Το να είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας δεν είναι εύκολη υπόθεση για τους περισσότερους. Ειδικά μάλιστα όσοι έχουν στενούς οικογενειακούς δεσμούς με την οικογένειά τους. Μπορεί να μιλάμε μαζί τους στο τηλέφωνο ή να κάνουμε βίντεο κλήσεις αλλά δεν υποκαθιστούν μια αγκαλιά και ένα ανθρώπινο χάδι που αποτελούν βάλσαμο στην ψυχή όλων μας.
Η απουσία της άμεσης επαφής είναι ένα οδυνηρό συναίσθημα
Πράγματα που μέχρι σήμερα ήταν αυτονόητα σήμερα μας τα απαγορεύουν. Ο κορονοϊός πέρα του ότι είναι αταξικός και ύπουλος είναι και σκληρός. Δοκιμάζει τις ανθρώπινες σχέσεις, τους οικογενειακούς δεσμούς και τις αντοχές μας.
Ο κορονοϊός είναι σκληρός με τους γονείς μας και οι ρόλοι αναστρέφονται
Σήμερα εμείς γινόμαστε γονείς για τους γονείς μας καθώς δεν πρέπει να λυγίσουμε όταν τους ακούσουμε παραπονεμένους στο τηλέφωνο και να τους επισκεφτούμε. Πρέπει να τους προστατέψουμε και να τους κρατήσουμε μακριά από πιθανούς κινδύνους. Κανείς δεν περίμενε πως τα πιο απλά πράγματα που ωστόσο έχουν ανεκτίμητη αξία όπως μια αγκαλιά, ένα φιλί, μια τρυφερή κουβέντα λίγες ώρες συντροφιάς θα κοπούν δια νόμου μαχαίρι. Ήταν τα πάντα αυτονόητα και δεδομένα και πολλοί από μας τα θεωρούσαμε μέχρι και δεδομένα.Κάντε κουράγιο καθώς μπόρα είναι και θα περάσει….!
Διαβάστε το γράμμα μιας κόρης στη μητέρα της και θα καταλάβετε ότι ο κορονοϊός μας έμαθε να εκτιμάμε ακόμη και τα πιο απλά καθημερινά πράγματα
Μαμά, μου λείπεις αλλά πρέπει να σε προστατεύσω όπως έκανες και εσύ μέχρι τώρα
Προσωπικά, δεν περίμενα ποτέ ότι δεν θα μπορούσα να αγκαλιάσω τη μαμά μου. Να της δώσω ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο…
Αλλά μαμά, αν το διαβάζεις αυτό, να ξέρεις ότι μου λείπεις και ότι ήρθε η στιγμή να σε προστατεύσω όπως με προστάτευες εσύ τόσα χρόνια.
Κάποιοι ίσως με πουν υπερβολική. Ίσως να έχουν δίκιο… Άλλες μαμάδες έχουν χάσει τη μαμά τους εδώ και χρόνια, ενώ κάποιες άλλες μένουν σε διαφορετική πόλη και έχουν συνηθίσει την απόσταση που τους χωρίζει.
Δυστυχώς, εγώ δυσκολεύομαι να το χωνέψω.
Δυσκολεύομαι να σε πιστέψω όταν μιλάμε στο τηλέφωνο και με διαβεβαιώνεις ότι όλα είναι καλά και δεν χρειάζεσαι τίποτα. Πρέπει να σε δω για να είμαι σίγουρη ότι δεν προσπαθείς απλώς να με καθησυχάσεις. Και όταν έρχομαι μέχρι την εξώπορτα να σου αφήσω τα ψώνια και σε βλέπω από μακριά το μόνο που θέλω είναι να τρέξω να χωθώ στην αγκαλιά σου.
Να σου πω ότι όλα θα πάνε καλά και να μην ανησυχείς.
Aπό μικρή θυμάμαι να μας προστατεύεις όλους με το χαμόγελο και την καρτερικότητά σου. Εμένα, τον μπαμπά και την αδερφή μου. Ήσουν και είσαι ο βράχος αυτής της οικογένειας και αντιμετωπίζεις όλα τα προβλήματα και τις κακοτυχίες με ψυχραιμία και σθένος.
Τώρα όμως μαμά, νιώθω την ανησυχία σου… Καταλαβαίνω την αβεβαιότητά σου στον τόνο της φωνής σου.
Δεν ξέρεις πως να αντιμετωπίσεις την παρούσα κατάσταση. Το χειρότερο όμως είναι η μοναξιά που βιώνεις, ανήμπορη να δεις τις κόρες και εγγόνια σου και να γεμίσει χρώμα η καθημερινότητά σου.
Θα έρθουν ξανά όμως αυτές οι στιγμές. Θα επιστρέψουν αναπάντεχα και τότε να ξέρεις ότι μόλις τελειώσει όλο αυτό, το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να σε αγκαλιάσω και να σου πω από κοντά πόσο σ’ αγαπώ.
Μέχρι τότε θα σε προστατεύω με τον τρόπο που πρέπει.
