Ο Σωτήρης Τσαφούλιας γεννήθηκε το 1975 στον Πειραιά. Σπούδασε Διοίκηση Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων και Ναυτικό Δίκαιο, όμως η μεγάλη του αγάπη ήταν από μικρή ηλικία ο κινηματογράφος. Έτσι, αφού ασχολήθηκε για κάποια χρόνια με επιχειρήσεις, τελικά τον “κέρδισε” ο κινηματογράφος.
Της: Έπη Τρίμη
Ο ίδιος έχει δηλώσει πως δεν έχει σπουδάσει σκηνοθεσία, αλλά είναι αυτοδίδακτος. “Θεωρώ πως όλοι έχουν την δυνατότητα να σκηνοθετήσουν, να αφηγηθούν μια ιστορία. Μερικοί από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του κόσμου είναι αυτοδίδακτοι όπως ο Ταραντίνο, ο Κάμερον, ο Νόλαν. Επομένως αν έχει κάποιος να αφηγηθεί μια ιστορία ας το κάνει. […] Το έργο γεννιέται στο μυαλό, πεθαίνει στο χαρτί, ανασταίνεται στο γύρισμα και παίρνει πια τον δρόμο του. Όταν πάτησα στο set, είπαμε το πρώτο ‘πάμε’ και βρέθηκα πίσω από τα μόνιτορ, ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι τα προηγούμενα χρόνια ζούσα σαν ναρκωμένος. Σαν να μου είχαν κάνει μια ένεση ξυλοκαΐνης στο κούτελο και πήγαινα ρομποτικά. Με τη σκηνοθεσία άλλαξαν οι ισορροπίες μου αυτόματα”, έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του στη Lifo.
Το 2014 ο Σωτήρης Τσαφούλιας δημιουργεί την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, τον “Κοινό παρονομαστή”, μία ιδιαίτερη ταινία με θέμα της, τη σχέση του ζευγαριού και την οπτική που ο καθένας έχει για αυτήν. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ο Αντώνης Αντωνίου και Βλαδίμηρος Κυριακίδης. Ο “Κοινός Παρονομαστής” σημειώνει επιτυχία και είναι υποψήφιος σε διεθνή φεστιβάλ. Κερδίζει αρκετά βραβεία, όπως Σεναρίου, Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας.
Η μεγαλύτερη επιτυχία όμως, έρχεται το 2016, με την αστυνομική ταινία “Ετερος Εγώ”. Σκηνοθέτης είναι ο Σωτήρης Τσαφούλιας, ενώ το σενάριο γράφει ο ίδιος και η Κατερίνα Φιλιώτου. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, ο οποίος ενσαρκώνει ένα μοναχικό Εγκληματολόγο και ιδιαίτερο άνθρωπο, τον Δημήτρη Λαϊνη.
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Τσαφούλια, αποσπά δύο βραβεία στο 57ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: το Βραβείο Κοινού “Μιχάλης Κακογιάννης” και τo Βραβείο Επιτροπής Νεότητας Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης – Καλύτερη Ταινία.
Όσοι δεν γνώριζαν τον Σωτήρη Τσαφούλια μέσα από το κινηματογραφικό του έργο, τον γνώρισαν από αυτές τις δηλώσεις του, που ήταν κυριολεκτικά “γροθιά στο στομάχι” για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. “Δεν θα έπρεπε να βγαίνω να μιλάω, αλλά ο λόγος που το κάνω είναι γιατί θέλω να προστατέψω τις φωνές όλων αυτών που βρίσκουν το θάρρος να το κάνουν απέναντι σε φωνές παλαιότερων που δεν αρθρώνουν τον λόγο που πρέπει στην παρούσα κατάσταση”.
Το να μπούμε στη διαδικασία να επαναπροσδιορίσουμε τι καθιστά έναν άνθρωπο αξιόπιστο, εν έτει 2021 αναλύοντας γιατί η αξιοπιστία ενός ανθρώπου δεν είναι συνδεμένη με τη σεξουαλική του ταυτότητα ή το επίπεδο μόρφωσης του, το θεωρώ ανόητο.
Ειδικά όταν η Ιστορία, που δεν μας μαθαίνει τίποτα (για αυτό άλλωστε και επαναλαμβάνεται), μας έχει πει ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας έχουν διαπραχθεί από μορφωμένους, θρησκευόμενους, φυσιολογικούς και κοινωνικά αποδεκτούς οικογενειάρχες.
Παρόλα αυτά, νομίζω πως δεν πρέπει να επιτιθέμεθα στους ανθρώπους, ειδικά όταν «αγωνιζόμαστε» με αυτούς για διαφορετικούς σκοπούς και σε διαφορετικά πεδία.
