Παιδιά : Τρέχουν, παίζουν, φωνάζουν, καμιά φορά υπερβολικά και σε χώρους που δεν είναι ούτε πάρκα, ούτε παιδικές χαρές. Ειδικά το καλοκαίρι που συνοδεύουν τους γονείς τους κάπου έξω για φαγητό αν ξεφύγουν από τα όρια μπορεί και να ενοχλήσουν. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι συμπεριφέρονται με τον τρόπο που μαθαίνουν από το σπίτι τους. Για τη συμπεριφορά τους ευθύνονται οι γονείς τους.
Τα παιδιά δεν μπορούν να αλωνίζουν ανάμεσα στα τραπέζια της ταβέρνας. Να φωνάζουν. Οι γονείς μπορεί να υπερηφανεύονται και πολλές φορές χρησιμοποιούν τη γνωστή δικαιολογία «παιδιά είναι, δεν μπορείς να τα περιορίσεις».
Και όμως μπορούν να περιοριστούν.
Η ταβέρνα δεν είναι το σαλόνι τους. Το καφέ δεν είναι το καθιστικό τους. Η παραλία δεν είναι η αυλή τους. Τα παιδιά δεν είναι παιδιά όλων των συνανθρώπων. «Εάν δεν σου αρέσουν και είσαι μισάνθρωπος, υπάρχει λύση, να καθίσεις σπίτι σου», απαντούν όταν τους κάνουν παρατήρηση.
Και συνεχίζουν λέγοντας: «Παράξενε, ξινέ, υστερικέ, κομπλεξικέ, ποιος ξέρει πόσο ξύλο έφαγες από τη μάνα σου, σίγουρα δεν μπορεί να τεκνοποιήσει το μπάζο η γυναίκα σου, αν έχεις και γυναίκα δηλαδή, γιατί μάλλον θα κοιμάσαι μόνος σου με τη γάτα σου, τέτοιος γεροντοκόρος που είσαι».
Και όμως έχουν και αυτοί οι άνθρωποι παιδιά, εξίσου χαριτωμένα, αλλά φροντίζουν να μην τα κακομαθαίνουν. Όταν βλέπουν ότι ενοχλούν τους συνανθρώπους τους, τα συμμαζεύουν και τα δασκαλεύουν. Δεν τα αφήνουν να παίζουν κυνηγητό στους διαδρόμους του ξενώνα στις 8 το πρωί. Τα μαλώνουν όταν τρέχουν ανάμεσα στις ομπρέλες. Όταν κλωτσάνε άμμο στα μούτρα των ανυπεράσπιστων λουομένων. Ζητούν συγνώμη όποτε χρειαστεί.
Τα διδάσκουν ότι ο καλός πολίτης σέβεται πάνω απ’ όλα τον διπλανό του. Όταν τα δουν να εκτροχιάζονται, τρέχουν και τα επαναφέρουν στην τάξη. Δεν τους επιτρέπουν να χαλάνε τον κόσμο στις 11 το βράδυ στην πυλωτή της πολυκατοικίας. Δεν τα αφήνουν να πειράζουν τα αδέσποτα ζωάκια. Δεν καμαρώνουν όταν αρχίζουν καυγάδες με άλλα παιδάκια. Τους θυμίζουν ξανά και ξανά, ότι η ζωή έχει κανόνες.
Είναι αξιαγάπητα και χαριτωμένα
Αν οι γονείς αφήσουν για λίγο στην άκρη το κινητό τους, ανοίξουν τα μάτια τους δουν τι γίνεται γύρω τους και χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους για να σκεφτούν τότε ίσως κάτι καταφέρουν. Ο κόσμος δεν είναι τσιφλίκι δικό τους και των παιδιών τους. Ενοχλούν. Οι γονείς ενοχλούν, όχι τα παιδιά τους. Τα παιδιά φέρονται με τον τρόπο που μαθαίνουν από το σπίτι τους.
Οι γονείς είναι αυτοί που ανάβουν το τσιγάρο εκεί όπου απαγορεύεται. Οι γονείς παρκάρουν στη θέση των αναπήρων. Οι γονείς φωνάζουν και βρίζουν. Οι γονείς χαλάνε την ηρεμία των άλλων με τάβλι και ρακέτες. Με μουσική στη διαπασών. Οι γονείς είναι που κάνουν τα παιδιά σαν τα μούτρα τους.
Τα παιδιά δεν είναι κακομαθημένα. Τα παιδιά είναι αξιαγάπητα και χαριτωμένα, μέσα στην άγνοια και την αθωότητά τους. Οι κακομαθημένοι είναι οι γονείς.
