Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για τη φυσική, συναισθηματική, κοινωνική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού τους, από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή και είναι λογικό να κάνουν λάθη.
Λάθη που δεν πρέπει να κάνουν οι γονείς
Μιλάτε εκ μέρους τους
Θα ήταν ωραίο αν η συνήθεια να μιλούν οι γονείς για τα παιδιά σταματήσει, όταν το παιδί μάθει να μιλάει. Ωστόσο, πολλοί γονείς εξακολουθούν να απαντούν εκ μέρους τους, ακόμη κι όταν τα παιδιά φτάσουν στην εφηβεία.
Αυτό που συμβαίνει, είναι πως παίρνετε από τα παιδιά την ευκαιρία να απαντήσουν μόνα τους. Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί για το τι να πει, αν σας το ζητήσει. Αλλά σίγουρα δεν πρέπει ποτέ να μιλήσετε αντί για τα ίδια.
Τι να κάνετε: Την επόμενη φορά που θα θέλετε να μιλήσετε εκ μέρους του παιδιού σας, προσπαθήστε να σταματήσετε τον εαυτό σας. Αφήστε τα να μιλήσουν μόνα τους.
Προσπαθείτε να είστε φίλοι τους
Πολλοί γονείς προσπαθούν να γίνουν φίλοι με τα παιδιά τους και δεν θέλουν να τους κρατάνε μυστικά. Ο φίλος είναι ένα πρόσωπο με το οποίο μπορείτε να μιλήσετε με ίσους όρους.
Ωστόσο, οι γονείς έχουν διαφορετικό ρόλο: ενδιαφέρονται και αγαπούν τα παιδιά τους. Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσουν να είναι στενοί φίλοι τους. Αφήστε τα παιδιά να κάνουν φίλους από άτομα της ηλικίας τους. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι εκεί για να προσφέρουν αγάπη και υποστήριξη.
Τι να κάνετε: Θέστε όρια και μάθετε να υποστηρίζετε και να σέβεστε ο ένας τον άλλον.
Θέληση και ανάγκη
Πολλές φορές, οι γονείς υπαγορεύουν στα παιδιά τι πρέπει να θέλουν. Αυτή η συμπεριφορά καταστέλλει το «εγώ» του παιδιού, τις επιθυμίες και τους στόχους του. Επιπλέον, μπορεί να τα οδηγήσει στο να είναι θύματα χωρίς να φταίνε ή να επαναστατούν ενάντια σε όλους τους άλλους.
Τι να κάνετε: Αναζητήστε τις ανάγκες και τις επιθυμίες του παιδιού σας. Αν πρέπει να τους μάθετε να έχουν καλές συνήθειες, κάντε το ομαλά και όχι βίαια.
Τα βοηθάτε υπερβολικά
Τα παιδιά ηλικίας 2-3 ετών, μπορούν μόνα τους να βάλουν και να βγάλουν διάφορα ρούχα και να τα τοποθετήσουν στο πλυντήριο. Επιπλέον, σε αυτή την ηλικία θέλουν να κάνουν πράγματα μόνα τους.
Οι γονείς επιμένουν να τα ντύνουν, μέχρι να μεγαλώσουν και υποστηρίζουν τη συμπεριφορά τους με τη φράση: «Δεν μπορεί να το κάνει!». Επίσης, δεν τα αφήνουν να φάνε μόνα τους, αλλά τα ταΐζου, και γενικότερα τα εμποδίζουν να ενεργούν μόνα τους. Αργότερα, οι γονείς αναρωτιούνται γιατί το έφηβο παιδί τους είναι ακατάστατο ή γιατί δεν θέλει να βοηθήσει στις δουλειές.
Τι να κάνετε: Αφήστε το παιδί να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα μόνο του.
Επιλέγετε εσείς τις προτιμήσεις τους
Οι γονείς, συχνά, προσπαθούν να επιβάλουν τα γούστα και τις προτιμήσεις τους στη μουσική, τα βιβλία, τον τρόπο ντυσίματος και σε άλλα θέματα. Έχουν καλές προθέσεις, αλλά μειώνουν την ατομικότητα του παιδιού. Σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσουν τα παιδιά στο να διαμαρτυρηθούν και να κάνουν το αντίθετο.
Τι να κάνετε: Παρακολουθήστε τις αγαπημένες σας ταινίες και ακούστε οι ίδιοι τη μουσική που αγαπάτε. Μπορείτε να συζητήσετε με τα παιδιά σας, αυτά που σας αρέσουν.
Τα πιο συνηθισμένα λάθη των γονέων
Μετράτε τα χρήματά τους
Στη ζωή των παιδιών, φτάνει μια στιγμή που έχουν τα δικά τους χρήματα. Δεν πρέπει να τα ρωτάτε και να προσπαθείτε να μάθετε πόσα χρήματα τους έχουν απομείνει. Το χειρότερο που μπορείτε να κάνετε, είναι να ελέγξετε τις τσάντες ή τις τσέπες τους, καθώς σκοτώνεται η εμπιστοσύνη.
Τι να κάνετε: Διδάξτε τα παιδιά σας να είναι οικονομικά επιτυχημένα και αφήστε τα να κάνουν ότι θέλουν με τα χρήματά τους.
Επιλέγετε τα χόμπι και τα ενδιαφέροντά τους
Συχνά, οι γονείς υποσυνείδητα προσπαθούν να επιβάλουν ένα χόμπι στα παιδιά τους.
Τι να κάνετε: Να είστε υπομονετικοί και να προσέχετε τα παιδιά σας. Παρατηρήστε τα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις τους. Ρωτήστε τα τι τους αρέσει και στη συνέχεια αφήστε τα να αναπτυχθούν στον τομέα αυτό.
Παίρνετε τις επιτυχίες τους ως δικές σας
Πολλές μητέρες λένε: «Τρώμε», «Έχουμε αρχίσει να περπατάμε» και άλλες παρόμοιες φράσεις. Πρόκειται για επιτυχίες των παιδιών και όχι δικές τους.
Και όταν μεγαλώσουν τα παιδιά, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο σοβαρά. Οι μητέρες και οι μπαμπάδες αρχίζουν να λένε για το πώς τα παιδιά τους ολοκλήρωσαν το κολέγιο και βρήκαν δουλειά. Και το κάνουν αυτό, σαν να είναι μόνο δική τους η επιτυχία.
Τι να κάνετε: Να είστε ευτυχείς για τις επιτυχίες των παιδιών σας, αλλά μην τις συγχέετε με τις δικές σας.
Επιλέγετε τα δώρα τους ως γονείς
Όταν ένα παιδί μπορεί ήδη να μιλήσει, έχει το δικαίωμα να επιλέξει αυτό που θέλει ως δώρο. Και δεν χρειάζεται να είναι ένα μπλουζάκι ή ένα παιχνίδι που υποτίθεται ότι θα το αναπτύξει εκπαιδευτικά.
Φυσικά, δεν είναι πάντα δυνατό να τα αφήσουμε να επιλέξουν. Αλλά αυτό δίνει στα παιδιά το πιο σημαντικό πράγμα: Την ικανότητα να επιλέγουν, να λαμβάνουν αποφάσεις και να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες. Τέτοιες δεξιότητες δεν μπορούν ποτέ να τα βλάψουν στην ενήλικη ζωή.
Τι να κάνετε: Αφήστε το παιδί σας να επιλέξει τα δώρα που θέλει.
Επεμβαίνετε στην προσωπική τους ζωή
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους γονείς των εφήβων. Τα παιδιά έχουν τους φίλους τους και βγαίνουν τα πρώτα τους ραντεβού. Είναι φυσιολογικό και απολύτως φυσικό. Μια ανάκριση του τύπου: «Ποιο είναι αυτό το αγόρι;» θα ενοχλήσει το παιδί σας. Πολλοί έφηβοι θα μοιράζονται προσωπικά θέματα με τους γονείς τους, αν αισθάνονται ασφαλείς.
Τι να κάνετε: Αντί να ανακρίνετε το παιδί σας, αφήστε το να έχει τον δικό του ιδιωτικό χώρο. Μην κάνετε πάρα πολλές ερωτήσεις αν δείτε ότι δεν θέλουν να μοιραστούν λεπτομέρειες και μην διαβάσετε ποτέ κρυφά τα όσα γράφουν.
Αναστάτωση για χιλιάδες γονείς: Φóβοι για τα παιδιά που γεννήθηκαν στo lockdown – Τι έχει συμβεί
Μεγάλη είναι η αναστάτωση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα σε ορισμένους γονείς που έκαναν παιδιά κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω της πανδημίας που είχαμε σ’ όλον τον κόσμο.
Ο πλανήτης την εποχή του κορονοϊού είχε μπει σε μια καινούργια, για εκείνον, πραγματικότητα και πλέον υπάρχουν πολλές ανησυχίες και φόβοι για όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν τη συγκεκριμένη περίοδο.