Όσοι ξοδεύουν το χρόνο και τη σκέψη τους για να επιτεθούν στον κύριο Κούγια, ή στον κύριο Μπαμπινιώτη δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εξυπηρετούν το σκοπό τους και να απομακρύνονται από το δικό τους σκοπό.
Σε ότι αφορά τον Συνήγορο Υπεράσπισης, καλό είναι να θυμόμαστε πως η δικαιοσύνη δεν πράττει πάντα το σωστό. Πράττει πάντα το νόμιμο. Ο σκοπός ενός συνηγόρου υπεράσπισης δεν είναι να αποκαταστήσει τον πελάτη του κοινωνικά, αλλά να τον ξεμπλέξει όσο καλύτερα μπορεί από μια ανθρώπινη κατασκευή που ονομάζεται νόμος.
Ο σκοπός ο δικός μας, είναι αυτή η ανθρώπινη κατασκευή που ονομάζεται νόμος, να γίνει επιτέλους ανθρώπινη.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να επιτιθέμεθα στον συγκεκριμένο ποινικολόγο, είναι γιατί με τον λόγο του, εξυπηρετεί τον δικό μας αγώνα.
Γιατί η ίδια η δικαιοσύνη κάποια στιγμή, θα ντραπεί με τον εαυτό της, όταν συνειδητοποιήσει, πως ένας διχαστικός και ρατσιστικός λόγος, που δεν έχει καμία θέση στην εποχή που ζούμε, όχι μόνο ευδοκιμεί εντός των αιθουσών της, αλλά καθιστά και αυτόν που τον εκφέρει διαπρεπή και επιτυχημένο.
Σε ότι αφορά τον κύριο Καθηγητή, εκείνος φρόντισε να βάλει τη λέξη «φιλότιμο» μόνο στο λεξικό του, εμείς παλεύουμε να την βάλουμε μέσα στην παιδεία μας και σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής μας.
Εκείνοι παλεύουν για την Αρχή, με σημαία τους «το φυσιολογικό» και την «ευγλωττία» και εμείς για την Αξία χωρίς καμία σημαία και με γνώμονα τον άνθρωπο.
Πόσο χρήσιμο θα ήταν για την Ανθρωπότητα αν άνθρωποι σαν τον κύριο Κούγια με το μυαλό, την εργατικότητα και το πείσμα που διαθέτουν, αγωνίζονταν για να κάνουν το επάγγελμα τους λειτούργημα και όχι δουλειά. Απονομή δικαίου και όχι διαγωνισμό στρατηγικής ευφυΐας. Αν άνθρωποι σαν τον κύριο Μπαμπινιώτη καταλάβαιναν την αξία του να είσαι Δάσκαλος και όχι καθηγητής και μάθαιναν τα παιδιά μας, όχι τι να σκέφτονται, άλλα πως.
Ίσως κάποτε να το κάνουν.
Ίσως κάποτε καταλάβουν πως κανείς δεν θυμάται τον Μέλητο, τον Άνυτο και τον Λύκωνα, αλλά όλοι θυμούνται τον Σωκράτη.
Ας μην πολεμάμε τους ανθρώπους, άλλα το Δημόσιο Αποτύπωμα τους όταν αυτό είναι συνειδητή επιλογή τους.
Το ζευγάρι γνωρίστηκε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και, παρότι η σχέση τους στην αρχή ήταν επαγγελματική, τελικά εξελίχθηκε σε πιο προσωπική. Και οι δύο είναι άνθρωποι χαμηλών τόνων και με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουν τη δημοσιότητα.
Φροντίζουν να ρίχνουν φως μόνο σε ότι αφορά τα επαγγελματικά τους και για τον λόγο αυτό δεν είχε γίνει γνωστή η σχέση τους. Άνθρωποι από το στενό περιβάλλον τους λένε ότι είναι πολύ ερωτευμένοι και φροντίζουν να περνούν αρκετές ώρες μαζί.
«Οι φιλίες και οι έρωτες δεν έχουν κριτήρια επιλογής. Απλώς συμβαίνουν», έχει δηλώσει παλιότερη συνέντευξη η Άννα Μενενάκου κι έτσι προέκυψε αυτός ο νέος έρωτας. Πριν ακόμη, ωστόσο, συνεργαστεί με τον Σωτήρη Τσαφούλια, είχε προσέξει τη δουλειά του και είχε εκφράσει την επιθυμία να γίνει μέρος του “Έτερος Εγώ”. “
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ώριμοι πλέον και οι δύο, γνωρίζουν πολύ καλά τι ζητούν και προχωρούν μαζί. Μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα, κάτι που βοηθά αρκετά στην επικοινωνία των ανθρώπων.
Τέλος, το ρεπορτάζ αναφέρει πως ο Σωτήρης Τσαφούλιας και η Άννα Μενενάκου έχουν δέκα χρόνια διαφορά στην ηλικία, ιδανική, θα έλεγε κανείς, για ένα ζευγάρι.