Ο Νίκος Βανδώρος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Δεκεμβρίου του 1924 και είναι Έλληνας ηθοποιός. Επίσης, υπήρξε ενεργός πυροσβέστης στις τάξεις του Πυροσβεστικού Σώματος από το 1943 και για 33 χρόνια.
Της: Έπη Τρίμη
Ο πατέρας του, Γεράσιμος Βανδώρος, υπήρξε για μικρό διάστημα βαρύτονος του μελοδράματος και η μητέρα του (με το ψευδώνυμο Σόνια Ιατρίδου) εμφανίσθηκε στο θέατρο ως υψίφωνος της οπερέτας.
“Δόξα τω Θεώ, έζησα πολλά γεγονότα, ευχάριστα και δυσάρεστα. Εγώ δεν κατατάχτηκα στον Στρατό. Ζούσα τότε στην καρδιά της Αθήνας όταν μπήκαν μέσα οι Γερμανοί. Σαν να ακούω ακόμα και σήμερα μια βοή, μια οχλαγωγία και μια αναστάτωση του κόσμου. Κανείς δεν ήξερε τι θα γίνει, κανείς δεν γνώριζε τίποτα για τον εχθρό, είχε πει ο Νίκος Βανδώρος. Γενικά υπήρξε φτώχεια, ωστόσο ως οικογένεια δεν θα έλεγα ότι τη γνωρίσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Υπήρξαν άλλες οικογένειες πιο φτωχές από τη δική μου. Η οικογένειά μου ήταν εύπορη, όμως καταστράφηκε την εποχή του πολέμου. Ο πατέρας μου ήταν πολιτικός μηχανικός”.
Ο Νίκος Βανδώρος σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή, στη μελοδραματική σχολή του Ελληνικού Ωδείου και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίσθηκε στη σκηνή ως τενόρος σε οπερέτα το 1956. Στο θέατρο πρόζας άρχισε τη σταδιοδρομία του το 1958 με τον θίασο Χατζίσκου.
Συνεργάστηκε επίσης με τους θιάσους του Δημήτρη Μυράτ, του Δημήτρη Φωτόπουλου, της Έλλης Λαμπέτη, της Σμαρούλας Γιούλη, του Διονύση Παγουλάτου, της Α. Μαντζουράνη, του Κωστή Λειβαδέα, του Λάμπρου Κωνσταντάρα, με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη, κ.ά.
Στον κινηματογράφο έπαιξε σε 27 ταινίες, όπως η «Τζένη, Τζένη» (1965). Ερμήνευσε ρόλους και σε τηλεοπτικές σειρές (χαρακτηριστικός ο ρόλος του στη σειρά Στο κάμπινγκ).
Ο Νίκος Βανδώρος υπήρξε πρόεδρος του Σωματείου Καλλιτεχνών Επτανήσου ενώ τιμήθηκε και με μετάλλιο από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.
Ασχολήθηκε και με την συγγραφή θεατρικών έργων, όπως τα παιδικά Το όνειρο της Ισαβέλλας
και Η αρχοντοπούλα και ο μικρός τσιγγάνος. Γιος του Ν. Βανδώρου είναι ο επίσης ηθοποιός Θεόφιλος Βανδώρος.
Δε νοσταλγώ τα παλιά, ζω το σήμερα, είχε πει στην Espresso ο Νίκος Βανδώρος πριν λίγες ημέρες. Είναι όμορφο πράγμα να έχεις αφήσει πίσω σου μια ωραία ιστορία και να προχωράς μπροστά ατενίζοντας το μέλλον, όσο σύντομο κι αν είναι αυτό. Ίσως αυτός είναι και ένας τρόπος να μη σκέφτεσαι ότι πέρασαν τόσα πολλά χρόνια πάνω από την πλάτη σου” είπε χαρακτηριστικά, ενώ αναφερόμενος στην εποχή της… βιντεοκασέτας και τον Σωτήρη Μουστάκα, επισήμανε:
“Δεν θεωρώ τον Μουστάκα μεγάλο ηθοποιό. Πώς; Από πού; Ήταν απλά ένας κωμικός ηθοποιός και τίποτε άλλο.
Θεωρώ πολύ μεγάλο ηθοποιό και κωμικό τον Βασίλη Λογοθετίδη, ο οποίος προηγείται όλων μας. Αν δεν έχεις δει τον Λογοθετίδη στο θέατρο, δεν μπορείς να πεις κανέναν άλλον μεγάλο ηθοποιό. Επίσης μεγάλος ηθοποιός ήταν ο Αυλωνίτης. Το θέατρο παραληρούσε όταν έπαιζε ο Βασίλης. Μεγάλος ηθοποιός ήταν ο Αλεξανδράκης. Έκαναν ουρές στα θέατρα για να τον δουν! Αυτοί ήταν μεγάλοι ηθοποιοί” ανέφερε μεταξύ άλλων.
Πηγές: Ελληνικός Κινηματογράφος | wikipedia | Espresso