Ο Νίκος Ρίζος γεννιέται στις 30 Σεπτεμβρίου 1924 στην Πέτα της Άρτας, μέσα σε οικογένεια της εργατικής τάξης.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Το 1946, σε ηλικία 22 ετών, εγκαταλείπει την Άρτα για την Αθήνα, ερχόμενος στην πρωτεύουσα με σκοπό να σπουδάσει.Το θεατρικό σανίδι και το γυναικείο φύλο ήταν τα πάθη του.Τα δε τελευταία χρόνια της ζωής του διέμενε στου Γκύζη.
Μεγάλωσε βλέποντας Χοντρό-Λιγνό. Διάβαζε ποίηση και είχε για μέντορα τον Ορέστη Μακρή. Από την Άρτα έφυγε σε ηλικία 22 ετών με ένα κατοστάρικο στην τσέπη και ήρθε στην Αθήνα, με σκοπό να σπουδάσει στην Πάντειο Σχολή.
Λόγω της καταραμένης φτώχειας, είναι υποχρεωμένος να βρει αμέσως δουλειά και οι περιστάσεις τον φέρνουν στο θέατρο.
Καθώς την εποχή εκείνη οι διάλογοι και τα νούμερα των ηθοποιών αντιγράφονταν με το χέρι από το πρωτότυπο του συγγραφέα, υπήρχε ξεχωριστή θέση στις θεατρικές επιχειρήσεις για τους «αντιγραφείς»: αυτή είναι και η πρώτη εμπλοκή του νεαρού Ρίζου με το θέατρο.
Το ύψος του που μόλις ξεπερνούσε το 1,50 και για το οποίο αυτοσαρκαζόταν συχνά στις ταινίες που όλοι έχουμε αγαπήσει, όχι μόνο δεν αποτέλεσε τροχοπέδη στην καριέρα του ως ηθοποιός, αλλά τον ανέδειξε σε «γίγαντα» τόσο στον κινηματογράφο όσο και στις καρδιές μας.
«Να είσαι σεμνός Νίκο» του έλεγε ο Μακρής. «Όσο ψηλά κι αν φτάσεις – γιατί βλέπω ότι έχεις ψυχή και θα φτάσεις – ποτέ μη φουσκώσεις. Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι σεμνοί. Δεν κάνουν επίδειξη. Το μεστωμένο στάχυ, που είναι γιομάτο από καρπό, είναι γυρτό. Το γυρτό σημαίνει σεμνότητα. Το αδειανό στάχυ, πάει όπου φυσάει ο αέρας, γιατί δεν έχει τίποτα μέσα του».
Έφτασε ψηλά αλλά ποτέ δεν φούσκωσε, ακολουθώντας τη συμβουλή του καλού του φίλου. Μάλιστα είχαν την ίδια ημέρα γενέθλια με τον μεγάλο Ορέστη Μακρή.
Η Μαρίκα Κοτοπούλη φέρεται να του είχε πει: «Έλα, Παναγιά μου! Πώς χώρεσε μωρέ σε αυτό το κορμάκι τόσο ταλέντο;». Ο ηθοποιός χάρισε απλόχερα το γέλιο στο κοινό για περίπου 50 χρόνια, πρωταγωνιστώντας σε 300 περίπου ταινίες.
Η επαγγελματική πορεία ως ηθοποιός
Μετά τον αντιγραφέα ,ο Νίκος Ρίζος εργάστηκε ως υποβολέας, πριν εκτιμηθεί τελικά το ασύλληπτο κωμικό του στοιχείο και ανέβει επιτέλους στο σανίδι, στην επιθεώρηση «Όασις», αν και το επίσημο ντεμπούτο του ως ηθοποιού θα έρθει το καλοκαίρι του 1948 στην κλασική επιθεώρηση του «Άνθρωποι, Άνθρωποι» του Αλέκου Σακελάριου, ο οποίος ήταν και ο πρώτος που διέκρινε την κωμική φλέβα του Ρίζου.
Το νούμερο του Ρίζου και της Σπεράντζας Βρανά «το Τραμ το Τελευταίο» χάλαγε κυριολεκτικά κόσμο, κάνοντας τη μεγάλη μας πρωταγωνίστρια Μαρίκα Κοτοπούλη να του πει: «Έλα, Παναγιά μου! Πώς χώρεσε μωρέ σε αυτό το κορμάκι τόσο ταλέντο;». Σύντομα στο αθηναϊκό θεατρόφιλο κοινό είχαν κυκλοφορήσει τα μεγάλα νέα: «να πάτε να δείτε τον κοντό που παίζει στο “Μετροπόλιταν”». Η γέννηση του μεγάλου μας κωμικού είχε μόλις συμβεί…
Ο γίγας της Κυψέλης, το παιδί της πιάτσας, ο μάγκας, ο «πινέζας» που δεν μάσαγε ποτέ, ο καθηγητής Ντερέκης και κυρίως ο «κοντός» του ελληνικού σινεμά χάριζε απλόχερα γέλιο στα 50 χρόνια που μέτρησε η διαδρομή του στην ελληνική show business!
