Η Νίκη Τριανταφυλλίδη ήταν μια εξαιρετικά προικισμένη ηθοποιός, διάσημη για την απαράμιλλη ομορφιά της και την ακλόνητη αφοσίωσή της στις αξίες της.
Γεννημένη στην Αθήνα το 1942 και με ποντιακή καταγωγή, η Νίκη Τριανταφυλλίδη ανήκε σε μια οικογένεια με ισχυρές καλλιτεχνικές παραδόσεις. Ο πατέρας της, Νίκος Τριανταφυλλίδης, ήταν συνθέτης, και αυτή η επιρροή την οδήγησε στον καλλιτεχνικό δρόμο.
Από νεαρή ηλικία, η Νίκη έδειξε το ταλέντο της στην υποκριτική, παρακολουθώντας μαθήματα στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Η εξωτική της εμφάνιση και το εξαιρετικό της ταλέντο στην υποκριτική την ανέδειξαν γρήγορα σε μία από τις πιο αγαπητές ηθοποιούς της εποχής της.
Η καριέρα της Νίκης Τριανταφυλλίδη άνθισε τη δεκαετία του ’60, με συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες. Οι ερμηνείες της σε έργα όπως “Ο Ουρανός” του Τάκη Κανελλόπουλου και “Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα” ανέδειξαν το ταλέντο της, κερδίζοντας την αγάπη του κοινού. Συνέχισε να ξεχωρίζει με αξιοσημείωτες εμφανίσεις σε παραγωγές όπως το “Λεωφορείο ο Πόθος” και στις ταινίες “Ο Τάφος των Εραστών” και “Αστραπόγιαννος”.
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο περιοδικό Ρομάντζο, το 1969, λέγοντας: «Οι κωμωδίες που παίζονται στον κινηματογράφο είναι πολύ χαμηλού επιπέδου. Βέβαια και ένα μέρος του κοινού είναι ακαλλιέργητο και αποστολή μας είναι να το καλλιεργήσουμε. Η καλύτερη ταινία που έχω γυρίσει μέχρι τώρα είναι Ο τάφος των εραστών και η χειρότερη μια ταινία που έκανα την τυφλή.[…] Δεν προσαρμόζομαι εύκολα γιατί δεν κάνω συμβιβασμούς στη ζωή μου. Και επειδή τη ζωή μας την διαμορφώνουμε συνήθως οι ίδιοι, είμαι αρνητική σε κάθε συμβιβασμό».
Παρά τις επαγγελματικές της επιτυχίες, η ζωή της Νίκης Τριανταφυλλίδη ήταν γεμάτη προκλήσεις. Αντιμετώπισε δυσκολίες στην τηλεόραση και πολλές ατυχίες στην καριέρα της. Ένα σημαντικό ορόσημο ήταν όταν το 1992 αποφάσισε να ανοίξει το δικό της θέατρο στην πλατεία Βάθης, το Θέατρο Νίκη Τριανταφυλλίδη. Παρά τις υποσχέσεις για βοήθεια, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε, κάτι που την επηρέασε τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά.
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη έφυγε από τη ζωή το 2013, αφήνοντας πίσω της ένα πλούσιο καλλιτεχνικό έργο και μια κληρονομιά που συνεχίζει να εμπνέει νέους καλλιτέχνες. Η ζωή της, γεμάτη πάθος για την τέχνη και αμετάκλητη αφοσίωση παρά τις αδικίες και τα εμπόδια, αποτελεί παράδειγμα δύναμης και επιμονής.
Δεν ήταν απλώς μια ηθοποιός, αλλά μια ανένταχτη και δυναμική προσωπικότητα που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο. Η ιστορία της μας υπενθυμίζει τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και την αξία της τέχνης ως μέσο έκφρασης και αντοχής απέναντι στις δυσκολίες της ζωής.
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα και ήταν κόρη του συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της φοίτησε στις δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Πέλλου Κατσέλη. Ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Κώστα Μεσσάρη, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη.
Της: Έπη Τρίμη
Η πρώτη της εμφάνιση στο σανίδι έγινε το 1963, με τον θίασο Αλέκας Κατσέλη στην παράσταση του έργου του Λόρκα Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στη βραβευμένη αντιπολεμική ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου Ουρανός.
