«Όλα σε θυμίζουν» που ερμηνεύει εδώ και χρόνια η Χαρούλα Αλεξίου είναι ένα από τα αγαπημένα μουσικά κομμάτια των περισσοτέρων. Ποιος εξάλλου δεν το έχει σιγοτραγουδήσει; Είναι ένα από τα πιο ωραία τραγούδια σε μουσική και στίχο που έχουν γραφτεί ποτέ.
Οι υπέροχοι στίχοι του “Όλα σε θυμίζουν’ είναι του Μανώλη Ρασούλη. Τη μουσική έγραψε ο Μάνος Λοίζος και το απογείωσε με τη μοναδική της ερμηνεία η Χαρούλα Αλεξίου.
Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι το τραγούδι γράφτηκε αρχικά γράφτηκε με άλλους στίχους. Τη συγκεκριμένη αποκάλυψη έκανε πριν από αρκετά χρόνια ο Φώντας Λάδης.
Ο συγγραφέας και στιχουργός ανέφερε πως λίγο μετά τη μεταπολίτευση, είχε γράψει ένα ποίημα με τίτλο «Η πεταλούδα». Αυτό το μελοποίησε ο Λοΐζος, μαζί με 4-5 ακόμη ποιήματά του. Όταν όμως το 1979 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Τα τραγούδια της Χαρούλας» με τη Χάρις Αλεξίου, πάνω στην ίδια μελωδία που ο Λοΐζος είχε γράψει την «Πεταλούδα» του Λάδη, υπήρχαν οι στίχοι του Μανώλη Ρασούλη. Που έλεγαν «Όλα σε θυμίζουν απλά κι αγαπημένα…».
Αργότερα ο Ρασούλης με ένα γράμμα του «απολογήθηκε» για τη συγκεκριμένη ιστορία και την «προδοσία» που έγινε στο Φώντα Λάδη. Κάποια χρόνια μετά, «Η πεταλούδα» ηχογραφήθηκε σε ένα demo, με ενορχήστρωση Λάκη Αργυριάδη. Τραγουδίστρια τη Μαρία Ρουσσέα, χωρίς όμως να κυκλοφορήσει ποτέ.
Η ηχογράφηση με τη Μαρία Ρουσσέα, μαζί με τις μαρτυρίες του Φώντα Λάδη στον Αλέξη Βάκη, καθώς και το γράμμα του Μανώλη Ρασούλη, ακούγονται στο βίντεο που ακολουθεί.
Το «Όλα σε θυμίζουν» όπως το γνωρίζουμε από την Χαρούλα Αλεξίου
Οι στίχοι του “Όλα σε θυμίζουν”
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
