Ο Αθανάσιος (Νάσος ή Θάνος) Κεδράκας γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 21 Νοεμβρίου 1915. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου, από όπου αποφοίτησε το 1942.
Της Έπη Τρίμη
Τον μάθαμε ως καλοσυνάτο και καλόκαρδο μεροκαματιάρη, ως αδικημένο και περιθωριοποιημένο χωριάτη, ως ταπεινωμένο και καταφρονεμένο μικροαστό ή ως φουκαρά που υποκύπτει συνήθως κάτω από το βάρος της κοινωνικής αδικίας που δεσπόζει στη μεταπολεμική Ελλάδα. Άλλοτε πάλι είναι ο πιστός φίλος με την τεράστια αισιοδοξία και αγάπη για τη ζωή, που επιμένει να επιλέγει τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη προς τους άλλους σε πείσμα των καιρών.
Συγχρόνως, ο Νίκος Κεδράκος ήταν καθηγητής δραματολογίας στη δραματική σχολή του Εθνικού Ωδείου, καθώς η πολυσχιδής του δραστηριότητα τέλος δεν φαινόταν να έχει. Στην προσωπική του ζωή, είχε κάνει δύο γάμους, έναν νωρίς-νωρίς στη ζωή του και τον δεύτερο με το ιστορικό πια στέλεχος του ΚΚΕ, Κικίτσα Κεδράκα.
Ο Νάσος Κεδράκος υπηρέτησε όλα τα είδη του θεάτρου, σε θιάσους όπως της κυρίας Κατερίνας, της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Σοφίας Βέμπο, του Κώστα Μουσούρη, του Βασίλη Αργυρόπουλου και του Μάνου Κατράκη.
Την περίοδο 1940-1949 θα γίνει μάλιστα ιδιαιτέρως γνωστός ερμηνεύοντας τα σκετς και τις παρλάτες του Μίμη Τραϊφόρου, σημειώνοντας ανεπανάληπτη θεατρική επιτυχία (μνημονεύονται στα ανθολόγια του νεοελληνικού θεάτρου τα σκετς «Ο Ρωμιός» και «Άντε στο καλό», καθώς και η πρόζα «Σαν την Ελλάδα τη λεβεντομάνα»).
Συμμετείχε στον θίασο Ενωμένοι Καλλιτέχνες (1945-1946), που συγκρότησαν ηθοποιοί προσκείμενοι στο ΕΑΜ, όπως οι Αιμίλιος Βεάκης, Λυκούργος Καλλέργης, Δήμος Σταρένιος, Θόδωρος Μορίδης, Τίτος Βανδής, Αλέξης Δαμιανός και Αλέκα Παΐζη. Για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος του Εθνικού Θεάτρου. Ξεκίνησε τη θητεία του στο Εθνικό το 1941 με τον ρόλο του «Τονίνο» στο έργο του Κάρλο Γκολντόνι Η βεντάλια και την ολοκλήρωσε στις αρχές του 1976 ως «πλοίαρχος» στην κωμωδία του Σαίξπηρ Δωδεκάτη Νύχτα.
Ήταν πάντα δευτεραγωνιστής, ένας «δεύτερος» όμως που δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα τους «πρώτους», τους οποίους πλαισίωνε εξάλλου ιδανικά σε τόσες και τόσες (και άλλες τόσες) ταινίες.
Ο Νάσος Κεδράκος το 1946 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, στο δράμα του Γιώργου Τζαβέλα Πρόσωπα Λησμονημένα. Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην κομεντί του Τζαβέλα Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965), όπου υποδυόταν τον «Μικέ», τον φαρμακοποιό φίλο του πρωταγωνιστή της ταινίας Γιώργου Κωνσταντίνου.
Παρότι έπαιξε σε περίπου 200 ταινίες και είχε πολύχρονη παρουσία στο θεατρικό σανίδι, ο Νάσος Κεδράκας έγινε γνωστός μέσα από την τηλεόραση τη δεκαετία του ’70. Μεγάλη του επιτυχία Ο Φωτογράφος του χωριού, ένα σήριαλ 16 επεισοδίων σε σκηνοθεσία Αντώνη Βογιάζου, που προβλήθηκε από την ΕΡΤ την τηλεοπτική σεζόν 1977-1978. Υποδύεται τον φωτογράφο σ’ ένα ερημωμένο από τη μετανάστευση ελληνικό χωριό του Παρνασσού, τη Βάργιανη. Πολλοί από τους συγχωριανούς του, αλλά και άλλοι από τα γειτονικά χωριά, τον επισκέπτονται για φωτογράφηση, ενώ η προσωπική τους ιστορία γίνεται το θέμα κάθε επεισοδίου.
Ο Νάσος Κεδράκος στρατεύτηκε από νωρίς στις τάξεις της Αριστεράς και είχε ευρύτατη παρουσία στις διεκδικήσεις και τους λαϊκούς αγώνες του ΚΚΕ αλλά και στα εγκλήματα τους. Ιδιαίτερα δε, στην αριστερή πολιτισμική και καλλιτεχνική δραστηριότητα του τόπου μας, παίρνοντας μέρος σε εκδηλώσεις και αναλόγια. Ειδικά στην Ηλιούπολη, όπου ζούσε, ανέπτυξε σπουδαία καλλιτεχνική δραστηριότητα. Όλες οι πόρτες ανοιχτές για τον “ικανό αριστερό”.
Ο Νάσος Κεδράκας πέθανε στις 25 Αυγούστου 1981 από καρδιακή προσβολή και ετάφη στην Ηλιούπολη, όπου διέμενε και δραστηριοποιόταν στα πολιτιστικά δρώμενα του αθηναϊκού προαστίου.