Ο Μανώλης Λιδάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1960 και άρχισε να ασχολείται με τη μουσική από πολύ νεαρή ηλικία. Στα εννέα του χρόνια, άρχισε τις μουσικές του σπουδές στην κιθάρα, τα πνευστά και στη θεωρία της μουσικής.
Της: Έπη Τρίμη
Από το 1970 ως το 1977, συμμετείχε στις φιλαρμονικές του Ηρακλείου παίζοντας ευφώνιο και τρομπέτα.
Ο μεγάλος μου αδερφός, ο Γιάννης, είναι επίσης εξαιρετικός μουσικός και τραγουδιστής, αλλά παντρεύτηκε μικρός. Άμα παντρευτείς στα 20 σου και αρχίζουν τα οικογενειακά βάρη, ναι μεν παραιτείσαι, αλλά έχεις και μεγαλύτερο πάθος. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως ο αδερφός μου σαν χαρακτήρας να ήταν πιο κατάλληλος για το επάγγελμα. Οι γονείς μας, πάλι, ήταν πολύ διακριτικοί στη ζωή μας. Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος πολύ μπροστά για την εποχή του. Αν έβλεπες το γραφικό χαρακτήρα του, έμοιαζε με ψηφιδωτό της Κνωσού! Αλάνθαστος ορθογραφικά! Έλεγε «Ας ακολουθήσει ο καθένας το δρόμο που επιθυμεί», είχε πει ο Μανώλης Λιδάκης.
Το 1982, ο Μανώλης Λιδάκης ανέβηκε στην Αθήνα, όπου πήρε μέρος στην τηλεοπτική εκπομπή “Να η Ευκαιρία”, ενώ υπέγραψε και το πρώτο του συμβόλαιο με τη MINOS. Μου είπαν “Θα πας και στην τηλεόραση, στο “Να Η Ευκαιρία”. Είναι εκεί και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Γιώργος Κατσαρός”. Και πήγα. Από τότε ξεκίνησε επαγγελματικά το τραγούδι, ενώ παλαιότερα τραγουδούσε σε μικρές ταβέρνες, μπουάτ και μουσικά μαγαζιά είτε στην Αθήνα, στην Κρήτη είτε μαζί με τον αδερφό του στις Σέρρες.
Στην Κρήτη είχαμε ένα γκρουπάκι και τραγουδούσαμε. Σε μια ταβέρνα, λοιπόν, -κάτι τέτοιο ήταν- μου ζήτησαν να τραγουδήσω μερικές μέρες. “Αν μπορείς να μας εξυπηρετήσεις”, μου είπαν. Πήγα την πρώτη βδομάδα και στο τέλος τούς είπα “Εντάξει, αρκετά ήταν, να σταματήσω τώρα”. “Ούτε να το σκέφτεσαι”, ήταν η απάντηση. “Σου δίνουμε τα διπλά για μια ακόμα εβδομάδα”. Και συνέχισα να τραγουδάω. Όταν τελείωσε και η δεύτερη εβδομάδα, πάω και τους λέω “Να σταματήσω τώρα”, είχε αναφέρει ο Μανώλης Λιδάκης.
Το 1982, κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, “Μετά Από Σένα”, του Γιώργου Κατσαρού, ενώ συμμετείχε στο δίσκο “Μίλα Μου Απλά” με την Ελένη Δήμου και το Γιάννη Πάριο, στο “Ρεπορτάζ” του Γιάννη Μαρκόπουλου με το Γιώργο Νταλάρα κ.ά.
Το 1988, ο Μανώλης Λιδάκης υπογράφει συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Sony Music, οπότε και αρχίζει να γίνεται περισσότερο γνωστός και δημοφιλής, ειδικά με το δίσκο του “Ούτε Που Ρώτησα” (1990).
Τα επόμενα χρόνια, ακολουθεί πληθώρα συνεργασιών και κυκλοφορίες δίσκων με μεγάλη απήχηση στο κοινό, οι οποίοι τον καθιέρωσαν ως έναν εκπρόσωπο του λεγόμενου μοντέρνου έντεχνου και του λαϊκού ελληνικού τραγουδιού. Έχει καταπιαστεί και με την κρητική μουσική, διασκευάζοντας διάφορα παλιά ριζίτικα και άλλα κρητικά τραγούδια (π.χ. δίσκος “Κόκκινο Ακρογιάλι”). Ο ίδιος επίσης είχε δηλώσει ότι έχει επηρεαστεί από τραγουδιστές όπως τον Ξυλούρη, τον Μπαξεβάνη, τον Αηδονίδη, τον Καζαντζίδη, τον Μπιθικώτση, αλλά και τη Μοσχολιού, τη Χαρούλα Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη.
