Η Λίτσα Διαμάντη (Ευαγγελία Κοσμίδου) γεννήθηκε το 1949 στον Κολωνό. Σε ηλικία τεσσάρων ετών μετακόμισε με τους γονείς της στο Αιγάλεω, όπου τελείωσε το σχολείο.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Η Λίτσα Διαμάντη υπήρξε το αγαπημένο παιδί πολλών συνθετών κυρίως για το χαμηλό προφίλ που διατήρησε ακόμη και τα χρόνια της μεγάλης δόξας της. Σήμερα η σπουδαία ερμηνεύτρια μένει στο κέντρο της Αθήνας, επιλέγοντας την ηρεμία μακριά από κάθε είδους δημοσιότητα.
Ήταν μόλις έξι ετών όταν τραγούδησε για πρώτη φορά σε μια οικογενειακή γιορτή το «Εκεί Ψηλά Στον Αϊ-Λια». Ξεκίνησε να παίζει ακορντεόν από οκτώ χρονών.
Έντεκα χρονών έγραφε στο ημερολόγιό της: “Θέλω να γίνω (καλή) τραγουδίστρια, να βλέπω το όνομά μου στις φωτεινές επιγραφές, να αρέσω και να με χειροκροτεί ο κόσμος. Μόλις τελείωσε το Δημοτικό εμφανίσθηκε με το ακορντεόν, αρχικά σε θερινούς κινηματογράφους μαζί με τον Αγκόπ και στη συνέχεια σε πανηγύρια, μαζί με δημοτικά συγκροτήματα.
Γύρω στα 12 χρόνια της, η μετέπειτα σπουδαία ερμηνεύτρια πήρε τη σκυτάλη και άρχισε να τραγουδάει και να μετέχει σε ένα συγκρότημα δημοτικού τραγουδιού. Πολλά χρόνια αργότερα ακόμη και ο Στέλιος Καζαντζίδης υποκλίθηκε στις φωνητικές ικανότητές της, και μάλιστα στα δημοτικά τραγούδια που άκουσε από εκείνη σε πριβέ γλέντια. Στα 13 της είχε την πρώτη επαφή με τη δισκογραφία, σε έναν δίσκο 45 στροφών, όπου ερμήνευσε το πρώτο της τραγούδι με τίτλο «Ένα δειλινό του Απρίλη», στη δισκογραφική εταιρία Ντο-Ρε. Η ανάγκη για επιβίωση την ανάγκασε κατά ένα μεγάλο ποσοστό να επιμείνει σε αυτό που ήθελε να κάνει και έτσι, εντελώς τυχαία, σε μια ακρόαση του Μίνωα Μάτσα για τη δισκογραφική εταιρία Minos -που τότε λεγόταν Odeon-Parlofon- ενθουσίασε τη διοίκηση, και ιδίως τον Μίνωα Μάτσα, και μέσα σε τρεις ημέρες υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο.
Έως τότε η Βούλα Γκίκα, η Άννα Χρυσάφη, η Ρία Κούρτη, η Ρένα Ντάλμα αλλά και πολλές άλλες σπουδαίες ερμηνεύτριες είχαν την πρωτοκαθεδρία στις δεύτερες φωνές και στα ντουέτα. Με το που η Λίτσα Διαμάντη βγήκε στο προσκήνιο, τα πάντα άλλαξαν, μια και η φωνή της θεωρούνταν μοναδική δεύτερη φωνή. Γι’ αυτό, άλλωστε, τη χρησιμοποιούσαν και οι περισσότεροι μεγάλοι ερμηνευτές. Η Καίτη Γκρέυ, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Στέλιος Καζαντζίδης… Ώσπου, τη μεγάλη ευκαιρία τής έδωσε ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Γιώργος Μητσάκης. Ο ίδιος μάλιστα είχε πει: «Είχε ωραία φωνούλα, την άκουσα και της έδωσα τις “Συννεφιές”. Μεγάλο τραγούδι. Τότες, το Λιτσάκι το είχαν όλοι για δεύτερη φωνούλα. Ήταν καλή. Πολύ καλή. Όμως δεν της είχαν δώσει την ευκαιρία να αναδειχθεί. Ώσπου σκέφτηκα: “Ενα τραγούδι είναι, Γιώργο, δώσ’ το και θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο”. Όπως και έγινε» έχει πει για εκείνη ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ.
Ένας από τους μεγάλους σταθμούς της Λίτσας Διαμάντη ήταν η συνεργασία της με την Πόλυ Πάνου, ενώ συνέχισε να συνεργάζεται με κορυφαία ονόματα της εποχής, όπως ο Βασίλης Βασιλειάδης, ο Μπάμπης Τσετίνης, ο Δημήτρης Ευσταθίου αλλά και ο Μάνος Παπαδάκης. Η συνέχεια διαγράφεται λαμπρή, με συνεργασίες με τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Γιάννη Πάριο, τη Μαρινέλλα, ενώ ο Στέλιος Καζαντζίδης την επέλεξε να τραγουδήσει δίπλα του στη δισκογραφία. Ακολούθησε η συνεργασία με τους Πυθαγόρα και Κατσαρό στη Νεράιδα. Τότε ήταν που της έγραψαν το τραγούδι «Δεν υπάρχει ευτυχία», που την έκανε πρώτο όνομα. Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 η Λίτσα Διαμάντη ήταν πρώτο όνομα στα μεγαλύτερα κέντρα της εποχής, όπως Δειλινά, Φαντασία, Νεράιδα, Στοπ, Can Can.
Η Λίτσα και ο Κώστας γνωρίζονται από παλιά αλλά τα τελευταία 20χρόνια είναι μαζί. Σήμερα η σπουδαία ερμηνεύτρια μένει στο κέντρο της Αθήνας, επιλέγοντας την ηρεμία μακριά από κάθε είδους δημοσιότητα. Αν και το χόμπι της ήταν τα ταξίδια έως και πριν από μερικά χρόνια, πλέον λόγω οικονομικής κρίσης προτιμάει τις εξόδους της σε μικρά ταβερνάκια του Ψυρρή και σε ώρες και μέρες που να μπορεί να αποφεύγει τα πολλά βλέμματα.
Η ίδια είχε… μελετήσει πότε θα αποσυρθεί, για να μείνει στις καρδιές όλων μας ως μια μεγάλη φωνή! «Ήξερε πότε να φύγει με αξιοπρέπεια, αν και η φωνή της ήταν σαν γάργαρο νερό»
Μάλιστα είχε να εμφανιστεί δημόσια από το 2009 και τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο προς τιμήν του Στέλιου Καζαντζίδη.
Μέχρι που εθεάθη πρόσφατα σε θεατρική παράσταση