Ο Μανώλης Μαυροματάκης είναι γεννημένος το 1962. Είναι ένας ηθοποιός ο οποίος έχει παίξει σε πολύ καλές παραγωγές και ταινίες.Εκτός από ηθοποιός και σκηνοθέτης, έχει σπουδάσει Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Πολυτεχνείο.
Της: Έπη Τρίμη
Ο ταλαντούχος ηθοποιός απέσπασε μεταξύ άλλων το πρώτο βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο φεστιβάλ Δράμας, για την ταινία «Τα παιδιά της Σπιναλόγκας» του Κώστα Αθουσάκη που προβλήθηκε το 2007.
Τα παιδικά χρόνια
“Μέχρι τα δέκα μου χρόνια μοίρασα τη ζωή μου μεταξύ Εύβοιας και Σύρου. Πιο πολύ βέβαια, θυμάμαι τη Σύρο όπου ήμουν και μεγαλύτερος. Φύγαμε, λοιπόν, από ένα ορεινό χωριό της Εύβοιας – εκεί μας βρήκε η Χούντα – και πήγαμε στη Σύρο: Ζούσαμε στην Ντελαγκράτσια. Σ’ ένα χωριό που είχε φοίνικες, ευκαλύπτους, πεύκα και θάλασσα κι εκείνα τα φοβερά παλιά αρχοντικά των εφοπλιστών. Πήγαινα σε ένα σχολείο μονοθέσιο μαζί με 30 παιδιά ακόμα κι είχαμε ένα δάσκαλο και για τις έξι τάξεις. Θυμάμαι το σχολείο βρισκόταν πάνω σε ένα λοφάκι, πολύ ειδυλλιακά, οπότε κάθε μέρα ανεβαίναμε με τα τσαντάκια μας και το καλάθι με το κολατσιό – ψωμί και τυρί που μας έβαζε η μάνα μας. Μου είχε φανεί σαν παραμύθι”, αναφέρει ο Μανώλης Μαυροματάκης.
Στο θέατρο αισθάνομαι ασφάλεια
“Εδώ αισθάνομαι ασφάλεια, λέει ο Μανώλης Μαυροματάκης. Μπορώ και να χαίρομαι, να αγωνιώ, να δοκιμάζω τον εαυτό μου, να εκφράζομαι. Ο θεατρίνος είναι χρήσιμος στην κοινωνία για να διασκεδάζει τους ανθρώπους. Όπου η έννοια της διασκέδασης έχει να κάνει με τη σκέδαση – με το πώς το ένα πράγμα μπαίνει μέσα σ’ ένα άλλο.
Η ψυχαγωγία, το παίδεμα της ψυχής έρχεται μετά. Ο θεατρίνος είναι για να αμφισβητεί τις βεβαιότητες και τις συνήθειες. Και για να θέτει ερωτήματα – αλλά με έναν τρόπο παιγνιώδη και υπονομευτικό.Όσον αφορά τα συναισθήματα που μου δημιουργεί η δουλειά μου, το θέατρο δεν μπορεί να το ξεπεράσει τίποτα. Γιατί είναι εκείνη την ώρα και το ελέγχεις εσύ απόλυτα. Κι επίσης, επικοινωνείς άμεσα με τον συμπαίκτη σου και το κοινό. Το σινεμά…Ένα θεατρικό έργο, ένας πίνακας ζωγραφικής δεν είναι μπλου τζιν. Βεβαίως και θέλω να έρθουν σε επαφή μαζί του όσοι πιο πολλοί άνθρωποι, αλλά ο καθένας ξεχωριστά. “.
Είμαι τελειομανής
Όπως λέει ο Μανώλης Μαυροματάκης ήταν ανέκαθεν τελειομανής. Αναφέρει χαρακτηριστικά:” Κι αυτό μου προκαλούσε άγχος. Όμως, πλέον, προσπαθώ να το αποδεχτώ, να μην αισθάνομαι ένοχος απέναντι στον εαυτό μου, ούτε διότι δε μπορώ να είμαι τέλειος αλλά και διότι ούτε θέλω να είμαι”.
Τα ριάλιτι κάνουν ηλίθιους τους τηλεθεατές
Τη δική του γνώμη χωρίς κανένα δισταγμό εξέφρασε για τα ριάλιτι που έχουν κατακλύσει την ελληνική τηλεόραση ο ηθοποιός Μανώλης Μαυτοματάκης. “Εκεί έχουν ανοίξει την κερκόπορτα του κακού. Διαφθείρουν, και το ξέρουν, τον κόσμο για χάρη του κέρδους, των χρημάτων. Είναι μιασμένοι. Δεν τους νοιάζει αν κάνουν κακό στην κοινωνία με τα πρότυπα που προβάλλουν. Τα πάντα είναι κέρδος. Δεν τους νοιάζει που κάνουν τους τηλεθεατές ηλίθιους. Τι καταφέρνουν; Να γίνουμε μπανιστηρτζήδες; Σε τι; Σε φτιαχτά προγράμματα; Αφού δεν είναι ριάλιτι, είναι σενάριο κακό, με μπόλικο ψέμα. Νιώθω μεγάλο οίκτο γι’ αυτούς που παίρνουν μέρος σε αυτές τις παραγωγές. Λυπάμαι πραγματικά. Δεν αγανακτώ, λυπάμαι που θέλησαν με αυτόν τον τρόπο και χωρίς ντροπή να βγάλουν χρήματα. Τι έκαναν; Τον εαυτό τους προϊόν και τον πούλησαν σε μια τιμή. Και υπάρχουν και αυτοί οι παραγωγοί που άθλια τους εκμεταλλεύτηκαν. Θύτες και θύματα στον βωμό του χρήματος. Ντροπή” είπε ο Μανώλης Μαυροματάκης.
Η διαφήμιση
“Η διαφήμιση μού έφερε έξτρα εισόδημα όμως κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή η ιδιωτικότητά μου. Δεν μπορείς να περπατήσεις εύκολα στον δρόμο χωρίς να ακούσεις κάποιον να λέει κάτι. Δεν ήμουν συνηθισμένος και με ενοχλούσε. Τώρα έχει πλάκα. Είχα μάθει να περπατάω στον δρόμο και να χαζεύω. Και να χαζεύω εγώ τους άλλους ανθρώπους. Ήταν μία διαστροφή του επαγγέλματος, αλλά και δική μου συνήθεια. Αλλά όχι για να κοπιάρω, όπως λένε οι ηθοποιοί. Έτσι, χωρίς σκοπό. Τώρα δεν μπορώ να το κάνω, άλλαξαν οι ρόλοι”, αναφέρει ο Μανώλης Μαυροματάκης.
