Η Μαρίκα Νέζερ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1906 και μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια καλλιτεχνών.
Της: Έπη Τρίμη
Κατάγεται από 100% καλλιτεχνική οικογένεια. Συγκεκριμένα ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Νέζερ, ήταν ηθοποιός, η μητέρα της, Κλεοπάτρα Νέζερ, ήταν ομότεχνη, ο αδελφός της, Χριστόφορος Νέζερ, ήταν και εκείνος ηθοποιός και ο πιο μεγάλος Χριστόφορος Νέζερ, ο εξάδελφός της, ήταν από τους πιο σπουδαίους Αριστοφανικούς ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου.
Η Μαρίκα Νέζερ στα 13 της χρόνια βγήκε στο θεατρικό σανίδι για να στο Κάιρο παίξει στην τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» και 1 χρόνο μετά έπαιξε την γριά Γιάννενα στο έργο του Δημήτρη Κορομηλά «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας».Στα πρώτα της θεατρικά βήματα έπαιζε με την αδερφή της Κατίνα (ονομάζονταν “Τα Νεζεράκια”). Διέπρεψε στις επιθεωρησιακές παραστάσεις και τα συγκροτήματα της Σοφίας Βέμπο με το χαρακτηριστικό τύπο της “καρατερίστας”.
Σημείωσε μεγάλη επιτυχία στο ρόλο της Μαντάμ Σουσούς του Ψαθά, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.
Τη μαμά της δυστυχώς δεν πρόλαβε να την ζήσει, γιατί πέθανε όταν ακόμα εκείνη ήταν μωρό, αλλά πάντα θεωρούσε ότι σε εκείνη μοιάζει περισσότερο, επειδή και εκείνη ήτανε μίμος. Ο πατέρας της στην πορεία παντρεύτηκε ξανά και έκανε ακόμα τέσσερα παιδιά, εκ των οποίων το ένα ήταν κορίτσι. Η ίδια είχε πει σχετικά: ” Γεννήθηκα στη σκηνή», είχε πει στη Σπεράντζα Βρανά σε μια συνομιλία τους, η οποία καταγράφτηκε στα βιβλία της «Επιθεώρηση καψούρα μου» και «Ο οργασμός του μπράβο».
«Η μάνα μου […] ήτανε μίμος, μιμότανε τα πάντα, ό,τι έβλεπε το έκανε, φαίνεται πήρα το ταλέντο της!
»[…] Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τη γνωρίσω- γιατί πέθανε όταν ήμουν μωρό.
»[…] Μετά τον θάνατό της, ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε την ηθοποιό Ολυμπία Ρουμπέν, που είχε τέσσερα παιδιά.
»Τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Την Κατίνα. […]
»Μαζί βγήκαμε στο θέατρο και γίναμε τα Νεζεράκια…»
Τότε τα ντουέτα με παιδιά-θαύματα ήταν της μόδας…
Ο Ερρίκος Κονταρίνης κατάγονταν από αστική οικογένεια, εύπορη. Ο πατέρας του ήταν Κεφαλλονίτης που είχε μεταναστεύσει στη Βραΐλα της Ρουμανίας. Εκεί είχε αποθήκες-πλοία, σελέπια τα λέγανε. Στην οικογένεια ήταν έξι αδέλφια, τρία κορίτσια και τρία αγόρια. Τα κορίτσια ήταν νοικοκυρές στο σπίτι, τα δύο μεγάλα αγόρια ναυτικοί. Ο Ερρίκος ήταν ο μόνος που είχε βγάλει γυμνάσιο -σπουδαία υπόθεση για κείνη την εποχή. Γι’ αυτό τον έστειλαν στην Ελλάδα να σπουδάσει γιατρός. Ήρθε στην Αθήνα παρέα με τον Χρήστο Τσαγανέα. Αντί για γιατρός σπούδασε ηθοποιός στη Δραματική Σχολή του Εθνικού. Μπλέχτηκαν και οι δυο με το θέατρο. Το 1928 πρωτοεμφανίζεται στο έργο «Κατακτητές» με τον θίασο του Αιμίλιου Βεάκη, που στεγαζόταν στο Κυβέλης, κάπου στο Σύνταγμα.
Λίγο μετά συναντά τη Μαρίκα. Ο Κόνης (Κώστας) Πυρπασόπουλος, ξέρει από πρώτο χέρι τα επέκεινα αυτής της συνάντησης. Είναι γιος της Κατίνας Νέζερ, ηθοποιός κι αυτός κάποια εποχή. Έπαιξε κυρίως στο θέατρο, αλλά και στο σινεμά. Έφυγε από την Ελλάδα το 1967 με την κήρυξη της δικτατορίας και πήγε στη γενέτειρά του, την Αυστραλία. Όταν επέστρεψε στράφηκε σε άλλο επάγγελμα. Είναι πατέρας του γνωστού σήμερα ηθοποιού Γιώργου Πυρπασόπουλου. Έζησε κοντά στον Ερρίκο και τη Μαρίκα για πολλά χρόνια.
Η γνωριμία της με τον ένα και μοναδικό σύζυγό της, Ερρίκο Κονταρίνη, έγινε όταν εκείνος πήγε μια μέρα στον θίασο που έπαιζαν τα Νεζεράκια και ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά. Όταν η μητριά της κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει μεταξύ τους, μπήκε στην μέση και δεν την άφησε να το συνεχίσει γιατί δεν ήθελε να μπλέξει με κάποιον ο οποίος δεν ήταν του επαγγέλματος. Ο Ερρίκος τότε μόλις είχε έρθει από την Ρουμανία όπου σπούδαζε ιατρική.
Έτσι, η μητριά της τον κατήγγειλε στις αρχές ως ανυπότακτο και απομόνωσε την Μαρίκα για ένα διάστημα για να χάσει τα ίχνη του.
Παρόλα αυτά, ο Ερρίκος είχε μεγάλη αγάπη για το θέατρο κι αυτή η κοινή τους αγάπη τους ένωσε μετά από καιρό και κάτω από ανεξήγητη συγκυρία.
Στον θίασο που βρισκόταν η Μαρίκα προσέλαβαν τυχαία τον Ερρίκο και κατά την περιοδεία του θιάσου στην Πελοπόννησο, κατάφεραν να γνωριστούν καλύτερα και να έρθουν πιο κοντά.
Κι επειδή οι συνθήκες της εποχής αλλά και η στάση της οικογένειάς της δεν τους ευνοούσαν για να μπορούν να βρίσκονται, όταν γύρισαν στην Αθήνα ο Ερρίκος της έστειλε ένα σημείωμα στο οποίο της ζητούσε να φύγει από το σπίτι της και να μείνουνε μαζί.
Εκείνη, σχεδόν την ίδια στιγμή, χωρίς δεύτερη σκέψη, το έσκασε όπως ήταν μόνο με το φόρεμα που φορούσε.
Οι δυο τους μικροί και απένταροι, απευθύνθηκαν σε συγγενείς για να στηρίξουν τον έρωτά τους αλλά δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος, μέχρι που ο θεατρικός επιχειρηματίας Μακέδος, αποφάσισε να τους φιλοξενήσει και προθυμοποιήθηκε να τους παντρέψει.
Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν για απαγωγή. Βέβαια οι δυο τους γελούσαν με τα νέα, αλλά οι γονείς της δεν ήταν ευχαριστημένοι από όλα αυτά. Έτσι, την επόμενη κιόλας μέρα παντρεύτηκαν με την βοήθεια του Μακέδου για να μην μπορούν να τους χωρίσουν ξανά και κάπως έτσι, μες στην περιπέτεια ξεκίνησε η κοινή τους πορεία, η οποία ήταν μακροχρόνια.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της η Μαρίκα Νέζερ ήταν κατάκοιτη, μαζί με την επίσης κατάκοιτη αδερφή του άντρα της. Απεβίωσε το 1989 σε ηλικία 83 ετών και κηδεύτηκε με παρουσία τεσσάρων μόνο καλλιτεχνών, στο Κοιμητήριο του Βύρωνα για να αποδείξει περίτρανα πως όταν σβήνουν τα φώτα κάθε άνθρωπος είναι μόνος και ξεχασμένος.