Μιράντα Μυράτ: Η καριέρα στα 13, η σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, η απώλεια μνήμης και το δύσκολο τέλος

Η Μιράντα Μυράτ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1906 στην Αθήνα και ήταν κόρη δύο σπουδαίων θεατρίνων, του Μήτσου Μυράτ και της Κυβέλης.

Της: Έπη Τρίμη

Ήταν αδελφή του αρχιτέκτονα Αλέκου Μυράτ και ετεροθαλής αδελφή του Δημήτρη Μυράτ, της Αλίκης Νορ και του Γεωργίου Γ. Παπανδρέου (ετεροθαλούς αδελφού του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου).

Οπότε έχει σχέση συγγένειας εξ’ αγχιστείας με τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι δύο γάμοι

Είχε παντρευτεί δύο φορές. Πρώτος της σύζυγος υπήρξε ο Σπύρος Θεοχάρης, με τον οποίον απέκτησαν δύο κόρες, την ηθοποιό Κυβέλη Θεοχάρη και τη χορεύτρια Βάνα Θεοχάρη. Δεύτερος σύζυγος ήταν ήταν ο Λευτέρης Αποστόλου.

Η θεατρική καριέρα

Ξεκίνησε από πολύ μικρή τη θεατρική της καριέρα, από 13 ετών, στο θίασο του πατέρα της Μήτσου Μυράτ και της Μαρίκας Κοτοπούλη. Στη συνέχεια σπούδασε στο Παρίσι και μετά την επάνοδό της στην Ελλάδα διέγραψε μία επιτυχημένη πορεία στο θέατρο ως πρωταγωνίστρια του Εθνικού Θεάτρου και ως καθηγήτρια της Δραματικής Σχολής του. Μαθητές της υπήρξαν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί, όπως ο Σωτήρης Μουστάκας, ο Γιώργος Μαρίνος, ο Κώστας Καρράς και ο Γρηγόρης Βαλτινός.

Η Μιράντα Μυράτ έπαιξε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα όπως «Ο Ποπολάρος» του Γρηγορίου Ξενόπουλου, «Νόρα» και «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν – παράσταση που το μουσικό της μέρος διηύθυνε τότε στο «Εθνικό» ο μεγάλος Έλληνας μαέστρος Δημήτρης Μητρόπουλος – μαζί με τα ιερά τέρατα εκείνης της εποχής (Μινωτής, Παξινού, Αλκαίου, Ρίτα Μυράτ, Σαπφώ Αλκαίου κ.ά.).

Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1928, με πρωταγωνιστικό ρόλο στο αισθηματικό δράμα του Δημήτρη Γαζιάδη «Έρωτας και Κύματα» και ακολούθησε η κωμωδία του Πέλου Κατσέλη «Δεσποινίς Δικηγόρος» (1933). Στη χρυσή εποχή του εμπορικού κινηματογράφου έπαιξε κυρίως ρόλους μητέρας και γιαγιάς («Μπουμπουλίνα», «Δυο μάνες στο σταυρό του πόνου», «Η καρδιά ενός αλήτη», «Θύελλα στο σπίτι των ανέμων» κ.ά), ενώ συμμετείχε και σε τηλεοπτικές σειρές («Μπολσόι Ιβάν και Μπιγκ Τζον», «Το ξενοδοχείο», κ.ά).

Υπήρξε συνεργάτρια του ΕΙΡ και λόγω της μόρφωσης, της ορθοφωνίας της και της φωνητικής της χροιάς, θεωρείτο ειδική στην απαγγελία ποιημάτων και στην ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων.