυπήσει μια φορά να είσαι σίγουρη ότι θα το ξανακάνει. Το ίδιο ισχύει και με τη λεκτική βία. Και τέλος, μην φοβάστε μιλήστε! Μόνο έτσι θα σωθείτε!»