Η εξομολόγηση ενός πατέρα συγκινεί, καθώς συμβουλεύει τους άνδρες που αποκτούν παιδί, να βρίσκονται στο πλευρό της συζύγου τους και να τις βοηθούν, χωρίς οι ίδιες να το ζητήσουν.
Μπορεί η περίοδος μετά την γέννα να είναι από τις πιο ευτυχισμένες, ωστόσο, είναι εξίσου απαιτητική, καθώς η κούραση, οι δουλειές του σπιτιού και οι υποχρεώσεις καταβάλλουν τις μητέρες, με αποτέλεσμα να νιώθουν πολύ μόνες, ειδικά αν δεν έχουν βοήθεια από τον σύντροφό τους, γι’ αυτό το μήνυμα ενός πατέρα σε όλους τους άνδρες είναι «βοηθήστε τις γυναίκες σας χωρίς να σας το ζητήσουν».
«Είμαι 36 ετών και πριν λίγο καιρό γεννήθηκε το τρίτο μου παιδί. Έχω μια απίθανη γυναίκα, η οποία βάζει τα δυνατά της σε ό,τι και αν κάνει και είναι καταπληκτική μητέρα. Το λιγότερο, λοιπόν, που μπορώ να κάνω είναι να την στηρίζω έμπρακτα στον αγώνα που δίνει για να μεγαλώσει τα παιδιά μας. Αν αναρωτιέστε πώς, θα σας απαντήσω ως εξής: με το να τη βοηθάω χωρίς να μου το ζητήσει. Δεν κάνω κάτι ξεχωριστό, αλλά απλά πράγματα όπως:
Τώρα που γεννήθηκε το τρίτο μας παιδί, τα πράγματα στο σπίτι είναι ακόμα πιο απαιτητικά από πριν. Τα μεγαλύτερα παιδιά πηγαίνουν σχολείο και χρειάζονται και αυτά προσοχή. Η γυναίκα μου όμως πρέπει να ασχοληθεί κατά κύριο λόγο με το μικρότερο που εξαρτάται εξ ολοκλήρου από εκείνη. Αυτό που κάνω, λοιπόν, είναι να αναλάβω την φροντίδα των γιων μου. Από το διάβασμα και το παιχνίδι μέχρι την ώρα του ύπνου είμαι δίπλα τους – να τα βοηθήσω, να παίξω μαζί τους και να τα βάλω για ύπνο στην ώρα τους.
Στις δουλειές του πατέρα το μεγάλωμα των δύο μεγαλύτερων γιων τους
Λόγω της ανδρικής μας φύσης είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πόσο εξαντλητικός μπορεί να είναι ο θηλασμός. Συνήθως μένουμε μόνο στο πόσο μαγικό φαίνεται. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να ξεκουράσουμε τις γυναίκες μας, είναι να αναλάβουμε τα ξενύχτια. Να νανουρίσουμε το μωρό, να του αλλάξουμε την βρώμικη πάνω όσο εκείνη θα ξεκουράζεται λίγα λεπτά.
Ένα νέο μωρό στο σπίτι φέρνει τα πάνω-κάτω σε μια οικογένεια. Αυτό δεν χρειάζεται, όμως, να φαίνεται και στην κατάσταση του σπιτιού. Το να βοηθάμε να κρατηθεί το σπίτι τακτοποιημένο και καθαρό, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Μάλιστα, με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά έχουμε μετατρέψει την αγγαρεία του συμμαζέματος σε παιχνίδι! Κάνουμε αγώνα ποιος θα μαζέψει πιο γρήγορα τα πεσμένα στο πάτωμα παιχνίδια και ο νικητής διαλέγει το παραμύθι που θα διαβάσουμε το βράδυ. Είναι αυτό που λέμε δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο…
Η βοήθεια όμως δεν μένει μόνο στο πρακτικό της υπόθεσης. Είναι καθήκον μας να στηρίζουμε τις γυναίκες μας και ψυχολογικά. Ειδικά μετά την γέννα είναι πολύ πιο ευάλωτες γι’ αυτό χρειάζεται να τις αντιμετωπίζουμε με την ίδια τρυφερότητα που φερόμαστε και στα παιδιά μας. Πείτε της πόσο όμορφη είναι, πόσο ικανή και θυμίστε της πόσο καλά τα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής. Είμαστε η τονωτική τους ένεση, μην το ξεχνάτε αυτό!
Και κάτι τελευταίο… δώστε τόπο στην οργή! Είναι λογικό μετά από τόση πίεση να έχει νεύρα και κάποιες φορές να μην μπορεί να τα ελέγξει. Προσωπικά σε αυτό το σημείο πιστεύω ότι πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε δίπλα τους, δείχνοντας ψυχραιμία και κατανόηση. Κάποια στιγμή η καθημερινότητα θα επανέλθει στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Είναι πολύ σημαντικό τότε να μην υπάρχει η πικρία και η δυσαρέσκεια ότι δεν ήμασταν εκεί για να τις υποστηρίξουμε.
Και εδώ που τα λέμε δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να ακούς την γυναίκα σου να δηλώνει ότι είσαι ο καλύτερος σύζυγος που θα μπορούσε να έχει. Για σκεφτείτε το λίγο…».
