Ο Μάνος Βακούσης είναι ηθοποιός, γεννημένος τη Σαντορίνη το 1958. Είναι γνωστός για πολλές θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές.Είναι κάτοικος Αγίου Δημητρίου.
Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου.
Της: Έπη Τρίμη
Στην πολύχρονη θεατρική του πορεία, έχει βραβευτεί Με το Βραβείο Α΄ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην ταινία Μπάιρον – Μπαλάντα ενός δαιμονισμένου του Ν. Κούνδουρου (1992). Με το βραβείο Β΄ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην ταινία Βιοτεχνία ονείρων του Τ. Μπουλμέτη (1990). Ο Μάνος Βαμβακούσης έχει επίσης συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες.
Ήμασταν έξι αδέλφια, οι γονείς μου χώρισαν πολύ νέοι. Η μητέρα μου είχε τη συνείδηση να επιβιώσει αυτή και τα παιδιά της. Μ’ άρεσε να παίζω και να τρέχω, είχε πει ο Μάνος Βακούσης για τη γενέτειρά του. Το χειμώνα στη Σαντορίνη τα σύννεφα είναι κάτω από το βουνό. Δεν βλέπεις δηλαδή θάλασσα. Δεν βλέπεις καν το σπίτι σου τις περισσότερες φορές. Αυτό είναι ένα θαύμα σαν φυσικό φαινόμενο. H Σαντορίνη είναι άκρως μεταφυσικό νησί. Με την έννοια αυτού που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε αλλά είναι φυσικό φαινόμενο, άρα μεταφυσικό. Καθετί μεταφυσικό έχει φυσική δύναμη. Δύναμη που βοηθάει τη φαντασία μας να πλάσουμε κι εμείς το μύθο μας – όχι το παραμύθι μας, το μύθο μας. Έτσι λοιπόν σ’ αυτή την ιστορία της παιδικής διαδρομής μου πάντα ονειρευόμουνα να συλλάβω τις εναλλαγές των τοπίων. Όταν δεν μπορούσα, άλλοτε έκλαιγα, άλλοτε γέλαγα, άλλοτε έπαιζα, άλλοτε μάζευα χρυσόμυγες.
Οι γονείς μου καλλιεργούσαν στην άνυδρη γη της Σαντορίνης τα υπέροχα προϊόντα της, ντοματάκια, φάβα, τις μικρές χαρακτηριστικές μελιτζάνες της κι άλλα είδη. Ο παππούς μου ήταν ημιονηγός, είχε μουλάρια που μετέφεραν τους επισκέπτες και τα εμπορεύματα. Η ιστορία μου είναι η ιστορία ενός παιδιού που του άρεσε να παίζει. Και νομίζω πως αυτή είναι και η έννοια του θεάτρου. Παι – ζω. Το παιδί ζει. Επιστρέφουμε βέβαια πάντα στην παιδική ηλικία ως άχρονα όντα. Αλλιώτικα έχουμε τελειώσει. Αυτό νομίζω πως λένε κι όλοι οι ποιητές οι μεγάλοι, από τον Πλάτωνα, τον Ηράκλειτο, τον Ευριπίδη και τον Σαίξπηρ. Ναι μεν η λογική κυριαρχεί αλλά χωρίς το «παίζω» όλα χάνονται σε μια ψευτοδιανόηση η οποία είναι κατασκευή, είχε πει ο Μάνος Βακούσης.
Ο Μάνος Βακούσης είχε πει: “Νιώθω ωραία κοντά της, μοιραζόμαστε πράγματα και αυτό είναι το σημαντικό, έχουμε διαφωνίες πολλές, σκοτωνόμαστε, αλλά αυτό που μας ενώνει είναι το επικοινωνιακό κομμάτι με το θέατρο”. Μάλιστα, αποκάλυψε πως με την αγαπημένη του, τους χωρίζουν 30 ολόκληρα χρόνια, ωστόσο δεν είναι αυτός ο λόγος που έχουν συγκρούσεις.Οι συγκρούσεις υπάρχουν γιατί είμαστε άσωστοι οι ίδιοι”, είχε εξηγήσει.
Ο αγαπημένος ηθοποιός αποκάλυψε πως έχει περάσει από πολλές δουλειές και μάλιστα από τη δουλειά του βοηθού σε νεκροτομείο! Ήμουν βοηθός σε νεκροτομείο για έξι μήνες, μέχρι που μου έφεραν μια γειτόνισσά μου κι εκεί τα παράτησα. Ένα χρόνο μετά τη δουλειά στο νεκροτομείο, έβλεπα στον ύπνο μου όσους είχα φροντίσει” είχε δηλώσει ο Μάνος Βακούσης.