Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, που έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο του 2001, έχει ταφεί στο Πρώτο Νεκροταφείο, το οποίο μοιάζει με ανοιχτό μουσείο και διαθέτει πάρα πολλά εντυπωσιακά έργα τέχνης, αλλά και τάφους πολύ σημαντικών ανθρώπων.
Ο αείμνηστος ηθοποιός, πέραν των κωμικών ρόλων, έπαιξε και στον υπέροχο «Δράκο» του Νίκου Κούνδουρου, αφήνοντας ανεξίτηλο στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο και τον πολιτισμό.
Τα χαρακτηριστικά που είχε ο Ντίνος Ηλιόπουλος
Ο ίδιος συχνά αυτοχαρακτηριζόταν «λάτρης του ωραίου φύλου», ενώ αυτοσαρκαζόταν συνεχώς και αυτά τα δύο χαρακτηριστικά του, αποφάσισε να τα αποτυπώσει και στο μνήμα του, στο Πρώτο Νεκροταφείο.
Έτσι, ζήτησε να τοποθετηθεί μία χιουμοριστική επιγραφή στον τάφο του, η οποία ανέφερε τα εξής: «Με συγχωρείτε, κυρίες μου, που δεν μπορώ να σηκωθώ».
Η επιγραφή στον τάφο του Ντίνου Ηλιόπουλου
Η “απαγωγή” της Αλίκης: Όταν ο Ντίνος Ηλιόπουλος προσπάθησε να “απαγάγει” την Βουγιουκλάκη
Ντίνος Ηλιόπουλος: Πολλές ταινίες γυρίζονταν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρίσκονται μαζί ακόμη και στο ίδιο μέρος, δύο ανταγωνιστικά συνεργεία. Μάλιστα, εκεί δοκιμάζονταν οι σχέσεις των συντελεστών.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπήρχαν βεντετισμοί και αντιπαραθέσεις. Ορισμένες φορές αυτή η συνάντηση έδινε την αφορμή για παιχνίδια μεταξύ των ανταγωνιστών. Κάτι αντίστοιχο συνέβη το καλοκαίρι του 1961. Τότε, συναντήθηκαν τα συνεργεία δύο ταινιών. Σε αυτές πρωταγωνιστούσαν η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Ντίνος Ηλιόπουλος.
Ντίνος Ηλιόπουλος: Το απειλητικό μήνυμα
Η Βουγιουκλάκη πρωταγωνιστούσε στην ταινία “Η Λίζα και η άλλη”, ενώ ο Ηλιόπουλος ήταν ο “Ατσίδας” σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, με τον οποίο η Αλίκη είχε συνεργαστεί στη “Μουσίτσα”. Υπήρχε γενικά ένα κλίμα οικειότητας, το οποίο μεταφράστηκε με μια παιχνιδιάρικη διάθεση. Οι άνδρες του “Ατσίδα” αποφάσισαν να απαγάγουν την “βασίλισσα της ελληνικής οθόνης”, όπως θα περιγραφόταν η Βουγιουκλάκη στο διαφημιστικό της ταινίας της λίγους μήνες αργότερα.
Όμως δεν θα μπορούσαν άνθρωποι του θεάτρου να επιχειρήσουν μια κανονική απαγωγή. Θα έπρεπε αυτή να έχει ένα θεατρικό, θεαματικό περιεχόμενο. Έτσι, λοιπόν, έβαψαν τα πρόσωπά τους με μπογιές, φόρεσαν φτερά (από κάποιο ξεσκονιστήρι) στα κεφάλια τους, τυλίχτηκαν με σεντόνια και άρχισαν να παριστάνουν τους… Ινδιάνους! Ο Ηλιόπουλος αποτέλεσε τον αγγελιαφόρο του “απειλητικού” μηνύματος: “Απαγορεύεται η διάβασις στις σκηνές μας και θέλουμε τη λευκή σταρ. Υπογραφή: ο αρχηγός της φυλής”.
Επειδή, όμως, ως Ινδιάνοι δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν την ελληνική γραφή, χρησιμοποίησαν ινδιάνικα σύμβολα: Το “παρακαλούμε” παραστάθηκε μ’ ένα γονυπετή που ικέτευε, για το”απαγορεύεται” χρησιμοποιήθηκε ένα απαγορευτικό βέλος της τροχαίας, ένα σφυροδρέπανο συμβόλιζε τη “διάβαση”, ενώ ο αρχηγός παραστάθηκε με μια σημαία, μια μούντζα κι ένα σχεδιάγραμμα της οδού Φυλής!
Όσον αφορά τη “λευκή σταρ”, δηλαδή την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο συμβολισμός έγινε σχεδιάζοντας ένα τσουβάλι με σιτάρι.
Οι δύο επιπλέον που μετέφεραν το μήνυμα
Δεν ήταν μόνος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Μαζί με τον Ηλιόπουλο, το μήνυμα μετέφεραν ακόμη δύο ηθοποιοί του “Ατσίδα”. O Παντελής Ζερβός υποδυόταν τον μάγο της υποτιθέμενης ινδιάνικης φυλής, ενώ ο Στέφανος Στρατηγός είχε το ρόλο του μεταφραστή. Και ενώ εκπλήρωναν την αποστολή τους μεταφέροντας το μήνυμα στους εργαζόμενους του αντίπαλου συνεργείου, μια ομάδα παιδιών άρχισε να φωνάζει – για πλάκα προφανώς: “Ινδιάνοι, Ινδιάνοι” και άρχισαν να τους πετούν.. πέτρες! Ευτυχώς δεν χτύπησε κανείς, όμως τα σχέδια απαγωγής της “λευκής σταρ” απέτυχαν.
Ωστόσο, στο τέλος όλοι βγήκαν μια αναμνηστική φωτογραφία, που δημοσιεύτηκε (μαζί με την ιστορία) στην εφημερίδα “Εμπρός” της 11.11.1961, δυο μέρες πριν την πρεμιέρα της ταινίας “Η Λίζα και η άλλη” στους κινηματογράφους – προφανώς η επιλογή της ημερομηνίας δεν έγινε τυχαία. Η φωτογραφία δεν είναι πολύ καλής ποιότητας, όμως στο τέρμα δεξιά διακρίνεται ο Στέφανος Στρατηγός, παραδίπλα (στραμμένος στην Αλίκη) ο Ντίνος Ηλιόπουλος), ενώ τρίτος και τέταρτος από αριστερά (ακριβώς δίπλα στην ηθοποιό) ο Γιάννης Δαλιανίδης και ο Παντελής Ζερβός.
