Η Μάρα Θρασυμβουλίδου που “έλαμψε” με την παρουσία της στις θρυλικές βιντεοταινίες, σήμερα κάνει επιλεγμένες εμφανίσεις ως… σοπράνο.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Η Μάρα Θρασυμβουλίδου γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου. Η μητέρα της, Ελένη Αυλωνίτου ήταν ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου, κόρη του Γιάννη Αυλωνίτη, πρωταγωνιστού του Εθνικού Θεάτρου και ανιψιά του Βασίλη Αυλωνίτη (του γνωστού και δημοφιλούς κωμικού του θεάτρου και του κινηματογράφου).
Σε ηλικία 15 ετών πήρε δίπλωμα πιάνου από τη Μουσική Ακαδημία. Σπούδασε και αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ωδείο Αθηνών.
Η ηθοποιός και σοπράνο είχε πει: “Από μικρό παιδάκι, στην προσχολική ηλικία, μυήθηκα στον κόσμο της μουσικής, του θεάτρου, της ζωγραφικής και της λογοτεχνίας από τους γονείς μου. Στο σπίτι υπήρχε μεγάλη δισκοθήκη με έργα όπερας, οπερέτας, συμφωνικής μουσικής αλλά και τραγούδια του Γιαννίδη, Σουγιούλ, Αττίκ, Χαιρόπουλου και πολλών άλλων σημαντικών συνθετών που άφησαν το σημάδι τους στην ιστορία του καλού ελληνικού τραγουδιού.
Θυμάμαι τη μητέρα μου να μελετά θεατρικά έργα, ιδιαίτερα δύσκολους μονολόγους από έργα του κλασσικού ρεπερτορίου, και ο ποιητικός λόγος ηχούσε παράξενα στ’ αυτιά μου αλλά ταυτόχρονα ασκούσε πάνω μου μια περίεργη γοητεία σαν κάτι το μαγικό!! Ο πατέρας μου που είχε ιδιαίτερο ταλέντο στο να γράφει κείμενα και να κάνει θεατρικές διασκευές για το ραδιόφωνο, μας διάβαζε συχνά τα κείμενα του(στη μητέρα μου την αδελφή μου και μένα),για να δει τις αντιδράσεις μας πριν τα παραδώσει. Έτσι εμείς προσπαθούσαμε να ανταποκριθούμε στον υπεύθυνο ρόλο που μας είχε εμπιστευθεί, εκείνο του σοβαρού ακροατή με κρίση και άποψη, όση μπορούσαμε τέλος πάντων να διαθέτουμε σε τόσο άγουρη ηλικία. Το βέβαιο πάντως ήταν ότι ήμασταν το πιο ένθερμο κοινό του!…Όσο για το τραγούδι;…Και οι δύο γονείς μου τραγουδούσαν υπέροχα!
Είναι βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μου οι εικόνες από τις βεγγέρες στο σπίτι μας, με τους γονείς μου να χειροκροτούνται από τους φίλους τους που και εκείνοι συμμετείχαν σε κείνες τις καλλιτεχνικές βραδιές, άλλος με κάποιο ποίημα, άλλος με ένα διήγημα που είχε γράψει και άλλος με ένα μουσικό κομμάτι που ερμήνευε στο μουσικό όργανο που είχε φέρει για τη βραδιά εκείνη!…
Η μητέρα μου ζωγράφιζε επίσης και μάλιστα πολύ καλά και κοντά της έμαθα κι εγώ αρκετά πράγματα για τις γραμμές και τα χρώματα σε τέτοιο βαθμό ,που στο γυμνάσιο πήρα 3 φορές το βραβείο από το Υπουργείο Παιδείας για τη ζωγραφική!
Η εκπαίδευσή μου στη μουσική και τον κλασσικό χορό ξεκίνησε από τα 5 μου χρόνια, όπως και η συμμετοχή μου στην παιδική χορωδία και το παιδικό θέατρο. Με αυτά όλα θέλησα να σας πω, ότι από τη μια μεριά το γενεαλογικό δέντρο, οι πληροφορίες στο DNA μου, και από την άλλη η επίδραση που είχε η οικογένεια μου, ο κοινωνικός περίγυρος που ήταν ανάλογος, η εκπαίδευση που πήρα πολύ νωρίς και το σχολείο μου στην Κύπρο που έδινε την ευκαιρία στα παιδιά να εκφράσουν τα ταλέντα τους σε διάφορους τομείς (αθλητισμό, ζωγραφική, ποίηση, μουσική, θέατρο), μου έδωσαν την ευκαιρία ν’ αναπτύξω πρωτοβουλίες, να καλλιεργήσω και να εξελίξω ικανότητες, αποκτώντας αυτοπεποίθηση και επίγνωση συγκεκριμένων δυνατοτήτων, των οποίων αναζήτησα την περαιτέρω ανάπτυξη και καλλιέργεια εδώ στην Αθήνα όταν ήρθα για σπουδές.
Σπούδασε επίσης κλασσικό και μοντέρνο χορό, κλασσικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών και στο Ελληνικό Ωδείο. Πήρε το δίπλωμά της με άριστα παμψηφεί και διακρίθηκε με το πρώτο βραβείο στη μνήμη του Μάριου Βάρβογλη και απέσπασε επίσης χρηματικό έπαθλο.
Η Μάρα Θρασυμβουλίδου είχε πει σχετικά: “Συνεργάστηκα μαζί της 4 σαιζόν και πήρα τις πρώτες μου θεατρικές κριτικές με αποκορύφωμα το μιούζικαλ “ΑΝΝΥ”. Στο θερινό μάλιστα θέατρο “ΑΛΙΚΗ” και στο έργο “ΕΥΘΥΜΗ ΧΗΡΑ” γνώρισα τον μετέπειτα σύζυγο μου, τον μαέστρο Γιώργο Νιάρχο με τον οποίο συνεργάστηκα και με την ορχήστρα της Ραδιοφωνίας και συνεργάζομαι με επιτυχία μέχρι σήμερα”!!
Μιλά άπταιστα τρεις ξένες γλώσσες. Στη συνέχεια, μετά από μια παρουσία στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση από το 1991 άρχισε να συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή.
Έχει τραγουδήσει σε αρκετές παραστάσεις για τις οποίες είναι πολύ υπερήφανη. Εγκαινίασε το ανακαινισμένο θέατρο της Σύρου με την «Όπερα Δωματίου» και την οπερέτα «Ο Βαφτιστικός», καθώς και το «Βουλευτικό» (Α’ Βουλή των Ελλήνων) στο Ναύπλιο με μεγάλη συναυλία.Έδωσε συναυλίες και παραστάσεις σε πολλά φεστιβάλ (Ηρώδειο, διεθνές φεστιβάλ Ναυπλίου-το 1996 με βιεννέζικη και ελληνική οπερέτα και το 2003 με αποσπάσματα από μιούζικαλ, συμμετοχή που ο τοπικός τύπος ανέδειξε ως τη δημοφιλέστερη εκείνης της χρονιάς.
Εκτός από τις πολλές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα καθώς και για τις παραστάσεις οπερέτας που έγιναν με πρωτοβουλία του συζύγου της, μαέστρου, Γ. Νιάρχου, για τις οποίες έχουν τιμηθεί με διακρίσεις και μετάλλια από δήμους αλλά και με επιχορηγήσεις από το υπουργείο Πολιτισμού, έχουν δώσει συναυλίες και στο εξωτερικό (Βιέννη, Όπερα της Αλεξάνδρειας με την παρουσία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρου του Β’).
«Σύμφωνα με τον Γερμανό φιλόσοφο Friedrich Wilhelm Nietzsche, χωρίς τη μουσική η ζωή θα ήταν ένα λάθος!», σημειώνει.
Και προσθέτει: «ο Πλάτων ονόμαζε την μουσική ως την ομορφιά του Σύμπαντος κι έλεγε ότι η “η μουσική είναι η κίνηση του ήχου για να φτάσει την ψυχή και να της διδάξει την αρετή”, ότι “η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας.
Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα”».
Και θεωρεί ότι: «ένας σπουδαίος ερμηνευτής όπερας δεν μπορεί να μην είναι και καλός ηθοποιός αλλά και ένας ηθοποιός δεν μπορεί να μην έχει μουσική εκπαίδευση. Τώρα, όσον αφορά εμένα, μου αρέσει να εκφράζομαι καλλιτεχνικά μέσα από την καλή μουσική. Θεωρώ ότι η μουσική, σαν παγκόσμια γλώσσα είναι ένα μέσο επικοινωνίας που απευθύνεται στην ψυχή και μιλά κατευθείαν στην καρδιά. Μια μουσική φράση μπορεί να διεγείρει συναισθήματα, εικόνες, σκέψεις, μνήμες και αποχρώσεις συναισθημάτων που δεν μπορούν να το πετύχουν χίλιες λέξεις».
Η Μάρα Θρασυβουλίδου που υπήρξε καθηγήτρια σε εκπομπή ανάδειξης ταλέντων, θα συμβούλευε τους νέους να ασχοληθούν με την υποκριτική και τη μουσική. Και λέει χαρακτηριστικά: «Με τη μουσική πρέπει να ασχολούνται όλα τα παιδιά γιατί είναι ευεργετική, όπως σας ανέλυσα για την ψυχοσωματική τους υγεία! Η υποκριτική είναι μια τέχνη που εάν διδάσκεται από έμπειρους καλά καταρτισμένους και ικανούς δασκάλους βοηθά στην αυτογνωσία του ατόμου, εκτός από τις άλλες πληροφορίες που παίρνεις σχετικά με το θέατρο».
Πολλοί πάντως κάποιες φορές την είδαν δημοσίως να είναι λίγο… αυστηρή με τους μαθητές της, όμως, στο πλαίσιο του επαγγελματισμού, η δουλειά απαιτεί σκληρή εργασία.
«Για να εκπαιδεύεις τους άλλους, πρέπει να συνεχίσεις να δουλεύεις πάνω στην προσωπική σου ανάπτυξη και εξέλιξη! Πρέπει να ενημερώνεσαι ,να μελετάς και να δουλεύεις εσωτερικά με τον εαυτό σου, η δε προσέγγιση με τους μαθητές σου να είναι με αγάπη και ειλικρίνεια, ώστε να αναπτύσσεται σχέση εμπιστοσύνης. Έτσι βλέπω εγώ τον καλό δάσκαλο», είχε πει.
Και σημειώνει: «Δεν χρειάζεται αυστηρότητα αλλά αγάπη προς τον μαθητή σου, καλή πληροφόρηση πάνω στο αντικείμενο σου και αυτός που θέλει να πάρει από σένα θα ωφεληθεί».
Τον ελεύθερό της χρόνο ακούει μουσική, παρακολουθεί μουσικές παραστάσεις και διαβάζει ξενόγλωσσα κείμενα. «Μου αρέσει πολύ να διακρίνω μέσα από ένα ξενόγλωσσο κείμενο τις αποχρώσεις των εννοιών των λέξεων κάνοντας αναγωγή και σύγκριση με τις αντίστοιχες ελληνικές», είχε καταλήξει.