Η Μπέμπα Δόξα (Αγγελική Αγγελοπούλου), ήταν αυτοδίδακτη Πειραιώτισσα «σουμπρέτα», γεννήθηκε το 1919 και πέθανε στις 10 Οκτωβρίου 2000 και ετάφη στον Κόκκινο Μύλο. Στη “Μάντρα” του Αττίκ απέκτησε το ψευδώνυμο “Μπέμπα Δόξα”.
Ήταν κόρη ηθοποιών και πήρε το βάπτισμα της σκηνής από μικρή το 1928, στο βαριετέ «Μικρό Ζάππειο» του Σταθμού Λαρίσης και σύντομα εξελίχθηκε σε ονομαστή πρωταγωνίστρια και θιασάρχιδα του μουσικού θεάτρου.
Η Μάντρα του Αττίκ,(αθηναϊκή μπουάτ) υπήρξε μήτρα καλλιτεχνικής δημιουργίας απ’όπου ξεπήδησαν σπουδαία ταλέντα του τραγουδιού και της υποκριτικής.
Η Μπέμπα Δοξα έγινε γνωστή στην οπερέτα και την επιθεώρηση και συμμετείχε σε παραστάσεις στα θρυλικά θέατρα Ακροπόλ. Περοκέ .Σαμαρτζή. Συνεργάστηκε με τους Ορέστη Μακρή, Βασίλη Αυλωνίτη, Καίτη Ντιριντάουα,Σπεράντζα Βρανά, Κώστα Χατζηχρήστο, Κυριάκο Μαυρέα και μεσουράνησε στις μουσικές παραστάσεις επί σειρά ετών.
Το 1953 ήταν συνθιασάρχης στο «Περοκέ» (με τους: Κ. Ντιριντάουα, Μ. Κοκκίνη, Κ. Μαυρέα, κ.ά.) στην εξαιρετικά επιτυχημένη επιθεώρηση «Και ο μήνας έχει εννιά». Ορισμένα από τα μουσικά έργα που πρωταγωνίστησε: “Μπλε και άσπρο”, “Δώδεκα παρά πέντε”, “Γκρεμισμένη Φωλιά”,”Αυτοκρατορικές βιολέτες”, «Δεν περνάς κυρα-Μαρία», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», κ.λπ.
Ο σύζυγος της θρύλος των μπουλουκιών, Βαγγέλης Κομματάς, είχε πει για τη συμβίωση τους: “Ίσα-ίσα για να ζήσουμε τα φέρναμε βόλτα με τη γυναίκα μου. Δεν μας πείραζε όμως, γιατί ζούσαμε με αγάπη και γέλιο. Όταν έχασα τη σύζυγό μου, έχασα και τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν ήθελα άλλο να ζήσω. Δεν ήθελα να μείνω μόνος μου στη ζωή. Με την Μπέμπα, δεν έτυχε να αποκτήσουμε παιδιά, γιατί είχαμε το μυαλό μας στη δουλειά. Ωστόσο δεν μου λείπουν”.