Έκτοτε η καριέρα του χτυπάει ταβάνι όντας ένας από τους πλέον ταλαντούχος της γενιάς του.
Τώρα ο άνθρωπος έχει γίνει από άνθρακα! Παλιά έκανες καλλιτεχνική συνδιαλλαγή με κάποιον για στίχους, για τραγούδια και τον έβλεπες, ερχότανε. Μπορούσες να τον πιάσεις, να τον αγγίξεις, όπως κάνουμε εμείς τώρα αυτή τη συνέντευξη και μπορώ να σ’ αγγίξω. Τώρα όλοι απαξιούν να συναντηθούν, ξέρετε γιατί; Κυνηγάνε τον εαυτό τους, δεν έχουν χρόνο. Εγώ αρνούμαι έτσι να κάνω τηλεφωνικές συνεντεύξεις, έχει πει ο Μανώλης Λιδάκης.
Στις 4 Νοεμβρίου του 2009 ο Μανώλης Λιδάκης συνελήφθη για παράνομη κατοχή ναρκωτικών ουσιών, όταν κατά τη διάρκεια ελέγχου ρουτίνας βρέθηκε στην κατοχή του ποσότητα ναρκωτικών και ηρεμιστικών χαπιών, ωστόσο αφέθηκε ελεύθερος.Το 2009 μία ιστορία με ναρκωτικά κόντεψε να εξαφανίσει εν μία νυκτί μία λαμπρή καριέρα. Ο ίδιος έχει δηλώσει πως ο αβάσταχτος πόνος απ’ το θάνατο της μητέρας του τον οδήγησε στις ουσίες.
«Το πιο ακραίο που έχω ακούσει είναι ότι είμαι ομοφυλόφιλος! Στη αρχή με ενόχλησε αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι είναι και αυτό μέρος της δουλειάς. Τελικά γεννήθηκα για να εκτεθώ». Όσο για την περιπέτεια του με τα ναρκωτικά ο ίδιος δηλώνει: «Αν φας τη σφαλιάρα σου και δεν μάθεις τίποτα, τότε πρέπει να είσαι πολύ βλάκας. Στη ζωή ότι έρθει καλώς να έρθει. Αν τώρα εσύ θέλεις να δώσεις μια κουτουλιά στον τοίχο και να σπάσεις το κεφάλι σου, δεν θα σου πει κανείς ότι αμαρτάνεις. Μπορεί από την κουτουλιά να συνέλθεις.
Υπάρχουν λίγοι λόγοι να κάνεις ένα λάθος, δικαιολογία καμία». Ο ίδιος υποστηρίζει πως η κατάθλιψη είναι η μάστιγα του αιώνα και παραδέχεται πως έχει περάσει από αυτή τη φάση. «Την γνωρίζω πολύ καλά αυτή τη γελοία κυρία. Είναι απλώς ένα βραχυκύκλωμα. Νομίζεις ότι έχει πρόβλημα αλλά στην ουσία το δημιουργείς μόνος σου. Το καταλαβαίνεις όταν ξεμπλοκάρεις. Εγώ κατάφερα να το ξεπεράσω με χιούμορ», είχε πει ο Μανώλης Λιδάκης.
Ο πρώτος ήταν ή ο τελευταίος που έπεσε ουσιαστικά θύμα μιας υπέρμετρης ευαισθησίας;
Άμα κάποια στιγμή με κουράσει η ζωή, θα το θελήσω. Πιστεύω μέχρι τότε να έχει ψηφιστεί ο νόμος υπέρ της αυτοχειρίας. Η ζωή είναι μια πλάκα, αγαπητέ. Σας είπα, ο άνθρωπος κάποια στιγμή μπουχτίζει, λέει δεν θέλω άλλο. Αρχίζω να πιστεύω ότι και το Αλτσχάιμερ είναι μια απόδραση απ’ την πραγματικότητα. Πολλοί επιστήμονες έχουν πει πως αν γινόταν μια ένεση λησμονιάς σε ανθρώπους που βασανίζονται με χίλια δυο προβλήματα, αυτόματα θα θεραπεύονταν, έχει ομολογήσει ο Μανώλης Λιδάκης.