Η Ρίτα Αντωνοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου σπούδασε Γραφιστική στη Σχολή Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών και 3 ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά και Ισπανικά).
Της: Έπη Τρίμη
Ζει με την κόρη της Φαίδρα και είναι χωρισμένη. Η ίδια λέει:” Υπάρχουν δυσκολίες με τις απουσίες μου αλλά έχω και πολλή παρουσία. Δεν λείπω όλη μέρα από το σπίτι. Εγώ πάω την κόρη μου σχολείο, την γυρίζω, μαζί τρώμε, την πάω στα εξωσχολικά της. Κι αν λείψω κάποια στιγμή, εντάξει…”
Ο μπαμπάς μου είναι συνταξιούχος του ΟΤΕ κι η μαμά μου της Εθνικής Τράπεζας. Δεν ήταν σαφές ότι θα ασχοληθώ με το τραγούδι, αλλά ήταν αυτό που μου άρεσε. Από παιδάκι βιώνω τη μουσική μέσα από την χαρά, το τραγούδι είναι η έκφρασή μου. Δεν είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου, αναφέρει η Ρίτα Αντωνοπούλου.
Το περιβάλλον δεν με βοήθησε, δεν υπήρχε καμία μουσικότητα μέσα στο σπίτι ούτε προοπτική. Ο μπαμπάς ήταν πολύ αυστηρός. Δύο δημόσιοι υπάλληλοι που περίμεναν να σπουδάσω και να μπω κι εγώ στο δημόσιο. Το κλίμα όμως άλλαξε νωρίς, γιατί την πρώτη μου δουλειά την έπιασα στα δέκα οκτώ, τυχαία.
Είχε ένας φίλος γενέθλια και ανέβηκα να πω ένα τραγούδι, μια που υπήρχε ζωντανή μουσική στο μαγαζί. Στο τέλος ήρθαν αυτοί που είχαν το μαγαζί, μου έδωσαν έναν φάκελο με χρήματα και μου είπαν ότι με θέλουν και αύριο… Σοκαρίστηκα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν τι θα πω στον μπαμπά μου.
Τέλειωσα την σχολή γραφιστικής αλλά δεν πήγα να πάρω το πτυχίο. Άρχισα να δουλεύω στον χώρο της μουσικής, μπαράκια, μουσικές σκηνές.
Μετά ήρθε ο Πλέσσας. Ήμουν πολύ τρακαρισμένη όταν ξεκίνησα με τον Μίμη Πλέσσα. Έτρεμα. Αλλά τελικά από όλα αυτά μαθαίνεις. Μετά πήγα στον Κραουνάκη. Ακολούθησε ο Μικρούτσικος, ο συνθέτης στον οποίο χρωστώ τα πάντα.
Στα 18 της ξεκινάει τα πρώτα μαθήματα μοντέρνου τραγουδιού ενώ παράλληλα πραγματοποιεί τις πρώτες επαγγελματικές δουλειές με διάφορα γκρουπ με ξένο ρεπερτόριο κυρίως. Δύο χρόνια αργότερα ξεκινάει κλασικό τραγούδι και πραγματοποιεί και τις πρώτες εμφανίσεις εκτός Αθήνας. Έχει μια κόρη την Φαίδρα και είναι μια κλασσική γυναίκα και μητέρα εκτός της δουλειάς της.Η ίδια έχει πει για το τραγούδι: “Δε σκέφτομαι ποτέ την καριέρα μου για να είμαι ειλικρινής με την έννοια του να κάνω πλάνα κλπ. Θα ήθελα να μπορώ πάντα να κάνω αυτό που αγαπώ, με τις συνθήκες που θέλω, να είμαι δημιουργική και να εξελίσσομαι συνέχεια μέσα από την τέχνη μου. Να ξέρω σε κάθε παράσταση ότι προχωράω μπροστά κι ότι γίνομαι καλύτερη. Να ξεπερνάω τις καταγεγραμμένες μου δυνατότητες, όπως μου έλεγε κι ο αγαπημένος μου Θάνος Μικρούτσικος“.
Τον κλάδο μας τον έχουν χτυπήσει πολλά δεινά και πριν την πανδημία. Αυτή ήταν η χαριστική βολή. Επειδή δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει σε αυτή τη φάση νιώθω ότι δε μπορώ να κάνω καμία πρόβλεψη. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Μπορώ μόνο να ελπίζω κι εγώ και όλοι, ότι θα καλυτερέψουν οι συνθήκες κι ότι θα καταφέρουμε όχι να επανέλθουμε σε μια «κανονικότητα» όπως εύχονται πολλοί, αλλά να ξεπεράσουμε και εκείνη την «κανονικότητα» και να κάνουμε βήματα μπροστά, αναφέρει η Ρίτα Αντωνοπούλου.