Η Ρίτα Μουσούρη γεννήθηκε το 1906 στην Κωνσταντινούπολη.Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο, το 1928. Εμφανίστηκε και σε αρκετά έργα στον κινηματογράφο και λόγω του ότι ήξερε ξένες γλώσσες, έκανε και τις μεταφράσεις σε πολλά ξένα έργα, που ήταν στα Αγγλικά και στα Γαλλικά.
Της: Έπη Τρίμη
Εκτός από το θέατρο και τον κινηματογράφο, η Ρίτα Μουσούρη συμμετείχε και στην τηλεόραση, σε κάποιες σειρές της εποχής όπως «Από την κλειδαρότρυπα», «Αστροφεγγιά», «Μυστικοί αρραβώνες», «Η Ταβέρνα» κ.α. Αλλά και σε τηλεοπτικές θεατρικές παραστάσεις όπως «Πικ νικ», « Ο Βασιλικός», «Λευκές νύχτες», «Ο γάμος της Μπάρμπαρα» κ.α. Μερικές από τις κινηματογραφικές της δουλειές ήταν, «Γκόλφο», «Αντίο ζωή», «Τα νιάτα θέλουν έρωτα», «Εγωισμός», «Να ζει κανείς η να μη ζει», «Κολωνάκι διαγωγή μηδέν», «Να ζει κανείς ή να μη ζει», «Οικογένεια Χωραφά» κ.α. Ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Αλέξανδρο Μυράτ.
Στην «βίλα των οργίων» όμως, και μαζί με πολλούς άλλους καταπληκτικούς ηθοποιούς, που δίνουν το δικό τους στίγμα όπως ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος με το ‘’Εεεπ!! Τι θα το κάνουμε εδώ αμέρικαν μπαρ??’’, η Ρίτα Μουσούρη δίνει και εκείνη το δικό της, με την φράση ‘’ Μιλάτε μου τουλάχιστον στον Πληθυντικό, θα με υποχρεώσετε’’, ενσαρκώνοντας έναν ρόλο ανεπανάληπτο, μιας ξεπεσμένης μεγαλοαστής που υπενοικιάζει τη βίλα της για σεξουαλικά όργια και κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση. Επίσης συνεργάστηκε με πολλούς επίσης αξιόλογους ηθοποιούς όπως, Λάμπρο Κωνσταντάρα, Τάκη Μηλιάδη, Μάρω Κοντού, Αλέκο Αλεξανδράκη, Μέλπω Ζαρόκωστα, Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Ντίνο Ηλιόπουλο, Γιάννη Βογιατζή, Κάκια Αναλυτή κ.α.
Η Ρίτα Μουσούρη έφυγε από την ζωή στις 26 Σεπτεμβρίου 1985 σε ηλικία 79 χρονών, μόνη και εγκαταλελειμμένη, μέσα σ’ ένα δωμάτιο του Νοσοκομείου Υγεία. Στην κηδεία της που έγινε στο Νεκροταφείο της Νέα Σμύρνης, δεν παρευρέθηκε κανένας συνάδελφός της.
Είναι πολύ άσχημο, να φεύγει κάποιος απ’ την ζωή μόνος και ξεχασμένος από τους πάντες. Αυτό ισχύει για όλους μας, πόσο μάλλον για κάποιους καλλιτέχνες, οι οποίοι έδωσαν ένα σημαντικό κομμάτι από την ζωή τους, στο πώς να δώσουν σε όλους εμάς να καταλάβουμε το νόημα της αγάπης, της χαράς, της λύσης των προβλημάτων μας, την ξεγνοιασιά και τόσα άλλα μηνύματα που περνούσαν, μέσα από της θεατρικές και κινηματογραφικές τους δουλειές.