Η Παναγία η Παυσολύπη είναι μια Παλαιολόγεια αμφιπρόσωπη εικόνα του 14ου αιώνα και εντοπίζεται στον ναό της Αγίας Τριάδας, στο καθολικό της ομώνυμης μονής και εκκλησία της Θεολογικής Σχολής στη νήσο Χάλκη.
Η Παναγία είναι το δοχείο της χαράς που έφερε στον κόσμο την πηγή της χαράς που είναι ο Χριστός. Και ενώ η Εύα με την αλόγιστη παρακοή της εισέπραξε τη ζυμωμένη με κακοπάθεια και λύπη ζωή της, η Θεοτόκος με την υπακοή της στο θέλημα του Θεού απήλλαξε την ανθρωπότητα από τη βαριά κληρονομιά της προμήτορος Εύας, μετατρέποντας το επιτίμιο εκείνης σε ευλογία και την πίκρα του θανάτου σε χαρά της ζωής.
Έτσι τα απελπισμένα δάκρυα της προμήτορος Εύας μετατρέπονται σε δάκρυα ευφροσύνης. Γι’ αυτό και όποιος πλησιάζει την Παναγία γεμίζει από χαρά, παίρνει κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσει τον αγώνα του με στόχο και προορισμό τη Βασιλεία των Ουρανών.
Η χαρά την οποία χαρίζει η Παναγία είναι δώρο του Θεού. Είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Ο καρπός του πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία… (Γαλ. 5, 22).
Και η Εκκλησία μας είναι πάλι πηγή της χαράς. Και ο χριστιανισμός πάλι πηγή της χαράς. Και τα πιο λυπηρά μέσα στην Εκκλησία μας, αντιμετωπίζονται με τη χαρμολύπη, με την ελπίδα και την προσμονή της ατελεύτητης μακαριότητος στη Βασιλεία των Ουρανών. Η χαρά είναι απάντηση της Εκκλησίας στη νόσο του αιώνα μας, που είναι η κατάθλιψη.
Δεν διακρίνει ηλικίες και κοινωνικές τάξεις, συμπαθεί όμως κυρίως τους νέους. Το βλέπουμε καθημερινά στα γεμάτα απορία και κατάθλιψη βλέμματά τους, που βλέπουν μόνο το κενό που υπάρχει γύρω τους.
Οι επιστήμες; Προσπαθούν να βρουν τα αίτια. Γεμίζουν τον άνθρωπο με φάρμακα. Όμως η αιτία βρίσκεται στην απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό. Στην τραγικότητα που ο ίδιος επιθυμεί.
Και, δυστυχώς, με τις ενέργειές του ο άνθρωπος φωνάζει το βλάσφημο λόγο κατά του Θεού, που μάς αναφέρει το βιβλίο του Ιώβ: «Απόστα απ’ εμού, οδούς σου ειδέναι ου βούλομαι» δηλαδή, «φύγε από μένα, δεν θέλω να σε ξέρω» (Ιώβ 21,14).
Γι’ αυτό οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, γνωρίζοντας τα θαυμαστά αποτελέσματα της μεσιτείας της και της πρεσβείας της στο θρόνο του Υιού και Θεού της, κατέφυγαν με εμπιστοσύνη στη χάρη της και την ευλογία της.
Ήταν γι’ αυτούς, είναι για μας και θα είναι για κάθε αδελφό μας η γλυκιά μας μάνα, που θα μας ακούει γοργά, που θα μας σκουπίζει τα δάκρυα, που θα μας ενισχύει στους πειρασμούς και στις δυσκολίες, που θα μας αρωματίζει με την αρετή της και με τις πρεσβείες θα μας χαρίζει ανεκλάλητη χαρά και πνευματική ευφροσύνη. Η χαρά μας η Παναγία μας!
«Χαίρε δι’ ης η χαρά εκλάμψει».