Ο Ρένος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβρη του ΄70 και η καταγωγή του είναι από το Σπήλαιο Ορεστιάδας του νομού Έβρου. Είναι αυτοδίδακτος σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ηθοποιός, μουσικός, και μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός σε 8 ταινίες μικρού μήκους, μία εκ των οποίων και έχει σκηνοθετήσει.
Απέσπασε βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (Κρατικό Βραβείο Ποιότητας Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου για τον Γιώργο Βουλτζάτη, Ειδική Μνεία από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών) και στο Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης (Βραβείο FIPRESCI).
Ο γνωστός ηθοποιός, αναφέρθηκε ΤΟ 2019 στην υποψηφιότητα που είχε βάλει με τον Αντώνη Σαμαρά το 2012: “Μου φώναζαν στον δρόμο ‘Χαραλαμπίδη σου έχουμε κρεμάλες’, είχε πει. Βέβαια, κανείς δεν με κρέμασε και αναρωτιέμαι πού είναι αυτές οι κρεμάλες, για να τις βάλω στο σαλόνι μου. Είμαι και ο πρώτος από τη γενιά μου, που δήλωσε ανοιχτά ότι δεν είναι αριστερός. Γιατί στον καλλιτεχνικό χώρο, αν δεν δηλώσεις αριστερός, είσαι ύποπτος. Μου κόστισε στη δουλειά μου εκείνη την εποχή. Άδειασαν θέατρα, έφαγα βρισίδι από τα media, ηθοποιοί και καλλιτέχνες με ξέχασαν. Ίσως να είμαι ο μόνος καλλιτέχνης από τη Χούντα και μετά, που υπήρχαν κανάλια που είχαν απαγορεύσει το όνομά μου.
Είμαι μοναχοπαίδι. Η μητέρα μου, που είναι 83, μού έδωσε μια συμβουλή. ‘Ρένο μου έχουμε καταλάβει πια τι παιδί έχουμε κάνει. Θέλω μόνο μια χάρη να μου κάνεις για να είμαι ήσυχη όταν πεθάνω. Θα βάζεις λίγα λεφτά σε ένα γηροκομείο για να ξέρουμε ότι έχεις να πας κάπου στα γεράματα και κάνε ό,τι θέλεις. Αν πας σε γηροκομείο θα δεις ανθρώπους που κάνανε παιδιά και οικογένεια και είναι εκεί. Κανείς δεν ξέρει το μέλλον του, είχε πει ο Ρένος Χαραλαμπίδης.
Βέβαια έχει και δύο μικρά δώρα, που είναι η γαλήνη και η ελευθερία. Αλλά είναι η πιο σκληρή παρέα είχε πει ο Ρένος Χαραλαμπίδης ερωτώμενος από δημοσιογράφο γιατί δεν παντρεύτηκε ποτέ.Μέσα από τα social media το φλερτ έχει πάρει μια άλλη διάσταση. Με μια φιλία στο Facebook ξέρεις τη ζωή του άλλου. Δεν υπάρχει ένα μυστήριο. Όταν γνωρίζεις κάποιον, ανταλλάσσοντας αμέσως διευθύνσεις στο Facebook, ξέρεις και τη ζωή του. Το φλερτ θέλει ένα μυστήριο που πλέον είμαστε σε μια εποχή που δεν μπορεί να το στηρίξει.
Εγώ είχα την παράξενη τύχη να παίξω σε δύο δουλειές το ‘Βότκα πορτοκάλι’ και το ‘Κάτι τρέχει με τους δίπλα’, που ήταν διαχρονικά. Παίζουν 20 χρόνια μετά. Υπάρχουν κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, όπου ξαναπαίζεται, είχε πει ο Ρένος Χαραλαμπίδης.
Με δυσκόλευε η τηλεόραση πάρα πολύ. Δεν τη χάρηκα. Παίζοντας ήταν υπερπροσπάθεια. Ήταν και οι συνθήκες δύσκολες. Το ‘Κάτι τρέχει με τους δίπλα’ είχε βαθμό δυσκολίας, το αποτέλεσμα φαίνεται εύκολο, δεν ήταν. Η ηθοποιία έχει κόστος ψυχικό, είχε προσθέσει.
Τότε, λάθος μας, τέλη του ’90 δεν θεωρούσαμε την τηλεόραση τέχνη. Αναθεώρησα. Μου το απέδειξε ο χρόνος. Όταν κάτι το βλέπεις 20 χρόνια μετά και λειτουργεί στους νέους είχε σημειώσει. Τέλος, είχε πει ότι θεωρεί επιτυχία ότι τον ταυτίζουν μέχρι σήμερα με τον Θανάση Καλημέρη, τον ρόλο που ενσάρκωσε στο πλευρό της Δήμητρας Ματσούκα.
Ερωτηθείς για το γεγονός ότι παλιότερα έτυχε να παίρνει ακόμη και 10.000 για κάθε επεισόδιο, είχε πει: Αυτό ήταν πριν από 20 χρόνια. Η δικιά μου η γενιά είχε αυτή την τρομερή τύχη, ακριβώς την στιγμή που άνθισε η τηλεόραση, εμείς γινόμασταν πρωταγωνιστές. Δεν νομίζω πως θα ξανάρθει αυτή η εποχή ποτέ. Επίσης, επειδή προέρχομαι από μια οικογένεια που δεν ήταν καλά οικονομικά, όταν πήρα τα λεφτά, φρόντισα να μην τα πάρει ο άνεμος. Ξέρω πώς είναι να είσαι φτωχός. Δεν ήθελα να επιστρέψω στη φτώχεια..
Είμαι ηθοποιός που τραγουδάει», δήλωσε ο Ρένος Χαραλαμπίδης και προσέθεσε σε πολύ πρόσφατη συνέντευξή του: Μέσα στην καραντίνα αποφασίσαμε να διασκευάσουμε ένα θεατρικό τραγούδι με τον Ηλία Κατελάνο. “Θυμήσου τον Σεπτέμβρη” λέγεται το τραγούδι που είχε ακουστεί το μακρινό 1968 σε μια παράσταση με την Έλλη Λαμπέτη και τον Κώστα Καρρά».
Θυμίζουμε πως ως σκηνοθέτης εμφανίστηκε το 1997 με το «No Budget Story», μια ασπρόμαυρη ρομαντική ταινία που σημάδεψε την δεκαετία του 1990 και ξεκίνησε μια ολόκληρη σχολή με τη φιλοσοφία του γύρω από τον κινηματογράφο. Ακολούθησε το 2000 η ταινία «Φτηνά τσιγάρα», μια ταινία που στιγμάτισε τη γενιά του τέλους της δεκαετίας του 1990. Το 2005, βασισμένος στο ομότιτλο βιβλίο του Πέτρου Τατσόπουλου, σκηνοθέτησε την ταινία «Η Καρδιά του Κτήνους» και κατάφερε για ακόμα μία φορά να κερδίσει κοινό και κριτικούς.