Ο Σπύρος Γραμμένος γεννήθηκε στην Ηγουμενίτσα το 1980. Οι γονείς του διατηρούσαν ένα κομμωτήριο και ο ίδιος δεν τα πήγαινε και πολύ καλά στο σχολείο. Στην Τρίτη γυμνασίου έμεινε σε 16 μαθήματα.
Της: Έπη Τρίμη
Όταν η μητέρα του τον ρώτησε τι θα κάνει στην ζωή του, δεν ήξερε τι να απαντήσει, αλλά τουλάχιστον του δόθηκε η επιλογή να μην πάει λύκειο.
Ο Σπύρος Γραμμένος έχει βγάλει μέχρι την Τρίτη Γυμνασίου και αυτή είναι η απόδειξη πως η επιτυχία δεν σχετίζεται πάντοτε με την ακαδημαϊκή μόρφωση.
Στον Σπύρο άρεσε η μάθηση και η γνώση, αλλά διαφωνούσε από μικρός με τον θεσμό του σχολείου. Ωστόσο, έπιασε δουλειά στο οικογενειακό κομμωτήριο ενώ διάβαζε για να περάσει τα 16 μαθήματα.
Μετακομίζει η οικογένεια Γραμμένου στα Γιάννενα, όταν ο Σπύρος δεν έχει κλείσει ακόμα τα 16.
«Ήμουν αλητάκος, ρεμάλι μέχρι τότε. Όχι από άποψης ποτού, τσιγάρου. Ήμουν από εδώ κι από εκεί, αλλά ήμουν καλό παιδί νομίζω, δεν έκανα bullying και τέτοια, προστάτευα τους πιο αδύναμους από μένα», αναφέρει στο In.gr.
Το 2003 ξεκινάει να παίζει σε μαγαζιά και, σταδιακά, αποχωρεί από το σχήμα του κομμωτηρίου. Παίζει κιθάρα και κρουστά. «Όταν σταμάτησα το σχολείο, ξεκίνησα να μαθαίνω ηλεκτρική κιθάρα. Στις πρώτες εμφανίσεις, λοιπόν, δεν τραγουδάω, παίζω και, παράλληλα, γράφω τραγούδια. Είμαστε μια μπάντα τεσσάρων ατόμων, δεν έχουμε δικό μας όνομα. Λέω κανα δυο τραγούδια και με κοιτούν και λίγο περίεργα οι άλλοι…»
Ερχόμενος στην Αθήνα κατοικεί στο Μραχάμι. Ο Σπύρος Γραμμένος αποφασίζει να πάει σε διάφορες εταιρείες, δίνει τον δίσκο του, τον ακούνε και του λένε πως δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτό το υλικό. Είναι πολύ θεατρικό, είναι παράξενο, είναι, είναι… Τρώει αρκετές αρνήσεις.
«Γνωρίζω σε κάποια φάση τον Αντώνη τον Ζουγανέλη, που εργάζεται στην Τεχνόπολη σήμερα, ο οποίος με παροτρύνει να κάνω live. Είναι η πιο ωραία συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ. Την ακολούθησα.» Στη συνέχεια είχε πει: «Θυμάμαι ότι είχα παρακαλέσει, κατά κάποιον τρόπο, τον Αργύρη Μπακιρτζή να ακούσει ένα τραγούδι μου που ήθελα να τραγουδήσει στον πρώτο μου δίσκο. Τον έπαιρνα για δύο μήνες τηλέφωνο και δεν είχε καθόλου χρόνο… Όμως, δεν με θυμάμαι να χτυπάω πόρτες, να ζητάω και να ρωτάω. Θα είμαι ειλικρινής».
Για όσους τυχαίνει να μην τον γνωρίζουν, ο Σπύρος είναι ο τύπος που σκηνοθετεί με τους πιο ευφάνταστους τρόπος τα μουσικά του βίντεο, αλλά κυρίως ο τύπος που έγραψε και τραγούδησε κατά καιρούς πολλά μικρά «διαμάντια». Στο μυαλό έρχονται τώρα οι κορυφαίοι στίχοι του: «Μα έχω το σώμα αυτό που αξίζει σ’ αυτόν που γυρίζει. Λαπάς δίχως ρύζι. Και παραπάνω έχω λίγα κιλάκια, αυτά που προδίδουν χιλιάδες σουβλάκια».
«Συνήθως γράφω όταν περάσει το κακό. Γράφω όταν είμαι σε πιο φλατ διάθεση. Ούτε όταν είμαι πεσμένος, ούτε όταν είμαι στα όπα μου και τις χαρές μου. Όταν είμαι καλά δε νομίζω ότι έχω έμπνευση. Όταν δεν είμαι καλά δεν κάθομαι να σκεφτώ να γράψω τραγούδια». Στη συνέχεια αναφέρει στο site parallaximag: «Λαμβάνω έτσι κι αλλιώς ερεθίσματα από την καθημερινότητα. Συνήθως γράφω γι’ αυτά που ζω. Για την κάθε μέρα μου. Γι’ αυτό και έχω τραγούδια που είναι χαρούμενα και πιο αστεία και πιο σοβαρά και πιο βαριά. Δεν μπορώ να με φανταστώ να γράφω ένα πράγμα, να γράφω δηλαδή τραγούδια μόνο σαν το «Όνομά μου είν’ το δικό σου».
Ο ταλαντούχος συνθέτης και μουσικός μίλησε στο The Press Project και αποκάλυψε για πρώτη φορά τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη σε ηλικία 13 ετών από οικογενειακό φίλο.
Με δύναμη ψυχής και κουράγιο ο Σπύρος Γραμμένος εξομολογείται τι ακριβώς συνέβη πριν από 30 σχεδόν χρόνια.
«Πάνω σε όλο αυτό που έχει συμβεί το τελευταίο καιρό, νιώθω την ανάγκη να πω μια προσωπική ιστορία. Βρίσκω τη δύναμη μετά από 30 χρόνια να μιλήσω για αυτό.
Βρίσκω τη δύναμη μετά από 30 χρόνια να πω τι μου συνέβη που δημιούργησε πραγματικά μια μπάλα, η οποία έφυγε από μέσα μου πριν λίγες μέρες που κατάφερα να το πω στην μητέρα μου. Θέλω να ολοκληρωθεί και να το πω δημόσια.
Έχω πέσει θύμα μιας τέτοιας κατάστασης, όπου ένας οικογενειακός φίλος, όταν ήμουν 13 ετών με πολύ έξυπνο και ωραίο τρόπο με πήγε στο σπίτι του, με ξάπλωσε στο κρεβάτι, μου έκανε στοματικό και μετά ανέβηκε από πάνω μου και προσπάθησε να πηδ@@@.
Εγώ ή ήμουν μουδιασμένος εντελώς και δεν κατάλαβα αν συνέβη κάτι ή δεν είχα στύση.
Μετά μου είπε αρκετές φορές να πάω σπίτι του, όπου αρνήθηκα. Στα 35 μου μίλησα πρώτη φορά στην ψυχολόγο μου γι’ αυτό το θέμα.
Συνέβη το καλοκαίρι του 1993.
Μίλησα στην ψυχολόγο μου πριν έξι χρόνια, το έλεγα συμβάν, δεν το είχα ονομάσει καν κάπως. Δεν μπορούσα να του δώσω την ταμπέλα που έχει κανονικά. Δυστυχώς έχουν περάσει πολλά χρόνια και δεν μπορώ να τον κυνηγήσω νομικά.
Για το θύμα δεν παραγράφεται ποτέ και πρέπει τα άτομα που τους συμβαίνουν τέτοια πράγματα να το λένε…
Την πρώτη φορά που πήγα σπίτι του, μου έβαλε ερωτική ταινία, μου έδωσε τσιγάρο και μου είπε να αυνανιστούμε. Πήγα και δεύτερη φορά, εκεί κατηγορώ τον εαυτό μου “Γιατί ξαναπήγα;”. Κατηγορούσα τον εαυτό μου για αυτό. Αυτός ο άνθρωπος ζει και έχει κανονικά τη ζωή του.
Μπορεί να συνεχίζει να το κάνει και εγώ δεν μπορώ να τον καταγγείλω κάπου. Τον είδα φέτος το καλοκαίρι και τον χαιρέτησα αμήχανα.
Θέλω δικαιοσύνη, αυτό απαιτώ. Εύχομαι να μην έχει πειράξει άλλον άνθρωπο. Μιλώντας με δικηγόρο έμαθα ότι είχα πέσει θύμα βιασμού.
Παλεύω με κρίσεις πανικού» εξομολογήθηκε ο Σπύρος Γραμμένος.
Ο ίδιος συνεχίζοντας είπε:
«Ένα από τα πράγματα που έχω συνειδητοποιήσει το τελευταίο διάστημα, μετά την αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου, είναι ακριβώς η απεριόριστη δύναμη του παραδείγματος.
Ότι για κάθε θύμα που μιλάει, υπάρχει άλλος ένας τραυματισμένος άνθρωπος που μπορεί για πρώτη φορά να βρει το θάρρος να μιλήσει και να ζητήσει δικαιοσύνη.
Από την άχαρη, αν όχι χυδαία, συζήτηση για το διαβόητο «γιατί τώρα;» που ρωτούν διάφοροι χαρωποί παρατηρητές της κακοποίησης, αρχίσαμε σιγά σιγά να καταλαβαίνουμε ότι η αξία κάθε μαρτυρίας είναι μοναδική, διότι με κάθε στόμα που ανοίγει, ένας ακόμη άνθρωπος απλώνει το χέρι και σηκώνεται» εξομολογήθηκε ο Σπύρος Γραμμένος.
Πηγές: In.gr | parallaximag.gr| The Press Project | φωτογραφίες Παναγιώτης Γιαννούτσος by Taph Team