Μεγάλες ανησυχίες και φόβοι για τα παιδιά που γεννήθηκαν στην καραντίνα – Όλες οι λεπτομέρειες
Ο κόσμος του κορονοϊού με τις μάσκες και τις απομακρυσμένες επισκέψεις υγείας έχει δημιουργήσει μια γενιά από παιδιά που κινδυνεύει από κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες
Κοινωνικές εμπειρίες, όπως το να βλέπουν την ευρύτερη οικογένεια, οι εκδρομές στην παιδική χαρά ή οι ομάδες μητέρας και μωρού, δεν μπορούσαν να συμβούν.
Και οι δυσχερείς δημόσιες υπηρεσίες σήμαιναν ότι τα βρέφη ήταν πιθανό να χάσουν τα ραντεβού πρόσωπο με πρόσωπο με έναν επισκέπτη υγείας, ο οποίος θα μπορούσε να εντοπίσει νωρίς τις αναπτυξιακές δυσκολίες.
Αυτά τα μωρά είναι τώρα τεσσάρων ετών και φτάνουν στους παιδικούς σταθμούς για πρώτη φορά φέτος.
Οι ειδικοί λένε ότι οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουν προβλήματα που κυμαίνονται από την κακή ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας έως τις κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες.
Τα παιδιά αυτά «είναι περίπου δύο χρόνια πίσω»
Παρόμοια προβλήματα έχουν παρατηρηθεί σε παιδιά που ήταν πολύ μικρά κατά τη διάρκεια της πανδημίας και βρίσκονται ήδη στο σύστημα.
«Είχαμε αύξηση των παιδιών υποδοχής που δαγκώνουν το ένα το άλλο, πετούν πράγματα, φεύγουν τρέχοντας, φτύνουν», δήλωσε ο διευθυντής ενός δημοτικού σχολείου στη βορειοδυτική Αγγλία.
Πρόσθεσε ότι συχνά απογοητεύονταν ή δυσκολεύονταν να πάρουν σειρά, να μοιραστούν ή να ακολουθήσουν τις ρουτίνες και να ακούσουν στην τάξη.
«Δεν έχουν το λεξιλόγιο για να εκφράσουν αυτά που νιώθουν», είπε. «Είναι περίπου δύο χρόνια πίσω όταν φτάνουν», λέει, σύμφωνα με τον Guardian.
Η Louisa Reeves, διευθύντρια πολιτικής και στοιχείων της φιλανθρωπικής οργάνωσης Speech and Language UK, δήλωσε ότι, ενώ τα περισσότερα μωρά θα σηκώνονταν και θα περπατούσαν χωρίς οι γονείς να εξασκούνται μαζί τους, το να μάθουν να μιλούν και να αλληλεπιδρούν απαιτεί μεγαλύτερη εμπλοκή.
«Ιδανικά, τα μωρά πρέπει να εκτίθενται σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους που τους μιλούν και να έχουν ένα ευρύ φάσμα εμπειριών», είπε. «Αυτό δεν συνέβη στην πανδημία».
Ο αρνητικός ρόλος της μάσκας προστασίας
Οι μάσκες σήμαιναν ότι «δεν έβλεπαν καν τις εκφράσεις του προσώπου των ανθρώπων, οι οποίες σε βοηθούν να καταλάβεις αν αστειεύονται ή αν είναι θυμωμένοι».
Η Reeves δήλωσε ότι οι πολυάσχολοι γονείς συχνά προέβλεπαν τις ανάγκες του μωρού τους και διέκοπταν τη λεκτική επικοινωνία. Εάν ένα μωρό έδειχνε ένα ποτό, για παράδειγμα, ο γονέας μπορεί να του το έδινε χωρίς να χρησιμοποιήσει τη λέξη γι’ αυτό.
Είπε ότι ανησυχεί ότι πολλές οικογένειες δεν γνωρίζουν πόσο ζωτικής σημασίας είναι η συζήτηση με τα μωρά και τα νήπια.
«Το βιβλίο υγείας που δίνεται σε όλους όταν αποκτούν μωρό επικεντρώνεται στο βάρος, τη διατροφή και τους εμβολιασμούς. Θα πρέπει επίσης να τονίζει τη σημασία της συζήτησης» είπε.
Η Reeves πρόσθεσε ότι πολλά από τα μωρά του Covid θα είχαν χάσει τους υποχρεωτικούς ελέγχους στα δυόμισι χρόνια, ή θα τους είχαν πραγματοποιήσει τηλεφωνικά ή με ερωτηματολόγιο, κατά τη διάρκεια των οποίων θα μπορούσαν να έχουν διαφύγει κάποια προειδοποιητικά σημάδια.
