Ο Νίκος, ένας προβληματισμένος 32χρονος, εξομολογείται την ιστορία του με τη γυναίκα του και ζητάει τη βοήθεια του κοινού.
«Όλα ξεκίνησαν μετά από ένα ατυχές και απρεπές σχόλιο που έκανε η γυναίκα μου μπροστά σε μία παρέα συναδέλφων μου στη δεξίωση ενός γάμου που είχαμε πάει.
Με τη γυναίκα μου είμαστε παντρεμένοι 6 μήνες. Είμαι 32 και εκείνη 29 και έχει ένα παιδί από τον πρώτο της γάμο. Στη δουλειά είμαι σχετικά καινούργιος και εργάζομαι ως προϊστάμενος σε μεγάλο πολυκατάστημα.
Το βράδυ εκείνο η γυναίκα μου, η οποία είχε πιει λίγο παραπάνω πέταξε ένα σχόλιο μπροστά σε όλους και έθιξε τον ανδρισμό μου κάτι που ξαναέκανε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε στο σπίτι μιας άλλης συναδέλφου που μας είχε καλέσει για να ψήσουμε όλοι μαζί και να φάμε. Η γυναίκα μου εκείνη την ημέρα είπε μπροστά σε όλους ότι δεν είμαι καλός εραστής, ότι έχω πρόβλημα με τις επιδόσεις μου και ότι δεν έχουμε καθολου καλή προσωπική ζωή. Οι άλλοι το πήραν στην πλάκα και άρχισαν να γελάνε αλλά εγώ ένιωσα μεγάλη ντροπή.
Δεν λέω ότι η προσωπική μας ζωή είναι και η πιο «ανθηρή» αλλά όχι και να πηγαίνει στον κάθε άσχετο και να σχολιάζει τί κάνουμε μεταξύ μας. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν μία συνάδελφος συνέχισε τη συζήτηση αντί να την κόψει εκεί και είπε για τον άντρα της ότι είναι «ντούρασελ» και ότι αν δεν βρεθούν μαζί στο κρεβάτι κάθε βράδυ δεν πέφτουν για ύπνο. Λες και ήθελε να ρίξει λάδι στη φωτιά. Η γυναίκα μου, παράλληλα, συνέχιζε να κάνει απρεπή σχόλια για τις δικές μου επιδόσεις.
Μούδιασα. Ντράπηκα τόσο που παρακάλαγα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Μόλις γυρίσαμε σπίτι τσακωθήκαμε πάρα πολύ άσχημα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι με έφερε σε τόσο πολύ δύσκολη θέση μπροστά στους συναδέλφους μου.
Αντί να μου ζητήσει συγγνώμη και να παραδεχθεί το λάθος της, μου είπε και από πάνω “Χαλάρωσε. Ένα αστείο κάναμε“. Το ξέρω ότι ένα μικρό πρόβλημα το έχω και η γυναίκα μου έχει ενοχληθεί γιατί δεν έχω κάνει ακόμα κάτι για να το διορθώσω αλλά αυτό δεν της δίνει το δικαίωμα να μου μιλάει έτσι μπροστά σε άλλους. Πρέπει να πάω σε γιατρό αλλά φοβάμαι.
Την επόμενη μέρα στη δουλειά δεν μιλιόμουν. Ήμουν χάλια. Η συνάδελφος στης οποίας το σπίτι είχαμε πάει και η οποία με γουστάρει, με κατάλαβε ότι δεν ήμουν καλά και μου έστειλε μήνυμα και μου έγραφε “Αν μπορώ να σε βοηθήσω τηλεφώνησέ μου“.
Είναι 25 χρονών και πολύ όμορφη κοπέλα. «Μια χαρά μπορείς να με βοηθήσεις», σκέφτηκα. Είχα τέτοια νεύρα με τη γυναίκα μου, ένιωθα τέτοια ντροπή, τέτοια ξεφτίλα που το ίδιο βράδυ την πήρα τηλέφωνο και βγήκαμε.
Για να μη σας τα πολυλογώ, βρεθήκαμε στο κρεβάτι και ήταν καταπληκτικό. Όχι, πρόβλημα επίδοσης δεν είχα, αν ήθελες κρέμαγες και ολόκληρη βιβλιοθήκη και δεν έπεφτε. Ήθελα μία επιβεβαίωση και την πήρα. Δεν έφταιγα εγώ. Η γυναίκα μου έφταιγε που με τον τρόπο και το χαρακτήρα της με έχει ευνουχίσει και δεν με αφήνει να της δείξω πόσο άντρας είμαι.
Την κοπέλα αυτή την έχω δει ελάχιστες φορές και μπορεί να μου αρέσει, αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν είναι αυτό που θέλω. Πήρα την επιβεβαίωση που ήθελα, τώρα όμως θέλω και πάλι μία καλή σχέση με τη γυναίκα μου.
Θα δεχτώ να κάνουμε μία ακόμη προσπάθεια μόνο αν παραδεχτεί το λάθος της και μου ζητήσει συγγνώμη. Πρέπει να καταλάβει ότι αν θέλει να ξεπεράσω το πρόβλημά μου πρέπει να με βοηθήσει και όχι να με αμφισβητεί με αυτό τον τρόπο. Τουλάχιστον βγήκε και κάτι καλό απ’ όλη αυτή την ιστορία. Όλα πάνω μου λειτουργούν ρολόι. Δεν χρειάζομαι κανένα γιατρό. Είναι ψυχολογικό και όχι σωματικό.
Με τη γυναίκα μου όμως πείτε μου. Τι να κάνω;
Νίκος»