Ο Σταμάτης Κόκοτας, που έγινε γνωστός τόσο για το ταλέντο του στο τραγούδι, όσο και για τις μακριές φαβορίτες του, πέθανε σε ηλικία 85 ετών, τα ξημερώματα του Σαββάτου, βυθίζοντας στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Ειδικότερα, σήμα κατατεθέν του ήταν οι φαβορίτες του, για τις οποίες έχουν ακουστεί πολλά, ενώ δεν τις αποχωριζόταν για κανέναν λόγο, ούτε όταν του έδιναν δεκάδες εκατομμύρια.
Ο Σταμάτης Κόκοτας δέχτηκε πρόταση από εταιρεία με ξυραφάκια
Όπως είχε αποκαλύψει ο Σταμάτης Κόκοτας «τις αγαπάω. Δεν με ενδιέφεραν τα χρήματα. Για να ξυρίσω τις φαβορίτες, μου έδιναν 50 εκατομμύρια δραχμές. Για εμένα δεν είχε καμία σημασία, τον έστειλα από εκεί που ήρθε. Απ’ την Αμερική ήρθε και τον έστειλα πίσω. Είπα ‘σας ευχαριστώ πολύ, αλλά χτυπήσατε λάθος πόρτα’».
Όσον αφορά τον μύθο που κυκλοφόρησε για τις φαβορίτες του, ο αξέχαστος λαϊκός τραγουδιστής επεσήμανε «τα παιδάκια στα σχολεία λέγανε “Ο Κόκοτας δεν έχει αφτιά γι’ αυτό άφησε τόσο μεγάλες φαβορίτες”», κάτι το οποίο του προξενούσε γέλιο.
Η μεγάλη επιτυχία του Σταμάτη Κόκοτα με το «Γιε μου»
Δύο υποθέσεις για το τραγούδι «Γιέ μου» έλεγαν ότι το τραγούδι αυτό ήταν αφιερωμένο στον Αλέξανδρο, υιό του Ωνάση, για τον θάνατό του, μετά από πτώση του αεροπλάνου του, όπως και ότι το τραγούδι γράφτηκε για ένα πατέρα με ναρκομανή γιο.
Το τραγούδι που τραγούδησε ο Σταμάτης Κόκοτας ήταν σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ενώ την μουσική είχε γράψει ο Απόστολος Καλδάρας.
Γιε μου, είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου
στη ζωή κυνηγημένος να γυρνάς
Γιε μου, δεν τον άκουσες τον δόλιο σου πατέρα
παρασύρθηκες και μέρα με τη μέρα
είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς
Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου
σ’ έναν δρόμο λασπωμένο
θα ’σαι πάντα σαν δεντρί ξεριζωμένο
δίχως μοίρα, δίχως ήλιο κι ουρανό
Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου
γύρνα σπίτι να γλυκάνω την πληγή σου
γιε μου, γιε μου, πώς πονώ
Γιε μου, είν’ οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου
οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του πολέμου
και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά
Γιε μου, μην πιστεύεις σε κανέναν ακριβέ μου
ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου
που ‘χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά
