Ο Μάριος Ιορδάνου ήταν πρώην μοντέλο ενώ πλέον ασχολείται με την υποκριτική, την σκηνοθεσία και τη σεναριογραφία. Εκτός από θέατρο, έχει σπουδάσει πιάνο και ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς στη Γερμανία, όπου έζησε για αρκετά χρόνια.
Της: Έπη Τρίμη
Τον Ιούλιο του 2014ο Μάριος Ιορδάνου παντρεύτηκε για πρώτη φορά με τη συνάδελφό του Σοφία Καζαντζιάν, με την οποία είναι μαζί από το 2008, σε μια λιτή τελετή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο ίδιος έχει πει σχετικά: “Προσωπικά πιστεύω στη δουλειά, στη δημιουργικότητα, στην έμπνευση και στην επιμονή του ανθρώπου να τα καταφέρει. Κι αυτό κάνουμε κιόλας με τη που είναι ο άνθρωπος της ζωής μου και δημιουργούμε μαζί τις παραστάσεις μας, ταξιδεύοντάς τες στο εξωτερικό. Έχουμε πάει Βερολίνο, Ζυρίχη, Μόναχο, Μόσχα, Δουβλίνο, Λονδίνο, Παρίσι, Πράγα.
Γνωριστήκαμε πριν από χρόνια σε ένα πλατό, στα γυρίσματα μιας σειράς. Με μάγεψε πρώτα η παρουσία της και μετά η έντονη προσωπικότητά της. Η Σοφία έχει δύναμη, τσαγανό και εξυπνάδα. Μου είπε δυο τρία πράγματα και μου… πείραξε το μυαλό. Λέω, κοίτα να δεις, εδώ είμαστε! Μου συνέβη κάτι μοναδικό. Δεν είχα ξαναγνωρίσει τέτοιον άνθρωπο που να τα έχει όλα. Εμφάνιση, παρουσία, προσωπικότητα, δύναμη σκέψης και πάνω από όλα να μου βγάζει τον καλύτερό μου εαυτό”.
Πέρασα ξέγνοιαστη παιδική ηλικία
“Μου άρεσαν πολύ το παιχνίδι, οι βόλτες σε θάλασσα και βουνό, αλλά και το διάβασμα. Διάβαζα από μικρό παιδί τους αγαπημένους μου… Καρυωτάκη, Κάφκα, Νίτσε, αρχαία ελληνική φιλοσοφία… Με συγκινούσαν πάντα. Και άκουγα και πολλή μουσική, κλασική και μέταλ. Δύσκολος συνδυασμός, αλλά λατρεμένος!”, είπε σε συνέντευξή του στο newsbreak.gr.
Με έβγαλε στο Εθνικό Θέατρο ο Αλέκος Αλεξανδράκης
Ο Μάριος Ιορδάνου πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο στην παράσταση “Σαλόνικα” δίπλα στον Αλέκο Αλεξανδράκη (Εθνικό Θέατρο). “Ο Βέγγος ήταν ένα πλάσμα μαγικό. Πραγματικά έμαθα από τον Βέγγο πώς να είσαι βαθιά ανθρώπινος. Από τον Αλεξανδράκη έμαθα πώς να είσαι αξιοπρεπής κι από τον Φούντα έμαθα πώς να είσαι παλικάρι και να μη φοβάσαι τίποτα”.Στην πορεία συνεργάστηκε με ονόματα όπως ο Μίνωας Βολανάκης, ο Θανάσης Βέγγος, ο Κώστας Αρζόγλου, ο Γιώργος Φούντας, ο Χάρης Ρώμας κ.ά., ενώ συνέθεσε μουσική για την παράσταση “Νίτσε” (Μέγαρο Μουσικής).
Η σκηνοθετική πορεία και η τηλεόραση
Έχει σκηνοθετήσει δύο μικρού μήκους ταινίες, το “Gone with the sea” (επίσημη συμμετοχή στο Hollywood International Cinerockom Film Festival, London Greek Film Festival) και “Το μυστικό του Θησέα”, που προλογίζεται και επιλογίζεται με λόγια της Ασκητικής του Νίκου Καζαντζάκη και που κέρδισε το Α’ Βραβείο Φωτογραφίας στο London Greek Film Festival.
Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί σε γνωστές παραγωγές όπως “Μεγάλος Θυμός” (Κ. Κουτσομύτης), “Ο Τελευταίος Άρχοντας των Βαλκανίων” (Μισέλ Φαβάρ), “Για την Καρδιά ενός Αγγέλου”, “Εξαφάνιση”, “Χωρίς όρια” (Στράτος Μαρκίδης) κ.ά.
Τα τελευταία χρόνια σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι…” για τη ζωή και το έργο του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη. Η παράσταση, της οποίας υπογράφει και τη διασκευή των κειμένων, έχει ανέβει σε Διεθνή Φεστιβάλ της Ελλάδας, ενώ παρουσιάστηκε και σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, όπως το Βερολίνο και η Ζυρίχη.
«Από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου ήταν όταν έχασα τη μητέρα μου»
Δύο είναι οι άνθρωποι που έχω λατρέψει στη ζωή μου σε αυτόν τον κόσμο. Η μία είναι η μητέρα μου και η άλλη είναι η Σοφία. Η Σοφία είναι τα πάντα μου” πρόδωσε γλυκά ο δημοφιλής ηθοποιός για την σύντροφο της ζωής του, Σοφία Καζαντζιάν.
«Έφτασα πολύ κοντά στο θάνατο»
“Ήμασταν περιοδεία στη βόρεια Ελλάδα με την παράσταση και κόντεψα να χάσω τη ζωή μου. Έπαθα αλλεπάλληλα ισχαιμικά επεισόδια. Πέθαινα. Ήμασταν μέσα στο φορτηγό με τα σκηνικά με τη Σοφία και της είπα “Σοφία, πεθαίνω. Σε ευχαριστώ για όλα όσα ζήσαμε. Είσαι το πλάσμα της ζωής μου και στεναχωριέμαι μόνο γιατί θα ήθελα να ζήσω παραπάνω πράγματα μαζί σου και νιώθω ότι δεν θα προλάβω”. Ευτυχώς είχα την τύχη και δεν πέθανα, δεν έχασα το φως μου, δεν έμεινα ανάπηρος, δεν έχασα τη δυνατότητα ομιλίας. Ευτυχώς είμαι καλύτερα από ποτέ. Το ξεπέρασα αμέσως. Δεν κάθισα σπίτι, ανέβηκα αμέσως στη σκηνή. Δεν στεναχωρήθηκα ούτε μια στιγμή, δεν έπαθα κατάθλιψη ούτε μια στιγμή” σημείωσε χαρακτηριστικά ο Μάριος Ιορδάνου. Αυτό που με κράτησε στη ζωή ήταν η σκέψη ότι θέλω να γυρίσω στο σπίτι, να αγκαλιάσω τον σκύλο μου και μετά να πεθάνω. Να αγκαλιάσω τον Μπράντο μου, το πιο αγνό πλάσμα στον κόσμο, ένα ροτβάιλερ που του έχω μεγάλη αδυναμία. Είναι το παιδί μου.
Η πατρότητα άλλωστε και η μητρότητα δεν είναι κληρονομικό χάρισμα. Είναι ιδιότητα. Το να φροντίζεις και να προσφέρεις στο πλάσμα που έχεις αναλάβει την ευθύνη του. Τι θα πει πρέπει να γεννήσεις για να είναι παιδί σου; Όχι! Μπορείς και να υιοθετήσεις ένα παιδί ή ένα άλλο πλάσμα διαφορετικό από εσένα.