Ο Νίκος Ρίζος ως θεατρικός παραγωγός
Μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ζωής του ήταν ότι ο Ρίζος υπήρξε και εξίσου επιτυχημένος θιασάρχης: το 1959 δημιούργησε τον δικό του θίασο (με τον Γκιωνάκη και τον Μηλιάδη), ενώ το 1961 παρακίνησε τα άλλα δύο «ιερά τέρατα» της εποχής, τον Αυλωνίτη και τη Βασιλειάδου, να ιδρύσουν τη θεατρική επιχείρηση «Βασίλης Αυλωνίτης-Γεωργία Βασιλειάδου-Νίκος Ρίζος», που μέχρι το 1965 περιόδευσε με εκκωφαντική επιτυχία τόσο στην ελληνική επικράτεια όσο και την ομογένεια (κυρίως στη Γερμάνια).
Ο Ρίζος ήταν το εμπορικό δαιμόνιο της παραγωγής αυτής, το οποίο συνεχίστηκε και σε άλλες θεατρικές επιχειρήσεις που ίδρυσε κατόπιν, με την καλλιτεχνική του διεύθυνση και την επιχειρηματική του καριέρα να εκτείνεται σε βάθος χρόνου 27 ετών. Η τελευταία του εμπορική περιπέτεια σημειώθηκε το 1986, μετατρέποντας τον ιστορικό κινηματογράφο του αθηναϊκού κέντρου «Άστορ» σε θέατρο, το οποίο διηύθυνε με μαεστρία ως το 1990…
Η εποχή της βιντεοκασέτας και τηλεοπτική καριέρα
Ο Νίκος Ρίζος έκανε με επιτυχία το πέρασμα στις φθηνές παραγωγές της λεγόμενης «εποχής της βιντεοκασέτας» στη δεκαετία του ’80, παίρνοντας μέρος σε αναρίθμητες ταινίες, ως μύθος πια του ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Ρίζος είχε παρουσία και στην τηλεόραση, με τον ίδιο να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο των σειρών «Ο Δρόμος», έχοντας στο πλευρό του τη Μάρθα Καραγιάννη, αλλά και στο σίριαλ η «Αίθουσα του Θρόνου» το 1998, που έμελλε να είναι και η τελευταία του εμφάνιση…
Προσωπική ζωή και θάνατος
Ο αξέχαστος κωμικός ήταν παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Έλσα Λαμπροπούλου (Ρίζου), με την οποία απέκτησαν έναν γιο.
Η γνωριμία του Νίκου Ρίζου με τη σύζυγό του Έλσα και η πρόταση γάμου ενώπιον της πεθεράς του…
Σε συνέντευξή του ο Νίκος Ρίζος είχε περιγράψει τη γνωριμία τους: «Τη γνώρισα στη Σχολή Ζουρούδη. Σπουδαίο ταλέντο, χορεύτρια και πάρα πολύ όμορφη κοπέλα… Όταν την πρωτοείδα, είπα στη γυναίκα του Φωτόπουλου: «Ρε Μαργαρίτα, τη βλέπεις αυτή την κοπέλα που μοιάζει με την Τζίλντα;». Είχε το μαλλί όπως το είχε η Ρίτα Χέιγουορθ… Λέω: «Αυτή θα είναι η αυριανή μου γυναίκα». «Αϊντε να χαθείς, ρε σαχλέ» μου λέει η Μαργαρίτα. «Δεν ντρέπεστε κι εσύ κι ο Γκιωνάκης…». Μέσα στην ίδια σεζόν πήγα και τη ζήτησα. Ερχότανε η μάνα της, την έφερνε και την έπαιρνε.
Πιάνω λοιπόν τη μάνα της αποβραδίς και της λέω: Πάμε να φάμε; Πήγαμε, φάγαμε και εκεί της το ξεφούρνισα: «Θα παντρευτώ την κόρη σου!»…
Οι γονείς της κοπέλας, έδωσαν τη συγκατάθεσή τους και σύντομα το ζευγάρι παντρεύτηκε. Η Έλσα πήρε το επίθετο του συζύγου της και με αυτό έγινε γνωστή στον κινηματογράφο, καθώς έπαιξε σε περίπου 30 ταινίες, πολλές από αυτές στο πλευρό του, ερμηνεύοντας χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους. Ο Νίκος και η Έλσα Ρίζου, απέκτησαν ένα γιο τον Κωνσταντίνο….
