Ο Βαγγέλης Μουρίκης σπούδασε υποκριτική, κινηματογράφο και ιστορία της τέχνης στην Αυστραλία. Έχει συμμετάσχει σε ταινίες του Γιάννη Οικονομίδη, του Νίκου Γραμματικού, του Παντελή Βούλγαρη,του Θεόδωρου Μαραγκού, του Σωτήρη Γκορίτσα και της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγκάρη.
Της: Έπη Τρίμη
Μέχρι στιγμής δεν τον έχουμε δει σε κάποιο ρόλο στην τηλεόραση γι’ αυτό και είναι γνωστός στους λάτρεις του κινηματογράφου.
Έχει τιμηθεί με 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα, στο 37ο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1996 κέρδισε (μαζί με τους συμπρωταγωνιστές του) το βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου για την ταινία Απόντες.Στο 43ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2003 κέρδισε το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου για την ταινία Ο βασιλιάς και στο 44ο (2004) το βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου για την ταινία Rakushka.
Στο 46ο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2006 κέρδισε το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου για την ταινία Αγρύπνια.
Το 2015 έλαβε το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου για την ταινία Το μικρό ψάρι από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.Συνολικά στα βραβεία Ίρις έχει λάβει 6 ερμηνευτικές υποψηφιότητες.
Το 2020 απέσπασε το βραβείο για τον καλύτερο ηθοποιό στο Φεστιβάλ κινηματογράφου του Σαράγεβο για την ερμηνεία του στην ταινία “Digger” του Τζώρτζη Γρηγοράκη. Για τον ίδιο ένα βραβείο σημαίνει «δρόμος επαφής με τον θεατή».
Ο ίδιος έχει πει σχετικά για το τι κάνει καλόν έναν ηθοποιό: «Η εξυπνάδα. Ίσως είναι ανώτερη του ταλέντου. Εννοώ πως αν σου κόβει και πάρεις γρήγορα μυρωδιά του τι παίζει εδώ θα τα καταφέρεις αν δουλέψεις καλά. Αν όμως δεν συνειδητοποιήσεις τι γίνεται, δεν είναι βέβαιο ότι θα πετύχεις. Δεν λέω ότι το σύστημα θα σε ζορίσει και θα πετάξει έξω αλλά εσύ ο ίδιος θα ζοριστείς και θα αναγκαστείς να τα παρατήσεις».
«Στον κάθε ρόλο με ενδιαφέρει αν μπορώ να μάθω κάτι καινούργιο. Τι σημαίνει ευκολίες; Σημαίνει ότι ακουμπάω στον εαυτό μου για να σου πω μια ιστορία με γκριμάτσες και χειρονομίες που είναι γνωστές σε μένα. Υπάρχει δηλαδή πάντα ο κίνδυνος που λες. Όμως επειδή εγώ πιστεύω στην ταινία συνολικά και όχι στο ρόλο, λέω ότι αν το όλο πράγμα είναι ικανό να σε τραβήξει μέσα του, η ίδια η ιστορία θα σου δώσει και τη ματιά της. Όταν σου δώσει τη ματιά της, δηλαδή από ποια πλευρά θα την πεις, θα σπάσεις σιγά σιγά και τις δικές σου ευκολίες. Μετά θα ξεκινήσετε την πορεία της ταινίας όλοι οι συντελεστές μαζί, από τους συμπαίχτες μέχρι τον ενδυματολόγο. Σε αυτή την πορεία δεν πρέπει να σε αφήσουν και οι άλλοι να πέσεις στις ευκολίες σου.
Οι ταινίες πράξεις ανθρώπων είναι, απλά κουβαλάνε ένα μύθο. Δε σημαίνει ότι έχεις βγάλει όσα έχεις μέσα σου στους ρόλους. Από την άλλη, δεν είναι δυνατόν να λες ότι σου αρέσει ένας ήρωας και να μη βλέπεις σε αυτόν κάτι από σένα. Όταν λοιπόν ο ήρωας σου κλέβει λίγο ή πολύ τη ματιά σου, έχεις πια γίνει μέρος του κι εκείνος μέρος σου. Δεν λειτουργεί όμως ντε και καλά προσθετικά το όλο πράγμα. Δεν είναι δηλαδή ότι αν βάλεις όλους τους ρόλους στη σειρά, θα καταλάβεις απόλυτα ποιος είναι ο άνθρωπος που τους υποδύθηκε. Θα πάρεις μια εικόνα για το τι τον ενδιαφέρει περισσότερο. Από τις επιλογές κάποιου καταλαβαίνεις τι τον ενδιαφέρει. » αναφέρει ο Βαγγέλης Μουρίκης.