Ο Δημήτρης Μητροπάνος, ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές που έχουν περάσει από την Ελλάδα, έχει ερμηνεύσει από τις μεγαλύτερες επιτυχίες, όπως το τραγούδι “Πάντα γελαστοί”.
Κάποια από τα τραγούδια του τεράστιου ερμηνευτή είναι χαρούμενα και άλλα μελαγχολικά, όπως το τραγούδι «Πάντα γελαστοί», το οποίο δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ και κρύβει μια θλιβερή ιστορία.
Πρόκειται για ένα βιωματικό τραγούδι, σε στίχους του Άλκη Αλκαίου και μουσική του Θάνου Μικρούτσικου. Ήταν 14 Αυγούστου 1996, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Αμμοχώστου, ημέρα που κηδεύονταν ο δολοφονημένος Τάσος Ισαάκ, ημέρα που νεκρός στο οδόφραγμα της Δερύνειας έπεσε και ο Σολωμός Σολωμού.
Στο οδόφραγμα της Δερύνειας είχαν συγκεντρωθεί διαδηλωτές, που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν το σημείο της δολοφονίας του Ισαάκ. Ομάδα γκρίζων λύκων ήταν και πάλι από την πλευρά των κατεχομένων και ξέσπασαν επεισόδια.
Ξαφνικά, ο Σολωμού ξεφεύγει από τους Κυανόκρανους και περνάει στη «νεκρή ζώνη», με το τσιγάρο στο στόμα, σκαρφαλώνει στον ιστό της τουρκικής σημαίας, με σκοπό να την κατεβάσει και ένας από τους ελεύθερος σκοπευτές του κατοχικού στρατού τον πυροβολεί, με αποτέλεσμα ο Σολωμού να πέσει νεκρός.
Η σκηνή αυτή δεν άφησε ασυγκίνητο τον Άλκη Αλκαίου που γράφει τους στίχους για το «Πάντα Γελαστοί». Δεν είναι γνωστό αν τα γεγονότα αυτά αποτέλεσαν την αφορμή για το τραγούδι, ή εάν η σύνθεση προηγήθηκε και μετέπειτα έγινε η αφιέρωση, αφού ο δίσκος κυκλοφόρησε το χειμώνα του 1996, σχεδόν τρεις μήνες μετά τα γεγονότα.
Στο ένθετο βιβλιαράκι του cd, κάτω από τον τίτλο του τραγουδιού, ο Αλκαίος έχει υπογραμμίσει «Ισαάκ και Σολωμού και Μαρίνου Μαρτύρων», καθώς το καλοκαίρι εκείνο υπήρξε άλλη μία δολοφονία, του Χριστόφορου Μαρίνου, κοινωνικού αγωνιστή του λεγόμενου αναρχικού χώρου, ο οποίος έχασε τη ζωή του στις 23 Ιουλίου του 1996, λίγο πριν τα γεγονότα της Κύπρου.
Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι
σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ’ το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα Σαλονίκη
μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι
έπεσα να σ’ ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα
κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ’ όστρακο πορφύρα
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι