Μια χωρισμένη μητέρα περιγράφει την εξαφάνιση του πρώην συζύγου της, ο οποίος δεν πληρώνει τη διατροφή και έχει πάψει να βλέπει το παιδί τους.
Η Άννα εξομολογείται πως ο πρώην σύντροφός της, όχι απλά δεν καταβάλει τη διατροφή, αλλά έχει εξαφανιστεί από τη ζωή τους από την ημέρα που έβαλαν και επίσημα τέλος στη σχέση τους.
Η ίδια αναφέρει: «Δεν ζητάω διατροφή. Να αγαπάς το παιδί μας ζητάω. Ποιο δικαστήριο υπάρχει να σου επιβάλλει ποινή αγάπης να την εκτίσεις; Πες μου ποιο είναι αυτό και εγώ αύριο κιόλας, θα σε πάω κατηγορούμενο. Μου έλεγες πως αγαπούσες τα παιδιά, πως ήθελες να κάνουμε πολλά. Και κάναμε ένα. Και αυτό το ένα, έχεις δυο χρόνια να το δεις. Ακριβώς από τη μέρα που χωρίσαμε.
Βγήκε μια διατροφή 200 ευρώ. Δεν την έδωσες ποτέ. Βιαζόσουν να υπογράψεις και να φύγεις, να ζήσεις τον έρωτά σου. Με γεια σου με χαρά σου, μα το παιδί τί έφταιγε; Τί νομίζεις είναι ένα παιδί; Μπλούζα που δεν σου κάνει πια και την πετάς; Ποτέ δεν ζήτησα λεφτά για το παιδί. Μόνο ένα τηλεφώνημα, μια αγκαλιά, μια βόλτα, ένα παιχνίδι στα χιόνια, λίγο χρόνο μαζί του.
Πόσο κοστίζει λίγος χρόνος μαζί του να τον πληρώσω διπλά και τρίδιπλα; Τα βράδια λίγο πριν κοιμηθεί με ρωτάει για σένα. Ρωτάει γιατί δεν έρχεσαι, γιατί τον βλέπεις σπάνια, γιατί την άλλη φορά σε είδαμε τυχαία έξω απ’ το σουπερμάρκετ και δεν μας έγνεψες ούτε γεια, ποια ήταν η κυρία δίπλα σου στο αυτοκίνητο, μήπως δεν τον αγαπάς πια.
Και είπα ψέματα. Για άλλη μια φορά είπα ψέματα. Ότι τον αγαπάς, ότι δουλεύεις πολύ, ότι δεν έχεις χρόνο. Μα η αλήθεια είναι άλλη. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον αγαπάς, τον δουλεύεις και έχεις άπειρο χρόνο… μα όχι για εκείνον.
Κι ύστερα κάτι άτομα σαν εσένα, θυμούνται στα 70 και στα 80 τους ότι είναι γονείς και βγαίνουν στις εκπομπές και κλαίνε πως τα παιδιά τους, τους εγκατέλειψαν. Μα ξεχνούν να πουν πως πρώτοι τα ξέχασαν εκείνοι.
Άλλο ένα βράδυ απόψε ο μικρός κοιτάζει έξω το χιόνι και εύχεται να ‘σουν εδώ να παίξετε μαζί. Για εκείνον μια αφορμή να σε ξαναδεί. Για μένα μια δικαιολογία ότι τάχα αποκλείστηκες και δεν μπορείς να ρθεις. Να θυμάσαι όμως πως όσο μεγαλώνει ένα παιδί, τόσο μικραίνει ένας τέτοιος πατέρας στα μάτια του. Κι έρχεται η ώρα σου. Η ώρα που ό,τι κι αν πω εγώ, όσο κι αν σε “καλύψω”, δεν θα καλύπτεσαι με τίποτα.
Άννα Χ.».
Πηγή: singleparent.gr