Ο ηθοποιός λίγο πριν από τον θάνατό του είχε αποκαλέσει τη σύζυγό του «κορωνίδα» ενώ είχε δηλώσει πως «η Έλσα ήταν ένα κομμάτι του»….
Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του , η Έλσα Ρίζου είχε δηλώσει πως ακόμα δεν το είχε ξεπεράσει. Στα μάτια της, όπως είπε, ο άντρας της δεν ήταν ποτέ κοντός: «Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα, είναι πολύ νωπό για μένα να ξεπεράσω αυτόν τον άνθρωπο που αναπνέαμε μαζί 40 χρόνια. Μετά τον θάνατό του δεν μπορούσα να δω τις ταινίες που παίζαμε». Όταν γνωρίστηκαν, δεν τον ερωτεύτηκε αμέσως, αλλά όπως αποδείχτηκε τα συναισθήματά της ήταν έντονα και αληθινά: «Εγώ δεν τον ερωτεύτηκα, αγάπησα αμέσως όλα τα χαρίσματά του. Ποτέ δεν τον είδα κοντό. Ήταν τόσο ψηλός σε αισθήματα που το κάλυπτε. Εμπιστευόμουν τυφλά τον Νίκο»….είχε αποκαλύψει.
Ο γιος του Νίκου Ρίζου αποκαλύπτει: Ξεψύχησε στον δρόμο
Στις 20 Απριλίου συμπληρώθηκαν 21 χρόνια από τότε που ο γίγαντας του γέλιου έφυγε από τη ζωή εντελώς ξαφνικά. Σήμερα ο γιος του Νίκου Ρίζου και της Έλσας Ρίζου, Κώστας, μιλά για τον θάνατο του πατέρα του, ενός από τους πιο σπουδαίους Έλληνες κωμικούς.
“Καταρχάς στο σπίτι μας υπάρχει Νίκος Ρίζος, είναι ο γιος μου. Άρα ως όνομα δεν μου λείπει. Μου λείπει όμως η παρουσία του πατέρα μου, μου λείπουν το χιούμορ του, οι αγκαλιές του, τα αστεία μας. Ως πατέρας ο Νίκος ήταν άψογος σε όλα του. Ο,τι καλύτερο μπορούσε να μου δώσει μού το έδωσε. Ως ηθοποιός ήταν μοναδικός, όπως λένε όλοι, και λείπει από το θέατρο” είχε πει.
Ερωτηθείς τι θυμάται από τη μέρα του θανάτου του, απαντά: “Μια μαύρη μέρα για την οικογένειά μας. Ήταν Τρίτη 20 Απριλίου. Το πρωί, προτού πάω στη δουλειά, ένιωσε μια αδιαθεσία. Μου λέει «Κώστα, παιδί μου, δεν νιώθω καλά σήμερα». Δεν κατάλαβα ότι ήταν κάτι σοβαρό. Του λέω «μπαμπά, πήγαινε κάνε γενικές εξετάσεις και θα έρθω εγώ το μεσημέρι να δούμε τι συμβαίνει”.
“Το μεσημέρι με παίρνει τηλέφωνο η μαμά μου και μου λέει «Κώστα, πηγαίνουμε τον μπαμπά σου στο νοσοκομείο». Ήταν όμως αργά! Δεν πρόλαβε να φτάσει στο «Αλεξάνδρα», ξεψύχησε στον δρόμο από οξύ πνευμονικό οίδημα. Θυμάμαι είχε ήδη κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Περοκέ, στην παράσταση «Καλομελέτα και έρχεται», και έλεγε συνέχεια πόσο πολύ του άρεσε και γελούσε με τον Βουτσά και τον Ψάλτη που έπαιζαν μαζί. Μέχρι τελευταία στιγμή ήταν μάχιμος” προσθέτει ο Κώστας Ρίζος,.
Το μοναχοπαίδι του Νίκου Ρίζου υπογραμμίζει ότι ο πατέρας του ήθελε να πεθάνει στο σανίδι: “Ο μπαμπάς μου ήθελε να πεθάνει μάχιμος και το έκανε πράξη. Του το έλεγε συνέχεια ο Ορέστης Μακρής, που έπαιζαν μαζί στην αρχή της καριέρας του, το ’53- ’54. “Βλάχο, πάνω στη σκηνή θα πεθάνεις εσύ με τέτοιο ταλέντο”. Όπως και έγινε”.
Κηδεύτηκε με πλήθος κόσμου στο Α΄ Νεκροταφείο.