Από την αρχή της σταδιοδρομίας της, η Νίκη Τριανταφυλλίδη καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια και το 1971 το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου της απένειμε το βραβείο Μαρίκα Κοτοπούλη ως την καλύτερη ηθοποιό της περιόδου 1970-1971. Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, για την ταινία μικρού μήκους Συνηθισμένο μου όνειρο, στην οποία εκτός από την ίδια έπαιζαν και οι σκηνοθέτες Παντελής Βούλγαρης και Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως στον Αστραπόγιαννο στο πλευρό του Νίκου Κούρκουλου, στη Μοίρα ενός αθώου δίπλα στον Πέτρο Φυσσούν και στην Ευρυδίκη ΒΑ 2Ο37 του Νίκου Νικολαΐδη. Το 1976 ερμήνευσε τον ρόλο της Στέλλα Βιολάντη στην τηλεοπτική διασκευή του ομώνυμου έργου του Γρηγορίου Ξενόπουλου, που προβλήθηκε από την ΕΡΤ1.
Δραστήριο στέλεχος του ΚΚΕ, υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης (ΠΑΠΟΚ) το 1977. Δίδαξε στις δραματικές σχολές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Πέλλου Κατσέλη. Έγραψε τα θεατρικά έργα Πάρτυ στο σπίτι της Ελισσάβετ Π., Ηχώ και νάρκισσος, Τρελλή Ελένη, τα οποία παρουσιάστηκαν σε δική της σκηνοθεσία. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του θιάσου Θέατρο Συνόλου και στη δεκαετία του ’90 δημιουργός του θεάτρου Τριανταφυλλίδη στην πλατεία Βάθη.
-Δεν προσαρμόζομαι εύκολα γιατί δεν κάνω συμβιβασμούς στην ζωή μου και επειδή την ζωή μας την διαμορφώνουμε συνήθως οι ίδιοι, είμαι αρνητική σε κάθε συμβιβασμό.
-Ακόμα και στον έρωτα δεν κάνω κανένα συμβιβασμό. Άλλο να έχεις κατανόηση και άλλο να κάνεις συμβιβασμό. Συμβιβασμός σημαίνει αυτά που βλέπεις να τα παραβλέπεις.
-Τον γάμο τον πιστεύω με ολότελα διαφορετικά κριτήρια από τον πολύ κόσμο. Με μια μορφή ελευθερίας και κατανόησης.
-Αν δεν είχα να φάω θα αναγκαζόμουν να παίξω σε δουλειές που δεν τις πίστευα , αλλά άλλο αυτό και άλλο να θέλω να αγοράζω αυτοκίνητα κτλ.
-Εκείνο που φταίει είναι ότι έχουν παρακάνει εμπόριο το θέατρο.
-Οι δυνάμεις στο θέατρο έχουν διασκορπιστεί για να τα βάζει ο καθένας στην τσέπη του. Έπειτα είναι και η φθορά του επαγγέλματος . Από την ώρα που ένας ηθοποιός πιάνεται και καταφέρνει να κάνει θίασο εννοεί το έργο να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του και το κοινό να μην έχει μάτια παρά μόνο για αυτόν.
-Οι κωμωδίες που παίζονται στον κινηματογράφο είναι πολύ χαμηλού επιπέδου. Βέβαια και ένα μέρος του κοινού είναι ακαλλιέργητο και αποστολή μας είναι να το καλλιεργήσουμε.
-Η καλύτερη ταινία που έχω γυρίσει μέχρι τώρα είναι ”ο τάφος των εραστών” και η χειρότερη μια ταινία που έκανα την τυφλή, δήλωνε τον Οκτώβριο του 1969 στο εβδομαδιαίο περιοδικό ”Ρομάντσο”.
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση της υγείας της διαρκώς χειροτέρευε, καθώς από τα νεανικά της χρόνια είχε πρόβλημα με τα οστά των κάτω άκρων. Παρέμενε στο σπίτι της, καθώς δεν μπορούσε να περπατήσει και οι όποιες μετακινήσεις της (ακόμα και οι τελευταίες εμφανίσεις της στη σκηνή) γίνονταν με αναπηρικό καροτσάκι. Η Νίκη Τριανταφυλλίδη πέθανε στην Αθήνα στις 13 Μαΐου 2013.