Η γλώσσα σώματος της Κέιτ Μίντλετον σχετικά με τον τρόπο που μεγαλώνει τα τρία παιδιά της, έχει γίνει αντικείμενο ανάλυσης από τους ειδικούς.
Η παραίτηση του Χάρι και της Μέγκαν από τα βασιλικά τους καθήκοντα, αλλά και η καραντίνα της βασίλισσας Ελισάβετ και του πρίγκιπα Κάρολου, λόγω κορονοϊού, έχουν οδηγήσει τον Ουίλιαμ μαζί με την Κέιτ να έχουν αναλάβει να παίξουν, έστω και προσωρινά, την ρόλο της βασίλισσας.
Όλο αυτό έχει ξανατραβήξει το ενδιαφέρον των Βρετανών πάνω τους και οι αναλυτές ασχολούνται αρκετά με θεωρίες γύρω από τη ζωή τους, την σχέση τους και το μέλλον τους. Μία ειδικός στην γλώσσα του σώματος, η Aγγλίδα Patti Wood, εστίασε σε συνέντευξη της στο σάιτ GoodHouseKeeping στο τι αποκαλύπτει η γλώσσα σώματος της Μίντλετον σχετικά με τον τρόπο που μεγαλώνει τον πρίγκιπα Τζορτζ, την πριγκίπισσα Σάρλοτ και την πρίγκιπα Λούις.
Σύμφωνα με τα όσα είπε η Wood, η Κέιτ έχει κάνει σαφές με τη στάση της πως όπου κι αν βρίσκεται, ό,τι κι αν κάνει, βασική προτεραιότητα της είναι τα παιδιά της. «Δεν κοιτάζει ποτέ τις κάμερες και τους δημοσιογράφους, αν την παρατηρήσει κανείς θα δει ότι το σώμα της και ολόκληρη η προσοχή της είναι πάντα στραμμένη στα παιδιά της,» είπε η Wood.
Kαι συνέχισε: «Επιπλέον, η Μίντλετον εμφανίζεται πολύ συχνά σκυμμένη ή σε βαθύ κάθισμα προκειμένου να βλέπει καλύτερα τα παιδιά της και αυτά τις εκφράσεις της. Έτσι θέλει να είναι σίγουρη ότι όλα είναι υπό έλεγχο, ότι δεν πεινάνε, δεν νυστάζουν και δεν βαριούνται.
Δίνει την εντύπωση ότι τους παίρνει την συναισθηματική θερμοκρασία ανά πάσα στιγμή ώστε να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει πρόβλημα». Πράγματι αν παρατηρήσει κανείς τις εξόδους της Κέιτ με τα τρία της παιδιά θα δει ότι το βλέμμα της δούκισσας του Κέιμπριζ είναι στραμμένο αποκλειστικά πάνω τους. «Είναι σαν να μην την ενδιαφέρει τίποτα εκτός από αυτά,» θα πει η Wood.
Tέλος, τόσο η Κέιτ Μίντλετον, όσο και ο πρίγκιπας Ουίλιαμ δείχνουν να διασκεδάζουν πάρα πολύ κάθε φορά που περνούν ποιοτικό, οικογενειακό χρόνο με τα παιδιά τους. Γελάνε, χορεύουν, κάνουν γκριμάτσες αδιαφορώντας για τον φακό.
Επιπλέον, ο βηματισμός τους είναι πάντα συγχρονισμένος με αυτόν των παιδιών, ποτέ δεν θα τους δεις να βαδίζουν πιο γρήγορα και να προπορεύονται κάτι που, σύμφωνα με τη Wood, είναι βασικό χαρακτηριστικό στην γλώσσα του σώματος πολλών ανθρώπων που ζουν κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας.