Ο Μανώλης Ρασούλης γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1945 στο Ηράκλειο της Κρήτης.Όπως δήλωνε ο ίδιος ήταν ένας Κρητικός ελληνικής καταγωγής έχοντας όλα τα χαρακτηριστικά ενός παγκόσμιου Κρητικού. Αλλά Κρητικού. Μιλούσε για την Κρήτη όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν, γιατί για εκείνον ήταν μέρος ιερό. Η Κρήτη ήταν για εκείνον η μεγάλη Μητέρα.
Της: Έπη Τρίμη
Γιος ενός χρυσοχόου, στα παιδικά του χρόνια έψαλε στον Πολιούχο Άγιο Μηνά. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία τραγουδώντας ερασιτεχνικά στην Πλάκα, ενώ παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα της αριστεράς “Δημοκρατική Αλλαγή”.
Υπήρξε από τους ανθρώπους του λόγου που με το έργο και τη γενικότερη δράση τους άλλαξαν τα δεδομένα στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού.
Στην διάρκεια της δικτατορίας ο Μανώλης Ρασούλης φεύγει για το Λονδίνο, όπου και θα παραμείνει 6 χρόνια. Οργανώνεται στο Τροτσκιστικό κίνημα όπου και γνωρίζεται με την Βανέσα Ρεντγκρεϊβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε πολιτικές παραστάσεις. Στο Λονδίνο έγινε και συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή. Τον Μάιο του ‘68 πήρε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι. Λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχεται στην Ελλάδα και η μεταπολίτευση θα τον βρει εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη.
Ο Ρασούλης με την έντονη προσωπικότητα, την κοινωνική ευαισθησία, την πολυπολιτισμική κουλτούρα και τον λόγο-ποταμό που διαθέτει θα φέρει νέο άνεμο στην ελληνική τραγουδοποιία, θα αποτελέσει σχολή.
Ο Μάνος Λοϊζος καλεί τον Μανώλη Ρασούλη και τραγουδούν μαζί τα “Νέγρικα” με την Μαρία Φαραντούρη.
Η συνεργασία του με το Νίκο Ξυδάκη στα “Δήθεν” είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως “Αχ Ελλάδα”, “Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια”, ” Πότε Βούδας, πότε Κούδας”, ” Το κοτλέ παντελονάκι”, ” Τίποτα δεν πάει χαμένο”. Τα τραγούδια του έγιναν γνωστά σε Ισραήλ, Τουρκία, Σερβία μέχρι και την μακρινή Ιαπωνία.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή, που συνεχίστηκε δυναμικά μέχρι και το μοιραίο φινάλε του, ο Μανώλης Ρασούλης είχε έντονη παρουσία και παρεμβάσεις σε όλες τις κοινωνικοπολιπολιτισμικές δράσεις του τόπου.
Με τα βιβλία και τα περιοδικά που εξέδιδε ή συμμετείχε αρθρογραφώντας σε σταθερή βάση, μαζεύοντας υπογραφές για την επιστροφή χωρίς δεσμευτικούς όρους του Καζαντζίδη στη δισκογραφία, για την κατάντια του τραγουδιού έως και το θέμα των κτιρίων της Columbia στο εργοστάσιο δίσκων στον Περισσό, ενώ βοήθησε πολλούς νεότερους να σταθούν στα πόδια τους, όπως τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα που χάρη στη δική του στάση κατάφεραν να διαβούν τις δισκογραφικές στενωπούς.
Η Μάρθα για να επιβιώσει στο Λονδίνο διδάσκει ελληνικά στο σπίτι των Γουλανδρήδων, στα ελληνικά σχολεία της Αγίας Σοφίας και στα κυπριακά factories, ενώ σπουδάζει ζωγραφική στο ”Polytechnic School of London”. Σύντομα η Μάρθα μένει έγκυος από τον Μανώλη, αλλά μέσα στην ένταση και το τρέξιμο της εποχής, χάνει το παιδί, ένα αγοράκι, στον πέμπτο μήνα της κύησης. Με τον Μανώλη και άλλους συντρόφους συγκατοικούν σε ένα διαμέρισμα του Finsbury Park και όταν η Μάρθα ξαναμένει έγκυος παντρεύεται τον Μανώλη με πολιτικό γάμο και μένει στο κρεβάτι για εννιά μήνες προκειμένου να μη χάσει το παιδί. Εκεί, στο Inslington, φέρνει τελικά στον κόσμο τη μοναχοκόρη τους, τη γνωστή σήμερα ερμηνεύτρια Ναταλία Ρασούλη.
Με την πτώση της δικτατορίας, η οικογένεια Ρασούλη επιστρέφει στην Ελλάδα. Η Μάρθα είναι εκείνη που το κόμμα της εμπιστεύεται όλα τα απόρρητα έγγραφά του. Ο Μάνος Λοΐζος τους βοηθά πολύ στον επαναπατρισμό. Παντρεύονται ξανά με θρησκευτικό γάμο, η Μάρθα Συμεωνίδου γίνεται επισήμως Μάρθα Ρασούλη, αλλά η κοινή ζωή τους θα διαρκέσει μόλις άλλα τρία χρόνια. Ταυτόχρονα δίνουν πολλές παραστάσεις σε μπουάτ της Πλάκας και αλλού μαζί με τον Γιάννη Ζουγανέλη, τη Μαρία Δημητριάδη, τον Σάκη Μπουλά, την Ισιδώρα Σιδέρη κ.α.
Οι τσακωμοί ξεκινούν με τον Μανώλη αρκετά ενταγμένο στο κόμμα και τη Μάρθα να προτιμά την αποστασιοποίηση. Έντονες προσωπικότητες και οι δύο, ”όταν αγρίευαν μεταξύ τους, δεν ήθελες να είσαι μπροστά”, σύμφωνα με μαρτυρία της κόρης τους! Ο Μανώλης ωστόσο εκτιμά απεριόριστα τον ανήμερο χαρακτήρα της συντρόφου του. Λέγεται πως κάποτε στο Λονδίνο η Μάρθα, έτσι ψηλή και χειροδύναμη που ήταν, άρπαξε έναν σύντροφο, που τους φερόταν άσχημα, και σχεδόν τον σήκωσε από το έδαφος! Διόλου τυχαίο ακόμα, που μετά το χωρισμό τους, για τη διευθέτηση δύσκολων υποθέσεων του, ο Μανώλης έλεγε: ”Θα στείλω τη Μάρθα καλύτερα”!
Ο χωρισμός τους επεισοδιακός και πανηγυρικός: Μια μέρα η Μάρθα μάζεψε όλα της τα πράγματα, πήρε το παιδί και του είπε το οριστικό αντίο. Έστειλε μάλιστα τη μικρή Ναταλία στους παππούδες στην Κρήτη για να γλιτώσει από τη λαίλαπα του χωρισμού των γονιών της. Επί δέκα χρόνια ο Μανώλης παρακάλαγε τη Μάρθα να ξαναφτιάξουν το σπίτι τους, αν και μέσα του ήξερε καλά πως κάτι τέτοιο δε θα συνέβαινε. Το διαζύγιό τους βγαίνει μετά από χρόνια κι εκείνη κάνει αίτηση να πάρει πίσω το δικό της επίθετο.
Ο Μανώλης Ρασούλης βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στην Θεσσαλονίκη σε ηλικία 66 ετών το 2011. Δυστυχώς βρισκόταν στο σπίτι του νεκρός για δέκα μέρες… από έμφραγμα. Η κηδεία είχε γίνει στο Α’ νεκροταφείο.