Ο Ντίνος Δημόπουλος γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1921. Ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και συγγραφέας, γνωστός κυρίως για την ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο.Το 2001 τιμήθηκε στο 42ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, για το σύνολο της προσφοράς του.
Της: Έπη Τρίμη
Υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικός και, παρά την άνιση φιλμογραφία του, θεωρείται κεντρική μορφή του ελληνικού κινηματογράφου των δεκαετιών του 1950 και του 1960.
Ενώ ήταν ακόμη παιδί, εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Δραπετσώνα. Από μικρός αγάπησε το θέατρο και τον κινηματογράφο, παρακολουθώντας ταινίες με τον φίλο του Βασίλη Διαμαντόπουλο. Απέτυχε στις εξετάσεις της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, αλλά σπούδασε στη Δραματική Σχολή Γιαννούλη Σαραντίδη. Την περίοδο αυτή εντάχθηκε στο ΕΑΜ και την Πανσπουδαστική.
Ο Ντίνος Δημόπουλος παντρεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη σύζυγός του ήταν η ηθοποιός Βεατρίκη Δεληγιάννη, με την οποία απέκτησε έναν γιο. Το 1970 παντρεύτηκε την επίσης ηθοποιό και συχνή συνεργάτιδά του Φλωρέττα Ζάννα.
Ο Ντίνος Δημόπουλος άρχισε την καλλιτεχνική του πορεία ως ηθοποιός το 1946, στην παράσταση Οι Γερμανοί ξανάρχονται των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου. Ακολούθως, ερμήνευσε ρόλους σε έργα κλασικών δημιουργών, όπως ο Σοφοκλής, ο Λουίτζι Πιραντέλο, ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω και ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ενώ υπήρξε επί σειρά ετών βοηθός σκηνοθέτη του Αλέξη Μινωτή. Στον κινηματογράφο, το ντεμπούτο του ήρθε το 1948 με τη συμμετοχή στην ταινία Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948) του Αλέκου Σακελλάριου, επαναλαμβάνοντας τον ρόλο που είχε παίξει στην θεατρική παράσταση. Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Γρηγόρη Γρηγορίου (Θύελλα στο φάρο – 1950, Μεγάλοι δρόμοι – 1953) και τον Μαυρίκιο Νόβακ (Κατέστρεψα μια νύχτα τη ζωή μου – 1951).
Το 1953 ο Δημόπουλος διασκεύασε το θεατρικό Το κουρέλι του Ντάριο Νικοντέμι, για τους σκοπούς της ταινίας Οι ουρανοί είναι δικοί μας (1953), και πρότεινε στην Φίνος Φιλμ να τη σκηνοθετήσει ο Γιώργος Τζαβέλλας. Ωστόσο, ο Φιλοποίμην Φίνος τον έπεισε να αναλάβει ο ίδιος κι έτσι ο Δημόπουλος σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία.Το επόμενο εγχείρημά του, Χαρούμενο ξεκίνημα (1954), αποτελεί το πρώτο μιούζικαλ του ελληνικού κινηματογράφου.
Στη συνέχεια, ο Δημόπουλος σκηνοθέτησε τις Τζο ο Τρομερός (1955) και Το αμαξάκι (1957), που προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι.Αξιόλογο χαρακτηριστικό των ταινιών αυτών είναι ότι μέσα από τις κωμικές καταστάσεις, αντανακλώνται οι κοινωνικές εντάσεις της εποχής. Το 1958 σκηνοθέτησε τον Άνθρωπο του τραίνου, που θεωρείται ένα από τα πρώτα ελληνικά φιλμ νουάρ και μια από τις πιο υποτιμημένες ταινίες του. Η Αστέρω (1959) γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ήταν υποψήφια για τη Χρυσή Άρκτο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου Σηματοδότησε επίσης την αρχή της πολυετούς συνεργασίας του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Ο Δημόπουλος σκηνοθέτησε περισσότερες από σαράντα ταινίες, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα ειδών. Ίσως η κορυφαία του ταινία είναι η Μανταλένα (1960), που προτάθηκε για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Κάποιες από τις πιο επιτυχημένες κωμωδίες του Δημόπουλου, πολλές από τις οποίες περιέχουν αισθηματικά στοιχεία, είναι οι Το κλωτσοσκούφι (1960), Δεσποινίς διευθυντής (1964), Μια τρελλή τρελλή οικογένεια (1965), Τζένη Τζένη (1966), Η αρχόντισσα κι ο αλήτης (1968) και Η νεράιδα και το παλικάρι (1969). Άλλες σημαντικές ταινίες του είναι τα δράματα Λόλα (1964), Κοινωνία ώρα μηδέν (1966) και Κατηγορώ τους ανθρώπους (1966), το νουάρ Πυρετός στην Άσφαλτο (1967) και οι πολεμικές ταινίες Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967) και Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969).
Ο Ντίνος Δημόπουλος ασχολήθηκε εκτεταμένα και με το θέατρο, αρχικά ως ηθοποιός και αργότερα ως σκηνοθέτης έργων Ελλήνων και ξένων δημιουργών. Ο ίδιος έγραψε επτά θεατρικά έργα και δώδεκα βιβλία, πολλά από τα οποία ανήκουν στην παιδική λογοτεχνία.
Ο Ντίνος Δημόπουλος απεβίωσε σε ηλικία 82 ετών στις 28 Φεβρουαρίου 2003 από καρδιακή προσβολή και τάφηκε στην Ραφήνα.Γιος του είναι ο παρουσιαστής Χρήστος Δημόπουλος.