«Τους κόλλησα στον τοίχο κι έκλεισα πόρτες πίσω με χαρά»
Ο Μάριος Ιορδάνου μετά τα όσα έχουν δει τα φώτα της δημοσιότητας, με ένα μακροσκελές κείμενό του ξεσπά εναντίον όλων εκείνων που «βρώμισαν» τον χώρο του θεάτρου, τονίζοντας τα εξής:
Το πρώην μοντέλο και ηθοποιός, μέσω instagram ανέβασε ένα μακροσκελές κείμενο. Συγκεκριμένα το μήνυμά του αναφέρει:
Ανακοίνωση
«Ό,τι στέκει ως εμπόδιο στο δρόμο σου, γίνεται ο δρόμος σου! Κι ο δρόμος σου είναι οι επιλογές σου. Εγώ είχα την ευτυχία να έχω δασκάλους τον Βέγγο, τον Αλεξανδράκη και τον Φούντα! Πραγματικούς ανθρώπους του θεάτρου. Πραγματικούς ανθρώπους σκέτο.
«Κύριοι» και «κυρίες» τόσο από το χώρο του θεάτρου όσο και της μουσικής, που λατρεύονται και θεωρούνται υπόδειγμα καλλιτεχνικής καταξίωσης… ξεχνούν τις δικές τους σεξουαλικές παρενοχλήσεις σ’ εμένα, τους εκβιασμούς και τις απειλές για μαύρες λίστες.
«Με ρωτάνε συχνά σε συνεντεύξεις, ακόμα και στο δρόμο “μα εσύ βρε παιδί μου, που είχαν ανοίξει όλες οι πόρτες, γιατί τα παράτησες όλα;».
«Όλα όσα βρομίζουν την τέχνη παράτησα, όχι την τέχνη. Όλα όσα μολύνουν το θέατρο ή τη μουσική παράτησα, όχι το θέατρο, όχι τη μουσική. Έφτιαξα με το πινέλο μου και τα χρώματα μου το δικό μου παράδεισο και μπήκα μέσα, όπως έλεγε ο Καζαντζάκης. Και ήμουν τυχερός γιατί δεν ήμουν μόνος. Ήμουν με το πλάσμα που λατρεύω. Εγώ απέκρουσα συμπεριφορές που με έθιγαν».
«Τους έστειλα από εκεί που ήρθαν. Τους κόλλησα στον τοίχο όταν χρειάστηκε κι έκλεισα πόρτες πίσω με χαρά γιατί έτσι ανοίχτηκαν μπροστά μου άλλες με συνεργάτες αξιοπρεπείς και έντιμους. Η δόξα και τα λεφτά δε με συγκίνησαν ποτέ. Όποιος λίγα κατέχει από λίγα κατέχεται».
Και συνεχίζει λέγοντας…
«Εγώ έφτιαξα έναν κόσμο θεατρικό και όχι μόνο που να μην ντροπιάζει την καρδιά μου. Εγώ φέρθηκα όπως άξιζε στους «κυρίους» και τις «κυρίες» και κοιμάμαι το βράδυ όμορφα αγκαλιά με το σκύλο μου, που η σκέψη του με γύρισε πίσω όταν πριν ένα χρόνο έφτασα στο θάνατο με τρία ισχαιμικά… κάτι που άλλοι επικαλούνται για να σώσουν τα άσωστα προσβάλλοντας ανθρώπους που έχουμε περάσει όντως από «εκεί». Ρωτάτε τους ανθρώπους που πόνεσαν «γιατί τώρα». Εγώ ρωτάω «Εσείς γιατί τότε;».
Φώτο
«Άντε να ανοίξουν τα θέατρα να ανασάνουμε τέχνη! Δεν έχει πρόβλημα το ελληνικό ή το παγκόσμιο θέατρο. Ο άνθρωπος έχει. Ο μ#@&”ας είναι μ_€#@ας και στο θέατρο και στην τράπεζα και στον αθλητισμό και στο τραγούδι και στο νοσοκομείο και στην πολιτική. Είναι μ@#€&ας και με παιδί και χωρίς.
«Κάνατε τα πάντα για να με θάψετε. Όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος.” Και κάτι τελευταίο στα νέα παιδιά: Είναι ωραία λέξη το “όχι”. Ανοίγει δρόμους στο “ναι” στον εαυτό σου».
